Wat zitten mensen toch raar in elkaar. Ze zien alleen wat hen goed uitkomt. Van de rest zwijgen ze. Neem nu Pebo. Wat een praatjes had hij toen hij zag dat ik op mijn blog toegaf dat hij een lengte heen en weer meer had gezwommen. Dat moest en zou iedereen horen. Vooral ons diensthoofd. Maar over de bowling? Daar spreekt hij niet over! En dat voor een maatschappelijk zo belangrijk man die neutrale en evenwichtige oordelen hoort te vellen. Ik zou bijna foei zeggen. Neen, Pebo, in zwemtermen uitgedrukt lag jij een oceaan achter, en geen armtierige lengte.
Nogmaals wordt bevestigd dat mensen niet objectief kunnen spreken over zichzelf. Tegenslagen, ongeluk, het kunnen inschatten van gebeurtenissen, bedoelingen van mensen. Telkens komt het eigen ik er goed of vergoelijkend uit.
Het leven is leerzaam. Wat fijn dat ik het zo goed doorgrond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten