"Dit is em dan, Gregor, beslist de spraakzaamste boom in het bos."
"Dag Gregor!"
"Wat komen jullie doen?"
"Gregor, dit is Anna, wij zijn op weg naar de kruidenier en ik neem van de gelegenheid gebruik om Anna aan je voor te stellen."
"Dat is vriendelijk, maar maak je nu geen enorme omweg."
"Ja, maar ik vind het wel leuk met Anna in het bos."
"U praat goed Nederlands, Gregor."
"Ja Anna, maar ik vind Nederlands dan ook een mooie taal. Ik oefen zoveel mogelijk."
"Dat hoor ik."
"Het uitbreiden van mijn woordenschat is mijn grootste zorg."
"U doet het echt fantastisch, waarom hebt u eigenlijk leren spreken?"
"Dat heb ik altijd gekund, Anna. Het is niet zozeer het spreken dat wonderlijk is, maar het luisteren! Er wordt doorgaans meer gesproken dan geluisterd in de wereld. Het feit dat wij bomen zo zwijgzaam lijken is gewoon omdat wij ons hebben toegelegd op het luisteren."
6 opmerkingen:
Wat bezitten bomen toch een onschatbare wijsheid!
Ik heb het een tijdje met voorwerpen gedaan. Vooral de conversaties met de kruimeldief zijn me bijgebleven. later ben ik daar voor behandeld.
voor Georgina:
Ja, anderzijds mogen wij toch ook niet in de val trappen van te denken dat wie doorgaans zijn mond houdt daarmee recht evenredig wijs is.
voor Jevski:
Omdat ze u zijn bijgebleven?
Integendeel, Blogbaas. Aan de conversaties met de kruimeldief bewaar ik mooie herinneringen. Nee, de behandeling was eerder ontologisch van aard. Soort moet soort, werd mij aange praten en maar praten.
voor Jevski:
Wat een toeval! Vroeger was ik ook kruimeldief.
Een reactie posten