Er was eens een meisje dat met de dieren kon spreken. Uiteraard viel dat niet in goede aarde, dat kan je wel denken. Daarom zou men haar eens behandelen.
Maandenlang werd zij verpleegd met diepe gesprekken en medicatie, maar uiteindelijk liet men haar toch gaan.
"En?" vroeg de muis, die blij was haar weer te zien.
"Je hebt de groeten van de stadsmussen," antwoordde het meisje,
"zij maken het goed."
5 opmerkingen:
Goh, dit heeft u natuurlijk of wellicht toch anders bedoelt. En voor mij klinkt dit te herkenbaar.
(een twijfelaartje om op te reageren, wat mij betreft, maar goed... )
Het lijkt me reuze, met de dieren kunnen spreken..
Wat hebben de 'grote mensen' daar toch tegen?
En tegen die krachten van een kind.. kan geen grote mens op! Dat hoop ik van harte en ik geloof het ook [een beetje].
Mooi dat ook de stadsmussen het positief blijven zien.. Daar is wellicht alle reden toe..
voor sodade en dartel:
Eigenlijk schreef ik dit met een oud vrouwtje in gedachten, maar op de prent die ik er mij bij voorstelde stond een meisje en geen oud vrouwtje, dus werd het in de tekst ook een meisje.
Al bij al is dit tekstje toch positief bedoeld hoor. Ik ken namelijk iemand die, weliswaar niet met de dieren kan spreken, maar zo rotsvast in zichzelf en eigen kunnen gelooft dat hij zich niet laat doen door zogezegde authoriteiten. Tot nu toe beklaagt hij het zich niet!
Waarde,
uw blog is ronduit geweldig. Ik heb hem leren kennen via Bert, mijn dichter-buurman en daarmee ben ik o zo blij! Meer van dat, ja graag.
Danny.Braem@skynet.be
voor Danny Braem:
Hartelijk dank voor de aanmoediging.
Een reactie posten