L. is de vrouw met wie ik het gelukkigst ben geweest. Zij begreep mij beter dan wie ook en is altijd voor mij opgekomen. Vooral op die momenten waarop ik anders, zonder haar, en door mijn bedeesde aard, in mijn schulp zou zijn gekropen. Hoe dierbaar ik haar was en hoe ik haar altijd wist te troosten in momenten van zelftwijfel, en vooral hoe mijn penis de meest flexibele, de mooiste en de aangenaamste was die zij ooit bij een man (en dat waren er toen al wel wat) had meegemaakt. Dat laatste is zij trouwens altijd blijven zeggen, ook nu nog, nu wij toch al jaren uiteen zijn. Het moet voor de mannen die zij daarna ook nog heeft leren kennen niet gemakkelijk zijn geweest. Maar goed, die hebben dan weer heel andere talenten.
1 opmerking:
Zoals..het geheel uit elkaar halen en dan weer ín elkaar zetten van oude radio's. Misschien komen zij later wel weer bijelkaar!
Een reactie posten