Verhaal waarin ik met mijn navel zal knipogen

In dit verhaal zal ik eens knipogen met mijn navel. Subtiel, gewoon als signaal voor onze verstandhouding. Verder hoeft u daar niets achter te zoeken. Maar het schijnt goed te zijn wanneer mensen onderling om duidelijk te maken dat het allemaal niet zo formeel hoeft, dat op een of andere manier ook tonen, en dan lijkt mij een knipoog met mijn navel uitermate geschikt.
Dat is een heel andere aanpak dan de formele brief die ik ooit kreeg van de dame van hierover waarin zij mij uitnodigde voor een kopje thee (en waar ik niet ben op ingegaan omdat ik vreesde dat zìj op een gegeven moment met haar navel zou hebben geknipoogd. Wat ik toen natuurlijk totaal verkeerd zou hebben begrepen!)


__________

Omwille van het gewicht

Dat je op elke straathoek radicaal kan kiezen voor een nieuw leven of hopen dat daar net iemand komt aangelopen die dat heeft gedaan was een gedachte die bij de man die omwille van het gewicht zijn aktentas van zijn linker- in zijn rechterhand overnam niet meteen opkwam.


__________

De handelaar in geluk

Hij was helemaal naar hier gekomen om ons kennis te laten maken met het geluk. Zei hij. Zijn catalogus stond vol met de meest diverse vormen van dit zeldzaam product. Beschikbaar in verschillende prijsklassen. Hij sprak als een rasverkoper. Wij begrepen meteen dat hij vele klanten had en vroegen ons niet af waarom of hoe hij bij ons was terechtgekomen. Dat leek ons evident.
Hij wilde weten wat voor geluk wij momenteel dan kenden. Hoe wij dat dan zouden omschreven, indien daar naar gevraagd. Dat was alledaags geluk uiteraard. Zonder nog veel glans. Maar daar doen wij het er mee natuurlijk.
We lieten ons vanzelfsprekend ook niet kennen en wilden al helemaal niet voor achterlijk doorgaan. Dus legden wij uit dat wij in feite al voorzien waren. Maar dat de prijs eventueel bekeken kon worden. Uitvluchten natuurlijk.
Maar het leek er op of hij ons geloofde en hij borg zijn stalen en catalogus op. Uiteraard wilde hij niets opdringen legde hij daarbij uit. Hij moest een naam ophouden. Maar we konden altijd bellen zei hij toen hij ons zijn nummer gaf.
Misschien doen we dat wel. Maar niet direct. Want dan lijken we te geïnteresseerd natuurlijk.


__________

Ineens aanzien

„Kom, ik vertel je hoe alle sprookjes waar worden!”
„Hoe kom je daar bij?”
„Ik heb ze allemaal beleefd.”
„Vertel op!”

Zo genoot ik ineens aanzien.

__________

De magische momenten

En ineens zag zij in dat hun enige momenten die nog magisch waren, die waren waarop hij de maracas speelde.


__________

Over de monografie "Inzake transparantie en moderne communicatietechnieken." van Professor Ettore Mancini van de universiteit van Bologna.

Daar waar vroeger onwelgevallige personen, gebeurtenissen, ideeën, of zelfs voorwerpen en lichaamsdelen in publicaties of kunstwerken weggelaten werden, overplakt, of eenvoudig al op voorhand vermeden, is het vandaag de dag zo dat zulke feiten of gegevens steeds minder, om niet te zeggen nooit meer weggemoffeld worden. Geen enkele autoriteit haalt het nog in zijn hoofd om het individu dat zijn of haar recht op absolute informatie inroept die informatie te ontzeggen. De kosten van een optimaal werkende censor vallen trouwens niet meer op een geloofwaardige manier te budgetteren voor wie het nog zou willen proberen. Zelfs niet wanneer men, wat heden ten dage toch de oplossing is voor alles, het merendeel van de daarvan deel uitmakende taken aan privé-initiatieven zou willen uitbesteden.

Het is professor Ettore Mancini, verbonden aan de universiteit van Bologna, die er in zijn monografie "Inzake transparantie en moderne communicatietechnieken.”, op wees dat het dan ook geen toeval is dat de westerse overheden, bovendien allemaal op vrijwel hetzelfde moment na de val van de Berlijnse Muur in 1989, het roer omgooiden en van vrijwel de ene op de andere dag besloten om niets nog te verdonkeremanen, te verhullen, te onderbelichten of zelfs maar te verzwijgen. Àlles, feiten, voor- en veronderstellingen, meningen, overwegingen, eventualiteiten, van welke aard ook worden sedertdien resoluut publiek gemaakt. Geen wetenswaardigheid is tegenwoordig te onbenullig om niet niet publiek gemaakt te worden, in welke vorm het ook moge zijn. Ja, zelfs de informatieve tatouage ziet men vandaag de dag weer meer en meer gebruikt worden.

Het is tegenwoordig niet ondenkbaar meer, ja, zelfs perfect voorstelbaar dat éénder wie, indien hij of zij maar in de juiste stad, met de juiste publicatie voor ogen, of onder een bepaald billboard staande, bij dit of dat uurrooster, of op een placemate in een bistro, indien hij of zij er oog voor heeft of net dàn ontvankelijk is, net in die éne pixel van bijvoorbeeld een foto van een mannequin ineens haar eigen sterfdatum, of het overlijden van haar eerste kind, of de naam van de vrouw tegen wie hij nooit had mogen liegen onder ogen krijgt. En dat gewoon omdat die informatie tegenwoordig dus gewoon beschikbaar is in deze media.

Wat de gevolgen zijn van deze situatie op de massapsychologie en of dit überhaupt een probleem is is nog helemaal niet duidelijk, al stelt professor Mancini in een voetnoot wel enkele pertinente vragen daarover. Maar toch kan men zich de bedenking maken of een moderne overheid die naam waardig het niet hoe dan ook op zich moet nemen te vermijden dat alle beschikbare informatie ooit dàt individu bereikt dat er iets aan heeft, zonder de verstrekking van de informatie op zich in vraag te stellen uiteraard. Men mag er niet aan denken wat er zou gebeuren indien mensen zoals u totaal en volledig geïnformeerd zouden raken over wat hen nog te wachten staat, of over het waarom van de situatie waarin hun leven echt verkeert. Ieder geïnformeerd mens begrijpt dat zulks verstrekkende gevolgen kan hebben en tot onomkeerbare veranderingen zou kunnen leiden.


__________

Ik niet

"Hé! Was jij daar ook??"
"Ja, maar je kent mij, ik dring mij niet zo op."


__________

De orde van de dag

Toen de menselijke figuren op een dag, in tal van wereldsteden, nederdaalden, raakte niemand in paniek.
(Misschien sprak men wat meer met twee woorden en kleedde men zich beter naar het seizoen.)
En toen zij later op gelijkaardige manier weer verdwenen gebeurde er eveneens niets van wezenlijk belang. Neen, men sprak ook niet over engelen.
Het was alleen alsof de mensheid even zichzelf niet was geweest.
Daarna ging men weer over tot de orde van de dag.


__________

Een volmaakte dans

Bij het portaal van de Finis Terrae kerk in de Brusselse Nieuwstraat zijn twee tangodansers ten hemel opgestegen.
Eerst dacht men dat het een vernuftige reclamestunt voor een alcoholische drank was, of een spectaculaire vorm van straattoneel. Zelfs aan een afleidingsmanoeuvre van een bende zakkenrollers.
Maar de getuigen die het gebeuren hadden aanschouwd van bij aanvang tot het moment dat de twee helemaal in de wolken verzwonden, waren het roerend eens: de verbaasde glimlach op hun gelaat en hoe zij niet meer hadden omgekeken konden maar één ding betekenen, het moet als een volmaakte dans hebben geleken.


__________

De normale doorgang

Zijn hoofd zat compleet vast in de omknelling van zijn hoed.
In het mijne kon ik als het ware zijn schedel horen kraken.
Zijn gekerm had iets onaards en zijn specifiek taalgebruik trokken snel de aandacht van de voorbijgangers. Iemand snelde toe, greep het vermaledijde hoofddeksel stevig bij de randen en begon er aan te trekken.
„Bel de hulpdiensten,” schreeuwde een ander iemand, die evenwel verder geen aanstalten maakte om een verantwoordelijke daad te stellen.
Het gekerm en gehuil trok ook de aandacht van een politiepatrouille die onmiddellijk het samentroepende publiek aanmaande om door te lopen.
„Doorlopen mensen, hier valt niets te zien, en u belemmert de normale doorgang.”
Eindelijk, er kwam wel wat haar mee, slaagde de behulpzame er in de hoed van het hoofd van zijn eigenaar te trekken. Die nam hem beduusd in ontvangst en mompelde iets wat ik niet kon horen, maar wat ik mij wel kon van voorstellen.
Ik vroeg mij ook even af of ik niet zelf méér had moeten doen.


__________

4

Telkens ik de aan elkaar gegroeide meisjes ontmoette kwam onwillekeurig het getal 4 bij mij op. De optelling van hun beider paar benen.


__________

Ook nog niet beroemd

Ook nog niet beroemd
zijn de mannen in ons dorp
die elke week
een moord ensceneren.


__________

Onmacht

Er was ook de man die elke dag zijn onmacht uitschreeuwde in een andere taal.
De dokters deden of zij begrepen wat er aan de hand was, maar een remedie diende zich ondanks het vele vergaderen niet aan.
Taalkundigen en onmachtigen werden er bij betrokken. Ja, zelfs bij mij kwam men te rade.
Men rekende zelfs op mij, dat was duidelijk.
Jammer, want ik hou mij nooit lang bezig met dit soort zaken.
Evenwel, kort nadat ik er mijn handen van af trok schijnt hij er vanzelf mee opgehouden te zijn. Of zo staat het althans geboekstaafd.


__________

De man van wie u geen omhelzing hoeft te vrezen

De man van wie u geen omhelzing hoeft te vrezen is welbespraakt en stipt bij afspraken. Hij heeft wel hulp nodig bij het drinken van koffie of thee.


__________

Oponthoud (en vertier)

„Oponthoud,” fluisterde hij in mijn oor.
Ik knikte en wachtte af tot hij iets meer zeggen zou.
„Oponthoud,” herhaalde hij, „ik bezorg u oponthoud.”
„Wat bedoelde hij nu eigenlijk?”
Toen stond hij ineens recht, veegde het stof van zijn hoed, en weglopende herhaalde hij het nog eens:
„Ik bezorg u oponthoud en vertier.”

Van dat laatste ben ik echter niet helemaal overtuigd.


__________

Hoe de mensen gek werden

En er was ook eens een man die mensen maakte die geen van allen rijmden want hij deed het met de woorden die hij kreeg.
Wanneer de woorden op waren wees hij die en die aan om ze te herschikken. Zo zijn de mensen gek geworden.


__________

Groffokkks op zoek naar een palij

Bij hun eerste landing ging er veel door ons heen, maar niet dat het Groffokkks waren. Groffokkks op zoek naar een palij.
(Van dat laatste waren we ons zelfs nooit eerder bewust dat we het hadden en dat het ons op deze manier zou worden afgenomen!!!)


__________

De weg terug

Eens Samsa het had voorgedaan dachten velen dat het gemakkelijk zou zijn. Dat gaat zo.
Maar zo gaat dat uiteraard niet. De meest succesvollen werden kakkerlak. Hooguit. En veel aandacht kregen zij niet. Niet van hun vaders, niet van hun broodheren. Die wilden iets om trots op te zijn.
En er bleek geen weg terug.


__________

De gebeurtenissen die er zaten aan te komen

Om alle mogelijke verwarring met fictieve figuren te vermijden moet u er van uitgaan dat God zijn dagtaak laat uitvoeren door een dubbelganger, die zich uitsluitend op zijn linkerbeen in de tijd voortbeweegt en de door God de vorige avond geparafeerde documenten door de ambtenaren van de geëigende diensten laat afstempelen, waardoor het automatisch afgehandelde lopende zaken worden.
De echte God ondertussen neemt dan af en toe de plaats in van mensen voor wie het allemaal eventjes te veel wordt en verricht dan de wonderen die van hèn worden verwacht. Dàt is de verklaring voor wat wij "de gebeurtenissen die er zaten aan te komen" noemen. En dat weet men uiteraard pas zeker achteraf.


__________

Over een privé valpartij

„Kijk,” ik toonde hem het bruine ei dat ik op zijn aanwijzen uit de kippenren was gaan halen:
„Dit zal straks vast heel spectaculair vallen,” als om hem te feliciteren met zijn keuze.
„Prachtig,” zei de man die er veel voor over had een privévoorstelling te mogen beleven, want zulke dingen doe ik niet voor niks.
„En hier heb ik dan…”
Dat wilde hij echter niet horen.
„Het moet toch wel een beetje een verrassing blijven, nee?” legde hij uit: „de opbouw, de volgorde. Hoe een meester als jij dat uitvoert!”
Hij had gelijk natuurlijk. Ik ben een grootmeester zelfs, in het laten vallen van bereid en onbereid voedsel en ik begreep dan ook precies wat hij bedoelde. Ik zweeg dan verder maar over de met jam gesmeerde boterham, het kopje dampende rooibos, de bloemkool met witte saus en de spaghetti 'al dente’ die verborgen zaten in mijn mouwen en broekspijpen.
„Mag ik uw aandacht?” begon ik mijn voorstelling.
„Die hebt u al!”
Waarna ik een van de mooiste voorstellingen van het afgelopen seizoen ten beste gaf.
Ik geef waar voor het geld dat ik er voor vraag en doe ook personeelsfeesten.


__________

Nieuwe helden

In een aantal landen is het verboden verhalen te vertellen over reuzen.
Met wat kleine ingrepen is dat iets wat ons hier ook kan overkomen. Dan kunnen wij terugvallen op "De vrouw die voor straf eeuwig moest zwemmen", "Het jongetje dat somtijds brandde", of "De allereerste en de allerlaatste onsterfelijke".
Tegen wanneer wij die tot in den treure afgerafeld zullen hebben in de komende donkere uren, staan er waarschijnlijk wel weer nieuwe helden op wiens voorbeeld wij voor het nageslacht bewaren kunnen. Zoals dat nu al gebeurt in de landen waar het nu verboden is om over reuzen te vertellen.


__________

Een aforisme van oom Floris

Het feit dat de waarheid altijd in het midden ligt zou het zoeken er naar enorm moeten vereenvoudigen.


__________

Engelenwerk

Wat engelen bijvoorbeeld doen is onder de tafel voeten van mensen die bij elkaar horen aan elkaar binden met wat engelenhaar en dan van op een afstand toekijken wat er gebeurt. Als u dat nooit is overkomen mag u er van uitgaan dat engelen geen belangstelling hebben voor uw doen en laten. U kan zich daar eventueel vragen bij stellen, maar het maakt niet uit: het leven is wat het is.
Maar dit zijn dus van die dingen waar het om gaat voor wie in engelenwerk wil geloven natuurlijk.


__________