Er was eens een man die dacht dat hij alles kon zien vanuit zijn raam. Jarenlang keek hij van daar uit op de wereld en vormde zich een mening. Tot hij op een dag vermoedde dat hij misschien niet àlles zag vanuit zijn kamertje achter het venster. Die dag haastte hij zich voor het eerst in jaren naar buiten op het plein voor zijn huis om van daaruit naar de wereld te kijken. Het eerste wat hem benieuwde was hoe de wereld hèm in al die jaren had gezien. Bleek dat zijn kamertje van op de plaats op het plein waar hij nu stond helemaal niet te zien was.
1 opmerking:
Prachtig stuk om over na te denken.
Een reactie posten