Kürkje verliet mij om fee te worden. Meer specifiek: zij wilde kindervangster zijn. Dat deed ze eerst met de hand en door er hard achteraan te rennen, maar ze werd er pas goed in toen haar leermeester een schepnet voor haar knoopte. Ze oefende en oefende zo vaak mogelijk en na verloop van tijd kon zij het beter dan wie ook. Toen maakte zij formeel een einde aan onze relatie. Misschien deed ze dat wel om mij te beschermen. Ik denk nog elke dag aan haar en stel mij voor hoe ze haar strand oprent. Geruisloos en doelgericht. En hoe ze met een gerichte polsbeweging kinderen schept. Ik begrijp wel dat haar werk belangrijk is, want met elk kind dat tussen de plooien van haar kleren verdwijnt zou de vrede op aarde toenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten