„Ach, weet je, uiteindelijk heb ik Ingrid nooit echt gelukkig kunnen maken. Eerst was er dat met dat professoraat waar ik naast greep, dan dat akkefietje met Emmy waarvan zij mijn uitleg nooit echt heeft willen geloven, er was natuurlijk ook de manier waarop ik haar ouders op het laatst heb weggewerkt, maar uiteindelijk dat huisje met wijngaard in Toscane dat ik kocht voor onze oude dag, nèt toen het klimaat veranderde, dàt was de laatste druppel... alsof ook dat mijn schuld is!”
3 opmerkingen:
oei... da's bitter... Een weg is toch nooit zonder keien op je pad?
voor Vlindera:
Neen hoor, ik heb mijn weg altijd geplaveid met goede voornemens.
Je had veel eerder moeten gaan zwanen.
Een reactie posten