Oplichting

Sinds het einde van de jaren veertig van de vorige eeuw, de Koreaanse oorlog was nog niet begonnen, werk ik als taxichauffeur in New York. Behalve brave burgers en notoire gangsters, geniet ik op die manier de eer om soms een beroemdheid te vervoeren. Ike Eisenhower, Frank Sinatra, Paul Simon, Woody Allen, Ban Ki-Moon.

Zelfs de Duivel heb ik ooit vervoerd.

"Lower Eastside," gebood hij. De rest van de rit sprak hij geen woord meer.

Tot hij moest betalen. Hij had geen gepast geld en hij gaf mij een biljet van 1000 dollar. Veel te veel. Ik kon niet weergeven.

"Geeft niks," suste hij, "jij bent de eerste die geen vragen stelde over mijn bokkenpoten. Het is een bijzonder biljet, telkens je een klant oplicht zal het in waarde verdubbelen. Zodra je een fortuin hebt verzameld schenk je dit biljet maar aan religieus doel. De tegenwaarde zal dan op je rekening gestort worden door mijn diensten."

Het leek simpel, maar ik ben een vrome man en was er niet gerust in. Dezelfde middag, de nieuwsgierigheid was inderdaad sterker dan mezelf, lichtte ik een klant op door een vier keer zo lange weg naar Brooklyn Bridge te nemen dan noodzakelijk. Ja hoor, dat geld uit de hel bleek ineens 2000 dollar waard. Toch nam ik mij voor om na deze ene keer, nooit meer klanten te bedriegen.

Tot een maand een of twee geleden mijn vrouw zwaar ziek werd en ik voor enorme hospitaalrekeningen op moet draaien.

Nu blijkt dat veel mensen een draagbaar GPS systeem hebben en zich niet meer simpel in de luren laten leggen. Met dat apparaat kennen zij de weg beter dan ik en bij elke mislukte oplichtingpoging neemt de waarde van het biljet met de helft af! Ik herinner mij echt niet dat de Duivel dat erbij had gezegd.

De conclusie ligt voor de hand: Garmin, TomTom: het zijn waarlijk Hemelse uitvindingen.