Ze zijn nogal in hun sas met het sprookje dat ik heb geschreven. Ik kan mij gewoon niet voorstellen hoè blij! Dat hebben er een paar mij toevertrouwd. Het staat nochtans vol baarlijke verzinsels over dommeriken die rijstepap lusten, verzonnen toverspreuken, goede koningen met slechte raadgevers, een onverzadigbare vrouw in een kasteel, een ingemetselde knecht en nog een paar van die fenomenen waar men altijd wel mee wegkomt in een sprookje.
Ik heb het geschreven opdat zij mij eindelijk met rust zouden laten. Zelfs mijn vrouw en kinderen werden er in betrokken. Maar ik voel mij er wel een leugenaar bij, zoals de leugenaar in het sprookje, omdat er echt niets van klopt. En dat terwijl ik zo hard mijn best doe in het sprookje van alledag! Dat waarschijnlijk even noodlottig zal aflopen en waarover veel meer te verklaren valt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten