Misschientje en de ware woorden

„Kijk,” sprak Misschientje, „dit is het sprookje,” en met de pen die op eerlijke wijze in haar bezit was gekomen schreef zij de geschiedenis neer, zoals alles echt en waar gebeurd was en weer gebeuren zal mocht iemand het op dezelfde manier willen aanpakken.
„Misschientje,” zei het muizemannetje stil, nadat hij aandachtig had gelezen wat zij had geschreven, „ik begrijp niet alle woorden.”
Nog nooit was hij zo oprecht en zo ernstig geweest.
„Neen, dat was ook hùn probleem. Precies daarom werd het ook een sprookje.”