Leidingwater

Onze buren hebben de ons niet zo vertrouwde gewoonte om zich dagelijks onder te dompelen in zuiver leidingwater. Dat vonden wij aanvankelijk niet zo erg tot wij er achter kwamen dat zij voor dit ritueel ons leidingwater aftapten van de buitenkraan. Wij hoopten een einde te kunnen maken aan deze diefstallen - hoe noem je dat anders? - door het water van die kraan af te sluiten na eigen gebruik. Dat veranderde niets aan hun dagelijks ritueel. Zij bleven ons vriendelijk, maar van op afstand, begroeten.

Het kon niet anders of die fanatieke gewoonte van onderdompeling in leidingwater van hun begon zijn gevolgen te hebben voor ons gezin. Eerst de vrouwen, maar daarna ook mijn zoons en uiteindelijk ook ik begonnen ons onrein, ja zelfs ronduit onzindelijk te vinden. Het kon dan ook niet anders of, alweer eerst de vrouwen, maar daarna ook mijn zoons (weliswaar aanvankelijk verdoken) en tenslotte ik, begonnen ons in ons leidingwater onder te dompelen en wij leerden er de weldadige werking van appreciëren. Dit creëerde bovendien, door het delen van eenzelfde ritueel, een innigere band met onze buren. Een zekere verbondenheid gebaseerd op onuitgesproken wederzijds begrip.

Tot wij er achter kwamen dat zij, langs een gaatje in de keldermuur, nog steeds ons leidingwater aftapten. Sedertdien strijden wij een strijd die wij, niettegenstaande de ons mild stemmende werking van ons water, voeren op de meest weerzinwekkende manieren, want wij weten zeker dat onze haat rein en rechtvaardig is!

Ongeschreven verhaal

Op zijn vierenzestigste, terwijl zijn vrouw stond te strijken en de hond winden liet, bedacht hij ineens een prachtig verhaal, maar raakte afgeleid en schreef het nooit op. Later zou hij zich deze avond helemaal niet meer herinneren.

Verhaal zonder liefde maar met autostop

Ze was caissière maar ze was niet verliefd. Bovendien maakte ze haar lippen felrood.
Een jongen met een reep Mars vroeg haar of ze wel eens een man had gehad.
Ja hoor en dat ging hem verdomme niks aan.
En of zij geloofde in plotse diepe liefde?
Ook dat gaat jou geen donder aan!
Want als jij een man zoekt weet ik wel wat.
De caissière rekende de reep Mars af en betaalde terug met zoveel muntjes als mogelijk.
Het ging hem niets aan.
Voor een beter begrip herhaal ik dat haar rode lippen niets te maken hadden met al of niet verliefd willen zijn. Wel met autostop.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Het verhaal zoals het is voor alles lelijk wordt

Kijk, dit is het verhaal voor alles lelijk wordt, wanneer iedereen nog in goede handen is van zijn of haar ouders en je nog kiezen kan voor schoonheid, kracht en prille liefde. Wanneer je nog lachend mee de speeltuin in loopt en niet weet dat jouw volmaakte kinderen zullen sterven en jij de schuld daarvoor zal dragen, jarenlang, want wie heeft hun rijbewijs bekostigd en hen niet genoeg gewaarschuwd? Was jij dat niet? Natuurlijk, dit verhaal kan nog andere kanten op. Maar mooier wordt het niet.

De man die zijn kans greep

"Is deze plaats vrij?"
"Heu... ja!"

Niet waar!

De woorden in oude schriften zijn altijd waar. Jaar na jaar ontdoen zij zich van overbodige context tot zij alleen nog betekenis zijn.
Elke dag, wanneer het maar kan, schudt zij schriften leeg, wappert met de bladzijden, laat er de zon op schijnen, houdt ze bij het raam om er de schaduw van de regendruppels op te zien.
Telkens, altijd met de hoop een voorspelling te ontcijferen. Het bewijs dat alles van nu niet waar is!

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Een aforisme van oom Floris

Wie zich afvraagt waar hij of zij mee bezig is is er echt mee bezig!

Zo'n zoen als toen!

"En toen zei ze: Kom, geef mij nog eens zo'n zoen als toen!"
"O! En wat heb je dan gedaan?"
"Ja, er zat niets anders op hé, ze mag toch geen argwaan krijgen!"

Wilskrachtig

Tot wanhoop van zijn vrouw toonde hij zich vooral wilskrachtig in het niet opnemen van de telefoon.

Een aforisme van oom Floris

Aforismen worden bedacht door mensen die zich niet zo veel van de praktische kant van de zaken hoeven aan te trekken.

Over "Oorlog en vrede".

Wekenlang kwamen miljoenen van zijn landgenoten op straat om Tolstoj er van te weerhouden een vervolg te schrijven op "Oorlog en Vrede". Voor zover wij weten ging de brave man uiteindelijk overstag.

Het lumineuze trio

Ik vertelde mijn vrouw dat ik alles goed zou maken en, speciaal voor haar, lid zou worden van het lumineuze trio.
Ik wist zeker dat ik het daarin ver zou kunnen schoppen. Vast tot middelhond en wie weet, na verloop van tijd, tot onfeilbaar lampgrijper.
Zij onderbrak even de strijk - sommige dingen houden inderdaad nooit op - en keek mij aan met haar betraande ogen.
"Jij wordt nooit onfeilbaar lampgrijper of zelfs maar lid van het lumineuze trio, en al was dat zo, voor wie van ons maakt dat wat uit?"
Ik wist dat zij gelijk had en ik heb maar nooit een auditie aangevraagd.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Dagboeken

"En wat staat er bij jou?"
"Dat zij zich onbegrepen voelde."
"O?"
De verschillen in het dagboek van vader en in dat van moeder, vaak op dezelfde data, bleken groter dan verwacht.

Het licht aan het einde van de tunnel

"Zeg Karel, dat van dat licht aan het einde van de tunnel, zou dat waar zijn?"
"Maar Ed, begrijp je dan niet dat als we hem zelf moeten graven, wij ook wel zelf voor dat licht zullen moeten zorgen?"
"Meen je dat!?"

Ananas

Met de hand waarmee hij vrouwen streelt, eet hij ook schijfjes ananas rechtstreeks uit het blik!

Mijd de afvoerbuis

Toen plots drie schipbreukelingen opdoken in zijn bad, geloofde H. even dat hij als ijsberg in de Zee van Ochotsk lag, maar hij besefte ook dat hij niet zoveel fantasie had. Het moesten drie wetenschappers zijn op zoek naar een goedmoedige reus. Dan waren zij bij hem aan het goede adres. Hij zou hun tonen hoe hij leefde, vertellen over zijn eenzaamheid en op het eind ook uitleggen hoe zij uit de buurt van de afloop moesten blijven om niet meegesleurd te worden in de afvoerbuis. Als zij dat wilden zou hij zelfs mee gaan met hen naar hun wereld!

Vanina

In de armen van Jacques vergat Vanina altijd wie zij was.
Als Jacques dan bepaalde voorstellen deed in de trant van
"Amanda schat, heb jij mij al eens naakt op tafel zien dansen?" antwoordde zij:
"Neen, Jacques, dat herinner ik mij niet."
Waarop Jacques er met een mysterieuze glimlach verder het zwijgen toe deed. Handig toch hoe hij om wist te gaan met vrouwen die zichzelf niet meer waren.

Principieel

Toen Robinette mij vroeg of ik met haar wilde trouwen, ook al had zij dan een boot op haar hoofd, was ik zeer aangedaan. Het is aan de man toch om zulke definitieve voorstellen te doen had ik altijd gedacht en alléén daarom weigerde ik, er wel voor zorgend dat ik haar zo min mogelijk kwetste.
We leven nu heel gelukkig samen en maken veel plezier in bad, vooral wanneer zij haar hoofd onder water laat zakken tot alleen haar boot nog boven water uitkomt en ik dan als een Duitse U-boot vanuit een of andere zeeëngte hem moet zien te raken met een washandje. Het is op die momenten van intens en onschuldig plezier dat ik mij afvraag of ik indertijd niet al te principieel heb gereageerd en of ik misschien niet nòg gelukkiger had kunnen zijn.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Een aforisme van oom Floris

Met aforismen zit het zo dat zij rustig mogen worden genegeerd!

De mannen die de zee vullen met vis

Weinig vakantiegangers staan er bij stil en zij denken dat de vis zomaar vanzelf in zee komt. Sommigen geloven zelfs dat het God in eigen persoon is die eigenhandig het aanvulwerk verricht. Niemand heeft oog voor de kleine, onopvallend geklede teams die af en aan in de baaien en kleinere zeeëngten, steeds in de buurt van dicht bevolkte steden en toeristische centra, vanuit kleine, ultrasnelle motorbootjes vis uitzetten. Zomaar onder onze neus. Zelfs het feit dat zij telkens met lege handen terugkeren naar de haven om daarna met vòlle lading weer de zee op te gaan valt blijkbaar niemand op. In "Verboden te vissen" zones uiteraard wordt geen vis uitgezet. Dat is nergens voor nodig. Zelf weet ik hiervan omdat ik het zelf heb bedacht.

Jan en Ingrid praten

"Kijk eens Ingrid, hoe gelukkig je dààr lijkt."
"O ja! Dat herinner ik mij nog of het gisteren was. Maar, trouwens, waar zat jij toen? Ik zal toch niet alleen gelukkig geweest zijn?"
"Misschien toch wel Ingrid, zo erg is dat niet. Ik had vast iets anders aan mijn hoofd."

Wasmachine

Eenzaamheid dreef moeder tot enkele drastische beslissingen en de aankoop van een wasmachine.

De onthechten

"En als we dan helemaal onthecht zijn hoeven we ons niet meer als beesten te gedragen."

Elders

Niettegenstaande hij de mooiste rug van Europa mocht aanschouwen waren zijn gedachten elders.

Een aforisme van oom Floris

De energie die sommige mensen in lanterfanten kunnen steken doet het woord oneer aan.

Waarom krokodillen niet wenen

Na veel treuzelen en twijfelen verklapte de krokodil haar diepste wens aan de uil: dat zij toch zo graag zacht en gracieus en vooral opluchtend zou kunnen huilen om wat er zoal verkeerd was (over dat met de blauwe pluimstaartvogel bijvoorbeeld) en of de uil misschien niet iemand kende die het haar kon leren? Een waterbuffel eventueel, want, zo wist zij, die hebben droeve ogen en vaak veel tegenslag. 
De uil echter had geen zin en tijd om zich met zulke onzin in te laten en praatte het haar meteen uit het hoofd. 
Dieren huilen niet, die hebben het te druk met leven. 
Trouwens, waarom zou jij tranen laten? 
Ze zouden toch maar wegrollen in de rivier. 
De krokodil zag in dat de uil wel eens gelijk kon hebben en besloot zich voortaan te richten op de dingen waar zij echt goed in was. Dingen waar zij bovendien mettertijd beter en beter in werd!

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Loslaten

Toen mijn vriendin zich begon af te geven met outlaws en piraten begreep ik instinctief dat het slecht zou aflopen. Het waren aanvankelijk alleen maar stoere verhalen over wat zij had gezien. Het ophangen van een jonge rancher die zijn corral iets te hardnekkig had verdedigd voor ogen van zijn blinde moeder en zijn jonge zwangere vrouw. Het verminken van een hoer die per ongeluk op de steek van Eternal Woody, een man met vurige ogen en de Schrik van de Ierse Zee, was gaan zitten. Maar al vlug bleek dat zij ook actief was mee gaan doen. Zij spuwde fluks in kwispedoors (aanvankelijk met wisselend resultaat), speelde vals met kaarten en andere gezelschapsspelen en ik vernam dat zij een opiumroute deelde met de Triade, geheel verkregen op basis van haar charmes.
Zij werd ook steeds korter van stof, bleef langer uithuizig en uitte zich meer en meer op een korzelige, onverdraagzame manier. Toen ik dan, eigenlijk op aanraden van een wederzijdse vriend, opperde of wij niet samen relatietherapie zouden proberen ontbrandde zij in woeste toorn en verscheurde, terwijl ik vastgebonden op de WC-pot zat en niet anders kon dan in tranen toekijken, alle gedichtjes die ik ooit heb geschreven nadat zij ze eerst een voor een met treiterige falsetstem had voorgelezen. Ik hoor het nog steeds ... De volgende ochtend klonk zij mij eigenhandig vast aan de lange rij slaven van een Noord Afrikaanse trader aan wie zij mij verloren had tijdens het pokeren die nacht.
Het was vooral die priemende blik waarmee zij mij aankeek waardoor ik besefte dat ik haar misschien toch moest leren loslaten.

Half leeg

Ja hoor, als optimist kan ik best leven met een half leeg glas!

Het geschrei

Het was in de tijd dat contreien nog onveilig gemaakt werden door het onmogelijke en ik nog zeulde met het koffertje vol geschrei van mijn veel te jong gestorven vriendin. Bedoeling was dat ik een nog sprakeloze diersoort zou vinden aan wie ik haar snikken kon schenken ter vervolmaking van wat hun schepper om een of andere reden vergeten was of niet af had willen maken.
Mijn tocht bracht mij tot bij heel wat onvolmaakte fauna maar ik kwam er nooit toe te beslissen waarom nu net die ène soort de moeite waard zou zijn om haar pijnlijk wenen ten eeuwigen dage verder te zetten en naarmate ik op mijn weg steeds beter kennis maakte met het kleine geluk en de grote pijn van alle dag zag ik stilaan het futiele van mijn tocht in, tot ik eindelijk begreep dat wat ik mij ten doel had gesteld eigenlijk niemand wat kon schelen. Moest dat geschrei ècht eeuwig blijven klinken? En waarom moest uitgerekend ik daar nu voor zorgen?
Zo kwam het dat ik, op het einde van een pad, van op een rots aan een eindeloze zee, het koffertje met een grote boog het water in heb gekeild en ben blijven kijken tot het helemaal in het donker weggezonken was. Nooit zal ik vertellen waar, of zelfs maar in welke zee ik mij van haar snikken heb ontdaan, maar ik denk er wel het mijne van wanneer iemand beweert dat het geluid van deze of gene branding hem of haar onwillekeurig denken doet aan een of ander schreien.
Het gehoor van hen die alles horen als niets er nog toe doet.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor het mogen gebruiken van de illustratie.

Het kwaad in de wereld

Op sinistere toon werd mij gevraagd hoe het kwaad in de wereld komt.
Laat dat nu net een van die vragen zijn die mij al heel lang bezig hielden en die ik tot dan toe niet bevredigend had kunnen beantwoorden. Maar ineens zag ik het.
"Uit deze lift natuurlijk!" wees ik de vragensteller op de lift waarin wij ons bevonden.
"U maakt er zich wel erg makkelijk van af," grijnsde hij.
Die opmerking raakte mij echter niet in het minst, want het kwaad uit zich in vele vormen!

Complicaties!

"Sinds ik er van overtuigd ben geraakt dat mijn achterkant eigenlijk mijn voorkant is ontstaan er allerlei complicaties."

Jan zonder Ingrid

"Kijk, daar heb je Jan met An."
"Zozo!"
"Ja, hij denkt dat hij eenzaam is."

Niet laf!

Ondanks zijn jarenlange opleiding en ervaring met de meest vreemde wezens die ons heelal bevolken had Captain Dubio in die dagen nog niet door dat het niet laf is om voor sommige gevaren op de loop te gaan. Gelukkig speelde dit avontuur zich ver van huis af, zodat hij ruimschoots de tijd had om voor het hiaat in zijn logboek een plausibele verklaring te bedenken.

Tuba Mirum!

Mijn vriendin kon heel lang geen orgasme krijgen tot wij bij toeval (uiteraard) ontdekten dat het uitkomst biedt wanneer ik op mijn trombone speel.
Voor mij is dat natuurlijk niet de meest ideale oplossing, maar als ik zie hoeveel mijn spel voor haar betekent, meer en meer zelfs, dan heb ik het er graag voor over. Een van de fijnere nevenwerkingen is bovendien dat ik er steeds virtuozer op word. Dat op zich heeft weer het voordeel dat ik haar, nu zij steeds meer de smaak te pakken krijgt en steeds hogere eisen begint te stellen qua intensiteit en variatie, zo goed en zo kwaad mogelijk, tegemoet kan blijven komen. Het is werkelijk opmerkelijk hoe zij weet te genieten van het concert voor trombone en militair blaasorkest van Nikolai Rimsky-Korsakov of van dat van Lancen. Voor onze werkelijk intens innige momenten bewaar ik echter het Tuba Mirum van Mozart, waar ik mij - onder ons gezegd en gezwegen- ook altijd weer een beetje om laat smeken.