Na een week is het eindelijk zo ver!
Ongelofelijk dat uitgerekend ik degene ben die in aanmerking bleek te komen. Dat had ik zelf niet eens verwacht! Maar goed, laat ik daar nu niet meer bij blijven stilstaan… straks onderga ik een metamorfose zoals ik er nog nooit een heb ondergaan.
Haastig drink ik de voorgeschreven konijnenpis alsof ik nooit wat anders drink bij het ontbijt en tast voor de n ste keer of de kurk in mijn reet nog wel goed vast zit. Dan hinkel ik (ook zoals voorgeschreven) weer naar mijn slaapkamer om mij aan te kleden. Wederom zoals voorgeschreven: een mens moet er wat voor over hebben!
Uiterst voorzichtig schuif ik de peniskoker over mijn ding en worstel wat met de vleugels van de Zwarte Engel, die, vrees ik nu, iets te wijd uiteen staan om gemakkelijk weer de trap af te kunnen. Zij passen blijkbaar minder als gegoten dan toen ik ze bij de verhuurder probeerde. Maar dat kan ook van de zenuwen zijn.
Ik vraag mij af wat mijn vriendinnen, die dit voor mij hebben geregeld, zullen zeggen vanavond.
Snel hang ik nog de wekker (op drie voor twaalf!) om mijn hals, neem mijn aktentas en huppel weer zoals voorgeschreven op Griekse espadrilles met twee treden tegelijk de trap af, recht naar buiten, zònder de deur achter mij te sluiten, ook dat werd mij nadrukkelijk op het hart gedrukt. Anders werkt het niet!
Daar, op het grind van mijn voortuintje vraag ik mij ineens af hoe geloofwaardig deze vertoning wel is. Is dit ècht de manier om mij te laten betoveren in de perfecte gentleman die niemand kwetst?
Kom, ik mag mij door zulke gedachten niet laten leiden. Ik hoor, volgens voorschrift, iedereen die mijn pad kruist joviaal en vriendelijk te begroeten, anders helpt het niet.
1 opmerking:
Ik heb maar niet gezwaaid, je struikelde net over je shofar.
Een reactie posten