Afhankelijk van waar zij zich op dat moment in haar flat bevond was de aantrekkingskracht van de benedenbuurvrouw zo overweldigend dat hij er zich ternauwernood aan kon onttrekken. Nog onontkoombaarder waren de momenten dat hij zich onderhevig wist aan de gecumuleerde aantrekkingskrachten van zowel de benedenbuurvrouw als van de lenige pianiste nog een verdieping lager, op het gelijkvloers, wier piano blijkbaar in haar slaapkamer stond. Het was tijdens een vlotte uitvoering van Carrelage phonique dat hij, reeds halverwege door de vloer gezogen, zich nog net met een handdoek aan zijn zware ledikant wist te verankeren en daarna met veel moeite en schaafwonden weer op te hijsen. Hij bad dan ook vurig tot god om een nieuwe fysica, uit vrees dat boven hem ook nog eens een man zou komen wonen die afstotend zou blijken te werken.
4 opmerkingen:
Ofwel zijn de beide onderbuurvrouwen enorm zwaarlijvig en is de zwaartekracht de verklaring, ofwel zijn ze heel erg statisch geladen en is hij zelf tegenovergesteld geladen, ofwel, en dat is mss de meest relevante, moet er inderdaad dringend een nieuwe fysica komen. Maar dan moet de vorige zelf wel eerst de grond ingeboord worden.
Het is de betovering van het onvervulde dat hem steeds vaker naar de diepere, onderliggende lagen van zijn bewustzijn lonkt. Werkelijkheid en heden vervagen slechts tot een vreemde bovenbuurman die af en toe eens onder zijn armen krabt en zich afvraagt hoe hij in godsnaam aan die dode blik in z'n ogen is geraakt.
Mooi gevonden...
verhuizen naar een huis zonder buren of toegeven?
leven tussen polen...
Een reactie posten