Gisteren besloot ik de goede raad van Pa Pinkelman op te volgen. In plaats van zomaar wat rond te lummelen in huis ben ik uit het raam gaan kijken. Een raam is per slot van rekening een venster op de wereld. Ik zag niks, helemaal niks. Geen passant, geen auto of dwarrelend blad. Niks. Op zondag 3 december is er in mijn straat niets gebeurd.
Door zo gewoon uit het raam te kijken begreep ik echter allengs dat ik toch wel in een heel bijzonder hoekje van de wereld woon. Dat is mij eigenlijk heel wat waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten