Ik hoop op een dag
van de schaatsbaan naar huis te gaan
en onderweg een tearoom in te lopen
alwaar in een hoekje heel alleen
iemand nipt aan een café-au-lait
'Verhip!
ik wist dat het vandaag mis zou gaan
Je bent uren te laat
en als wie jou kent zou weten dat jij hier naar binnen bent geslopen
krijg jij gegarandeerd billenkoek'
Wat ik hier doe is mijn zaak', zei ik waardig
'Alsof je daarmee wegkomt,' sprak mijn geheimerd scherp
'En waarom niet?' wilde ik dan meteen weten
'Pardon?'
'Pardon?'
'Omdat ik jou niet zomaar weer laat gaan.'
Er was ook deze keer geen beginnen aan en ik besloot weer weg te gaan.
Plots voelde ik handen om mijn keel en
ik kon niet anders dan keihard om me heen te stompen.
In het raam zag ik mijn geheimerd gebaren maken;
Zij was niet alleen!
'Jij....'
''En jij laffe...'
'Kom dan, vecht het uit...'
'Goed! En wel op leven en dood!'
Mijn geheimerd had een boksbeugel
Ik gooide met een tafel
Haar trawanten kwamen tussen ons in
Toen gingen de lichten uit
Pikdonker
Ik hoorde geschuifel en gefluister en ik haalde uit
Oempf !
Ik werd neergeslagen
Mijn geheimerd vluchtte weg
niet zonder eerst te fluisteren:
'Ik heb dit niet gewild'
Toen had ik ineens een revolver in mijn hand.
Pief poef paf!
Zo scheidt je het koren van het kaf
Ondertussen verscheen de politie ten tonele
en drie ambulances
Ik werd aan de tand gevoeld terwijl buiten in de verte
mijn geheimerd via de horizon trachtte te ontkomen
Weer richtte ik mijn revolver
Paf poef pief !
Deze keer trof ik mijn lief
Ik, maar ik niet alleen, ... we hebben haar zien vallen
Hiep hiep hiep!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten