Net toen de mevrouw mij een kopje koffie kwam brengen werd ik wakker.
"O, u bent al op," schrok zij, "hebt u er ook wat van gemerkt?"
"Wat zou ik dan moeten gemerkt hebben?"
"De wereld is vannacht vergaan."
Neen, daar had ik niets van gemerkt.
De straat zag er ook nog vrij normaal uit.
Op een paar vergane struiken na.
En de auto van de buren, maar daar was ik niet zo zeker van.
Nu er dus, normaal gesproken, geen zekerheden meer konden zijn, dacht ik de dame weg uit mijn slaapkamer en verving haar door een andere, die precies wist hoe ik, wij eigenlijk, mij (ons) moest(en) verhouden in een vergane wereld en ten opzichte van elkaar.
"Laten we ons maar zo normaal mogelijk gedragen!" begon ik het gesprek.
1 opmerking:
Hoe gaat dat dan 'normaal gedragen'?
Een reactie posten