Auteurshanden

Er schuilt een beul in mij. 

In u ook waarschijnlijk, maar daar ga ik niet op in. 

Zo wilde ik onlangs een veertienjarige kastijden met duimschroeven, maar ik werd onderbroken:

'Je maakt een grote fout!' 

Het was mijn buurvrouw die door het raam naar binnen stond te kijken..

'Wat weet jij nou?' riep ik terug, 'Ik voed hem op.'

'Je vergist je. Deze wordt later een uitmuntend loodgieter.'

'Hoezo, een uitmuntend loodgieter? Hij speelt met poppen!'

'Je beseft toch dat dat vandaag de dag geen rol meer speelt.'

Ik stond perplex.

'Geen rol meer?'

'Kijk maar naar zijn handen. Die zijn er helemaal voor gemaakt... Al wordt hij misschien ook wel auteur. Van hier lijken het me ook wel auteurshanden.'

Ik keek eens goed naar zijn handen.

'Ja,' gaf ik toe. Het waren bijzondere handen.

Behalve dan zijn duimen.