Op een bepaald moment, als gevolg van mijn levensloop, ben ik simpelweg indachtig geworden. Daar zal ik wel aanleg voor gehad hebben denk ik. De meesten van mijn vrienden is het vooralsnog niet overkomen. Die leven er maar op los alsof het niets is. Totaal geen indachtigheid bij hen! Niet dat ik hen dat verwijt. Maar ik ben het wel indachtig, dat begrijpt ù wel.
Na verloop van tijd ben ik mijn indachtigheid ook gaan relativeren en ik zie wel in dat het niet zo veel uitmaakt. Dat is zowat het belangrijkste dat ik de laatste tijd indachtig ben eigenlijk.
Maar voor mijn vrienden is het misschien allemaal niet zo duidelijk, hoe het zit met mij en mijn indachtigheid.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten