Alma levert strijd

Een nieuw avontuur van Alma Zichtopzee

Het was in de dagen dat ons land op zijn grondvesten daverde, ten gevolge van de Fortiskwestie en de bevolking zuchtte onder het ondraaglijk lichte juk van algemene malcontentheid en zelfmedelijden, dat Alma Zichtopzee, de wereldvermaarde privédetective van buitenaardse afkomst, na een periode van lange afwezigheid weer voor mijn deur in de Stationsstraat nr. 97 in Zaventem opdoemde. Ik had toen pas die pijnlijke scheiding van mijn vrouw achter de rug en het deed mij, eerlijk gezegd, veel deugd om Alma terug te zien.

Alma was zoals steeds haar eigen positieve zelf, zich volkomen bewust van haar buitengewone gaven en présence, en stapte zonder dat ik haar formeel had binnengenodigd mijn flatje in. Daar gaf zij onmiddellijk blijk van haar vlijmscherpe scherpzinnigheid en tact door afkeurend rond te kijken, maar niets te zeggen.
Tot zij besloot ter zake te komen en de woorden uitsprak die onze avonturen samen aan het rollen brachten:

"Wel, Jan Van Heel, het zal je plezieren dat ik speciaal voor jou naar hier ben gekomen. Ik heb je nodig."
"Wel, ik ben pas gescheiden, dus de weg is vrij!" probeerde ik lacherig, al besefte ik drommels goed dat zij het over iets anders had.
"Het gaat om een internationale, misschien wel interstellaire zaak."
"Er moet dus veel gereisd worden?"
"Ja, onmiskenbaar. Om te beginnen naar Krakow."
"Om te beginnen? Waarheen daarna?"
"Tja, dat zal pas in Krakow duidelijk worden, maar er zijn aanwijzingen die leiden naar Uji, Lisala, Deimos, Los Alamos en Bam. Al is het even goed mogelijk dat de zaak in en rond Krakow opgelost kant worden.

Ik wist niet wat ik ervan denken moest en keek haar fronsend aan.

"Het interesseert je toch wel, Jan?" vroeg Alma, "Wij hebben vroeger toch al goed samengewerkt?"
Daarmee had zij het over de tijd dat ik nog als inspecteur en commissaris werkte voor de Belgische recherche, maar net zoals achter mijn huwelijk had ik ook achter mijn carrière een punt gezet.

"Ik weet niet of die dingen nog wel voor mij weggelegd zijn..." antwoordde ik ernstig.
"Het gaat hier om een zaak, die zoals ik al zei, van internationaal belang is en mij werd opgedragen door de Verenigde Naties. Het is de eerste keer dat een dergelijke opdracht, unaniem gesteund door de Grote Tien nog wel, op deze manier wordt aangepakt."
"En ik fungeer als dommekracht? Is dat de bedoeling Alma?" zei ik bitter, omdat ik uit ervaring wist dat bescheidenheid niet de sterkste deugd was van mijn vriendin.
"Neen Jan. Ik begrijp wat je bedoelt, maar dat is het niet. Ik ken je en jouw intuïtieve ingevingen zouden wel eens van cruciaal belang kunnen zijn. Wij staan hier voor een vijand die werkelijk voor niets staat."
"Maar wat is er eigenlijk aan de hand?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Wel, het zal de meesten nog niet opgevallen zijn tussen alle non-events die de media het publiek voorschotelen, maar het gaat om een reeks van onrustwekkende verdwijningen, mannen en vrouwen, overal ter wereld, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, behalve het feit dat zij verdwenen na een bezoek aan een Carrefourfiliaal."

Deze uitleg, en het feit dat Alma mij met haar ravissante ogen recht aankeek toen zij mij deze uitleg verschafte, maakten dat ik twee dagen later met haar mee naar Krakow ging.

Wordt vervolgd