Nacht na nacht droom ik dat ik naar de maan klim. Ik klim en klim en klim en klim. Ik ben de wolken al voorbij. Altijd klimmen. Ik klim al zo lang dat ik al lang geen idee meer heb van hoe de wereld, de continenten, de steden, de straten, de huizen, de kamer met de schaduw van de gordijnen eruitzien. Soms voel ik de ladder meewiegen met de wind en dan heb ik geen tijd om nog meer te herinneren. Alleen door te klimmen blijf ik in leven. Nacht na nacht droom ik dat ik naar de maan klim.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten