Maar gisteravond bedacht ik ineens wat het zou zijn mocht ik een wapen bezitten.
Eens die mogelijkheid onder ogen gezien kwam ik op de voor mij evidente existentiële vraag:
"Als je je familie en gezinsleden, of vrienden, zou willen doodschieten, in welke volgorde zou je dat dan doen?"
Als dat geen pertinente vraag is!
Maar weet u, ik kan met grote opluchting verklaren dat ik niet de minste neiging koester om wie dan ook dood te schieten. Noch familie, noch vrienden, noch collega's. Zelfs geen vijanden!
Die conclusie beviel mij zeer.
Toen ik een paar maanden geleden een gelijkaardige oefening deed, maar dan met de vraag wie ik als maitresse zou willen, toen bleek ik veel minder vroom. Althans in gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten