De dromen van Misschientje

Misschientje droomde dat zij er oneindig veel sexyer uitzag dan de schattige illustratie uit haar meisjesboek en dat zij uit liefde getrouwd was met een veelbelovende prins. Haar prins-gemaal beloofde aan al de onderdanen van zijn vader dat hij een veel betere koning zou zijn dan zijn vader, de koning, en dat hij als beslagen diplomaat minstens de helft van het gewone aantal oorlogen zou weten te vermijden. Wat niet belette dat het volk hem behandelde als een windbuil met een gat in zijn hand. Elke ochtend kwam Misschientje op vele manieren tegemoet aan de vele mannelijke behoeften van de prins en voor de rest keek zij er gewoon op toe dat hij passende kleren droeg en niet overmatig verdikte. De prins zelf was niet echt actief in het huishouden, maar zo nu en dan kocht hij wel eens een boek of CD voor haar, zonder daarom precies te weten of zulks haar wel interesseerde. Misschientje rangschikte de gekregen geschenken netjes in het daarvoor aangekochte meubel in de huiskamer, met de gedachte: „Ach, misschien is hij toch niet...”

Misschientje droomde dat zij er oneindig veel sexyer uitzag dan de schattige illustratie uit haar meisjesboek en dat zij belaagd werd door het lauwe water uit het immer leegsijpelende Brakke Meer dat haar aan het verstand wilde brengen dat haar man een onwerkelijke sadist was die achter de rug om van zijn vader het volk afperste, de onwilligen liet veranderen in brak lauw water om het meer bij te vullen, en die als bijkomende straf vaak ook hun kinderen of geliefden liet verdampen om te kunnen genieten van de opkringelende dampsliertjes die daarbij ontsnapten. Misschientje kon niet geloven dat haar prins zo slecht van inborst was en riep hem op hartverscheurende wijze op om haar te redden van het lauwe water uit het Brakke Meer omdat zij zelf geen ervaring had met conflicten en lijf aan lijf gevechten met lauw water. Zij ging er ook van uit dat hij, op zijn minst in theorie, het fenomeen moest kennen als onderdeel van zijn Voorbereidende Studiën ter Bestijging van de Troon, zoals dat in het oude jargon heette. Op onmachtige wijze - want zo communiceer je doorgaans als het er in dromen echt om gaat - probeerde zij de aandacht van de prins te trekken, maar die reageerde niet, behalve constant gewauwel over later hoe hij als koning zou regeren en over een koningin met een prachtig lijf die zich niet meer bemoeien zou met wat hij at of welke kleding passend was. Als koning zou hij totaal andere winden doen waaien! Misschientje probeerde dan maar zoveel mogelijk het lauw water te negeren, al leek het haar of elk geluid van klotsend water of het stomend sissen van verdampende onderdanen onderdeel was van het verboden verhaal van het onderdrukte en gemaltraiteerde volk aan wier stem zij gehoor hoorde te verlenen.

Misschientje droomde dat zij er oneindig veel sexyer uitzag dan de schattige illustratie uit haar meisjesboek en dat het sprookje waarin zij leefde weinig of geen uitzicht bood. Zij kon niet om met lauw water, was bang van kokende damp, mocht niet spreken in aanwezigheid van de prins en zij moest beducht zijn voor een mooie permissieve koningin.

Misschientje droomde dat zij er oneindig veel sexyer uitzag dan de schattige illustratie uit haar meisjesboek en dat zij getrouwd was met een machtige koning die in alle opzichten zijn macht en dagelijkse luxe steeds maar uitbreiden wilde. Zij schonk hem lelijke kinderen, voerde intelligente gesprekken met hem, maar waakte er in alle opzichten voor hem te laten merken dat zij een beter mens was dan hij. Kortom, zij was ontzettend eenzaam. Zij wist niet hoe zij hem ècht bereiken kon. Op een dag wandelden zij samen door het koninklijk paleis, in de diepste kelders, voorbij feitelijk al vergeten vergeetputten en zij legde haar man uit waarvoor die spelonken ooit hadden gediend. Toen, plots, pardoes, ineens, wanneer de koning reikhalzend keek hoe diep zo’n put wel was en of je nog kon zien wat er was vergeten, gaf zij hem een duwtje en rende dan zonder omzien het bevrijdende daglicht tegemoet.
De meest verstokte royalisten en de graagste staatshervormers ondervroegen haar op de meest onwelvoeglijke manieren opdat zij toegeven zou dat zij wel degelijk wist waar haar man uithing, maar zij gaf geen krimp.

Misschientje droomde dat zij er oneindig veel sexyer uitzag dan de schattige illustratie uit haar meisjesboek, maar de muizemannetjes stonden naast haar bed te roepen en te brullen en te trekken aan haar armen om haar uit haar droom los te scheuren, al bevroedden zij niet in welke toestand zij dan terechtkomen zou, want na de ene droom volgt natuurlijk weer een andere.