Insinuerend

Zij had echte superkrachten en toch was zij heel lelijk. Bovendien was zij opslorpend van karakter.
Een journalist van een vooraanstaande krant vroeg haar eens of zij ook begrijpelijke gevoelens had.
Ja hoor, zij had er twee. Twee begrijpelijke gevoelens.
En of zij die ooit zou uiten.
Het is om professionele redenen niet opportuun om mij daar nu over uit te laten, luidde haar spontane antwoord.
O, antwoordde de journalist, dan moeten wij er maar naar gissen?
De vrouw met echte superkrachten barstte in tranen uit en smeekte de journalist om haar te sparen. Om begrip te tonen voor haar persoonlijke integriteit. Niet alles in haar leven verliep super en rimpelloos.
Hier dien ik even terug te grijpen naar de inleidende zin: de vrouw met superkrachten was werkelijk héél lelijk. Zegt u maar afzichtelijk. Al zal ik zeker niet beweren dat haar wanstaltigheid op een of andere manier aan de basis lag van een stil verdriet. Dat zou insinuerend zijn. En politiek niet correct.