Tussen mijn drukke werkzaamheden in is er weer het jaarlijkse ritueel van de aanschaf van een kerstboom.Is het mijn leeftijd? Is het mijn groeiend besef van eigen zwakheid? Word ik milder voor minderheden? Ik weet het niet, maar dit jaar zou mijn gezin er misschien wel eens aan ten onder kunnen gaan. Ik wil namelijk geen boom, althans geen échte. Mijn enige compromis is een plastieken boom en ik laat het formaat geheel en al over aan mijn gezinsleden.
Kerstboomkiezen doet mij namelijk elk jaar steeds sterker denken aan oude historische prenten van slavenmarkten. Daar ging het ook om de sterkste, de grootste en de mooiste. En wie niet voldeed schoot er ook vaak het hachje bij in.
Bovendien weet ik zeker dat je je voor elke boom die je in huis haalt de haat van een kabouter op de hals haalt. En dat is wel het laatste waar ik mee kan leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten