Rijsttaart

Wist u dat mijn vader dol is op rijsttaart?

Waarschijnlijk niet. Ik ben het ook pas enkele dagen geleden te weten gekomen. Heel mijn zorgeloze jeugd thuis onder zijn gezag heb ik hem vanalles weten snoepen: chocola, pruimenvla, "swissen", 8-koeken, appelflappen, kriekentaarten, Haagse hopjes, negerinnentetten, peperkoek met en zonder gember, Suzywafels, nougat (niet noodzakelijk uit Montelimar), babbelutten, mattentaartjes, krakelingen.

U noemt het maar, hij (vr)at het allemaal. BEHALVE, inderdaad, rijsttaartjes.

Nu wij het er dan toch over hadden heb ik het hem dan ook gevraagd:

"Papa, waarom heb ik je dan nooit een rijsttaartje zien eten?"
"Jongen," zuchtte hij "dat komt door de oorlog!"
"De oorlog?"
"Ja, die in Viet-Nam. Ik stond toen eens bij de bakker en vroeg hem wat het geheim was van zijn lekkere rijsttaarten: Amerikaanse rijst, antwoordde hij. En omdat ik toen nogal principieel tegen die oorlog was, besloot ik om geen Amerikaanse rijst meer te eten"

Ziezo, dat weten u en ik dan ook weer.

P.S. Uncle Benz' heb ik thuis ook nooit gezien