De grote woeste worstelaar, die met de handen die ontzettend hard kunnen knijpen, zat op een bank op het marktplein treurig voor zich uit te kijken zoals alleen grote woeste worstelaars dat kunnen, al ziet men hen dit niet vaak doen.
"Wat scheelt er grote woeste worstelaar?" vroeg ik bedeesd en ook van op zekere afstand.
"Ach, ik ben zo eenzaam. Mijn handen zijn veel te groot en te ruw en veel te sterk om zacht om te kunnen gaan met vrouwen. Ik heb er al zoveel pijn gedaan."
Ik kon mij zijn verdriet heel goed voorstellen want ik worstel met hetzelfde probleem, weze het op iets kleinere schaal: ook ik doe vrouwen veel verdriet.
Maar voor ik hem kon troosten door hem op mijn eigen ongeluk te wijzen kwam er met zware stappen een ruw en schonkig wijf aangelopen:
"Worstelaar, ik heb mij bedacht, ik weet dat jij het niet slecht bedoelt, en och, een hard kneepje zo nu en dan is nu ook weer niet zo èrg. Ik vind dat eigenlijk wel fijn. Laten wij het nog eens proberen." Zij greep hem bij de arm en opgewonden keuvelend gingen zij hun weg.
8 opmerkingen:
Integer droevig.
(voutcar)
van dat schonkig, is hier fotografisch anders weinig te merken...
voor jevski:
Ik wilde al een tijdje met het woord "worstelen" iets doen.
voor gewebkijk:
Ik had geen beter prentje. U moet maar geloven dat wat niet op de foto staat heel erg schonkig is.
U wilde iets met het woordje worstelen doen en haalde er het schonkige bij. Het blijft een volvleesverhaal.
Zo, nu ga ik nog een robbertje worstelen.
Voor het probleem waar jij mee worstelt : er zijn heus wel ergens vrouwen te vinden die pijn fijn vinden.
voor zapnimf:
Zo letterlijk is het nu ook weer niet.
voor sodade:
Worstelen en schonkig. Zelf heb ik deze combinatie niet zo bewust gemaakt.
Een reactie posten