De gelogen vrouw en de verzonnen man hielden werkelijk zielsveel van elkaar en, nadat zij meenden zeker te weten dat de ander de ware was, beloofden zij elkaar eeuwige trouw.
Maar hoe gaat dat? Met het samenwonen rezen er wederzijdse misverstanden die wederzijdse verklaringen vereisten die, op hun beurt dan weer, hun wederzijds geloof in elkaars oprechtheid op de proef stelden en, om eerlijk te blijven, dat wederzijds geloof in elkaars oprechtheid steeds meer schade toebrachten.
"Och, jij bent toch maar een verzonnen man!" kreet zij hem dan toe.
"En jij dan? Een gelogen wijf!" meende hij dan op zijn beurt te moeten riposteren.
Met dat soort opmerkingen stelden zij uiteraard elkaars diepste wezen in vraag, tot zij niet meer begrepen waar het echt om gaat.
15 opmerkingen:
Wat is dat dan, Blogbaas, waar het echt om gaat ?
Wat een desillusie!
voor jevski:
Ligt dat niet voor de hand?
voor zapnimf:
Hoezo?
Niet echt, neen. Voor mij is niet zodanig veel vanzelfsprekend.
Als de illusie 'gelogen en verzonnen' niet marcheert, dan mag men toch gewacht maken van een desillusie, niet?
voor jevski:
Wel, eigenlijk vind ik dat men hoe dan ook, elkaars diepste wezen moet respecteren, ook als dit betekent dat er "geheimen" of "no go's" blijven.
voor zampnimf:
Ha! u snap ik het.
Maar zoals ik ook al aan jevski zei, voor mij mag er best wat illusie en leugen zijn. Maar geen bedrog! Dat is voor mij nog wat anders.
Suf. Ik heb mij suf gepeinsd, maar vat u(w gedachtengang) nog steeds niet.
Bedoelt u dat de leugen en illusie de essentie, het diepste wezen van een mens uitmaken en dat dit niet doorprikt mag worden ? Gerespecteerd moet worden ?
Ook het onderscheid dat u maakt tussen leugen/illusie enerzijds en bedrog anderzijds ontgaat mij.
(Heb vannacht nochtans goed geslapen)
voor jevski:
Wij bevinden ons hier uiteraard op glad ijs, en ik ben niet zeker of ik mij wel goed weet uit te drukken. Ik plijt er zeker niet voor om relaties op en uit te bouwen op basis van bedrog of slinkse streken, maar toch moet er in elke relatie een zekere mate "illusie" overblijven. Voor mij is er wel degelijk een verschil tussen leugen en illusie.
Als u naar een illusionist kijkten luistert, dan weet u, hoop ik voor u toch, dat wat hij doet gebaseerd is op trukjes, kunde, enz. om u te doen geloven in een bepaalde realiteit. M.a.w. In een soort leugen dus! Toch is het fijn en gaan de meeste meeste mensen akkoord om in die illusie te geloven, zonder per cé te moeten weten wat daar achter zit.
Het is dat, in zekere zin wat ik bedoel als ik zeg dat er geheimen mogen bijven in een relatie.
liefde 'is een illusie...
Bedoelt u, Blogbaas - uw voorbeeld van de illusionist extrapolerend naar een relatie - dat betrokkenen iets intrigerends, ondoorgrondelijks moeten behouden opdat de wederzijdse aantrekkingskracht zou kunnen voortbestaan ?
- Wij zouden wij, Blogbaas, hierover nogal een boompje kunnen opzetten, mij dunkt. In een bruine kroeg, wel te verstaan -
(kaxesse)
@ Geweb,
Wat is liefde ?
Wat een hamvraag !
Onoverkomelijk ?
(butar)
voor gewebkijk:
Ik denk dat wij hier met een onderwerp zitten dat voor ieder mens iets anders kan betekenen. Voor mij is de "liefde" niet iets dat ik met "illusie" gelijk stel.
voor jevski:
Ja, dat bedoel ik. Het hoeft niet per cé "ondoorgrondelijk" te zijn. Maar ik respecteer in al mijn vrienden en "relaties" het feit dat zij een "eigen hoekje" (letterlijk en figuurlijk) hebben waar ik niet noodzakelijk hoef binnen gelaten te worden, zonder dat ik daarom hun vriendschap of liefde in vraag stel.
(en dan staat hier verdomme "tyran" als captcha!)
Een reactie posten