In de vallei van de Lottowinnaars

Een uur nadat wij in de Vallei van de Lottowinnaars waren doorgedrongen liepen wij in hun hinderlaag.

"Wat komen jullie hier doen?" informeerden zij op gemelijke toon, want Lottowinnaars zijn achterdochtige wezens.

"Wij zijn een wetenschappelijk onderzoeksteam en wij komen onderzoeken hoe het komt dat jullie in negen op de tien lottotrekkingen de winnende cijfercombinatie weten samen te stellen."

Het is de diensten van de Nationale Loterij namelijk niet ontgaan dat het haast elke week iemand uit deze vallei is die de hoofdprijs wegkaapt.

"En wat willen jullie met die kennis?" vroeg hij die er het meest achterdochtig uitzag. Ja, dat konden wij niet zo een, twee, drie zeggen, daarom probeerde ik er ons uit te praten:

"Om onze statistische modellen aan te passen."
"Ach zo, jullie statistische modellen aanpassen," riposteerde de achterdochtige weer, "wel, we zullen jullie eens tonen hoe wij dat doen," en ze namen ons mee naar hun dorp.
"Met plezier," antwoordde ik, "daarvoor zijn wij tenslotte gekomen".

Met een blik die iets van medelijden leek uit te drukken keek hij mij aan.

Eens in hun dorp aangekomen, werden wij opgesloten in een grote kooi op het dorpsplein.
"Vanavond leren wij jullie hoe wij winnende cijfercombinaties samenstellen," giechelde het ventje dat het hangslot van de kooi op slot deed en de sleutel voor onze ogen inslikte, om duidelijk te maken dat een ontsnappingsplan verduiveld goed in elkaar zou moeten zitten.

Ver weg van onze families en geliefden zat er voorlopig niets anders op dan af te wachten.

Rond een uur of zes geurde het hele dorp naar hun lokale gerechten, maar zelf kregen we geen eten.

Eindelijk werd het acht uur en kwamen de dorpelingen een voor een naar het dorpsplein afgezakt en gingen zij, gewapend met versnaperingen en thermossen thee, in een kring rond onze kooi zitten. Nadat het hele dorp het zich op die manier comfortabel had gemaakt klonk er ergens van op een plaats die wij niet konden zien een gongslag. Dat was het signaal voor een klein iel mannetje om op te staan en een lottoformulier in de lucht te steken.

"Dorpsgenoten," zo sprak hij, "hier zien jullie wetenschappers die van ons komen leren hoe je de juiste lottocijfercombinatie samenstelt!"

Nooit eerder heb ik een massa mensen zo smakelijk zien lachen. Het duurde twintig minuten! En het ventje deed niet de minste moeite om hen te onderbreken. Toen het eindelijk weer stil was, hernam hij het woord:

"Welaan, dat kan. Beter zelfs, jullie mogen het zelf doen!" richtte hij zich tot ons, in de kooi.

Opnieuw zette de massa het op een brullen en duurde het een klein half uur voor het weer stil was.

"Het gaat als volgt: wij gooien balletjes met lottocijfers in de kooi en jullie moeten die in de juiste volgorde leggen. Is alles goed, dan mogen jullie er terug uit. Wij houden jullie hier vast tot jullie het drie weken na elkaar goed hebben. Want de enige manier om de lotto te winnen is door mee te doen en zelf de juiste combinatie te maken."

Opnieuw klonk de gong, en nu was dit blijkbaar het signaal voor het volk om balletjes met lottocijfers in de kooi te gooien.

42 - 13 - 1 - 7 ….

22 - 27 - 33 - ……

Nu kon hun pret helemaal niet meer op. Na twee uur lang krampachtig combineren begonnen wij stilaan vermoeid te raken, wat door een van onze bewakers héél snel werd opgemerkt. Hij gebaarde naar het iele mannetje, dat alweer door een lottoformulier in de lucht te steken, het bombardement met de lottocijferballetjes onderbrak.

"Dorpsgenoten, kijkt dit aan. Al twee uur lang proberen deze wetenschappers, deze zogenaamde lottokenners, de juiste getallen op een rijtje te zetten, zonder zich ook maar één seconde af te vragen wat de basis is van het werk van lottocijfercombinaties maken! Daarom krijgen zij vandaag nog les 1!"

Plechtig wees hij een dreumes van een jaar of vier aan die opstond en het woord nam:

"Les 1 van het samenstellen van een winnende lottocijfercombinatie: het zit hem in het reservegetal!" schreeuwde het kind ons toe.

Hoe hadden wij dat over het hoofd kunnen zien? Wij begrepen dat wij nog heel wat te leren hadden. Onmiddellijk nadat hij was uitgesproken hernam het bombardement, ditmaal zaten er er ook reservegetallen bij.

29
7
27

Onderhand zijn wij hier drie maanden. Hoe het verder moet is niet duidelijk. Twee keer zaten we heel dicht bij lottowinst, één keer misten wij het reserve getal en de tweede keer waren wij vergeten ons formulier tijdig binnen te brengen. Wel hoeven wij nu niet meer in de kooi te blijven al worden we nog steeds streng bewaakt. Hoe lang dit nog moet duren weet ik niet. WIj kijken echt uit naar les 2 en hope zo toch iets wijzer te worden.