Ooit had ik een vriendin die er de voorkeur aan gaf om in de keuken te blijven. Toen ik haar vroeg of zij zinnens was dat heel haar leven vol te houden en wat dat dan moest betekenen voor onze relatie antwoordde zij:
"Ik voel mij hier veilig en goed. Wij kunnen hier toch ook samen ons leven uitbouwen? Wij hebben hier alles!"
"Ik vrees van niet, je moet je horizon leren verruimen Asta."
Daarop barstte zij in tranen uit. Toen dat voorbij was polste zij stilletjes:
"Maar als ik hier buiten kom, zal jij er dan altijd voor mij zijn?"
3 opmerkingen:
Een vrouw met moed!
die boze buitenwereld toch!
Je kan het op voorhand niet weten, natuurlijk, maar ze bestaan; vrouwen die het horizon-taliseren vrezen, ze verkiezen verticaal.
Een reactie posten