De eerste stap

Een hele tijd na de laatste uitzending kwam testbeeldman ineens de kamer binnengestapt en ging in haar stoel zitten.

„Bent u echt?” vroeg zij enigszins van op afstand.
„Zo echt als ik er uit zie,” bevestigde hij, „u bent mijn trouwste kijker.”
„O ja?” antwoordde zij.
„Ja hoor, er is niemand die zo trouw kijkt als u. Dat vond ik wel wat.”
„Ach, wat.”

Dat iemand op die manier ooit de eerste stap zou zetten had zij niet meer verwacht en alhoewel hij zich in feite als niet meer dan een elektrisch veld manifesteerde, meende zij dat zij hem kon vertrouwen. Zo begon zij voorzichtig haar eerste zinvolle gesprek in meer dan een jaar. Die conversaties zouden steeds intiemer worden.