Ziezo.
Ik werk weer aan de kathedraal die "Eigen Lijf" heet. Het vermageren is ingezet. De sport krijgt na weken van vadsig tafelen weer een vaste plaats in mijn drukke bestaan. Mijn leven krijgt weer zin.
Gisteren zijn Pebo en ik opnieuw gaan zwemmen. Ik heb het rustig aan gedaan. Pebo kliefde als vanouds als een hamerhaai door het water. Hoe doet hij het toch? Hij mag dan nog een jongen van de buiten zijn, kent zijn lichaam dan geen limieten? Ik zou het nog gaan geloven. 75 lengten perste hij er zomaar eventjes uit. En dat slechts een uurtje na een zware maaltijd met een vooraanstaand bouwondernemer. Neen, dan ben ik met mijn 73 lengten zwaar in gebreke gebleven. Terwijl ik daarenboven ook nog twee uur mentale voorbereiding van Pebo kreeg.
Pet af voor Pebo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten