Jammer?

Welhaast vierendertig jaren lang beleefden Moria en Mario Coppens samen wat

zij hun 'visueel poweem' noemden, een dichtvorm waarin de dichter(s) zijn 

werk niet opschrijft maar visueel laat rijmen met de reële realiteit – ja, zo 

duidde men in die jaren o.a. het eigen interieur. Maar aan hun 

samenwerking kwam echter een einde toen bleek  dat Moria 

dacht dat ze een minnedicht vertolkte en Mario plots 

beweerde  dat het al die tijd een haikoe was.  

Sedertdien hebben ze geen echt  woord  

meer met elkaar  gesproken en geen  

van beide dichters wil of kan  

toegeven dat hij of zij zich 

heeft vergist in de 

gedeelde poëzie. 

Al was het maar 

in een visueel,

puntgaaf 

bijna,

puntdicht.

Wat jammer toch!

?

Even was genoeg

'Ik had eeuwig met je willen dansen!'
'Nee Jan, even was genoeg. Zo goed was je nu ook weer niet.'

Officieële ontvangst van een leerjongen voor den deken van het gild (XIVe eeuw)

'Zo Jan, we zullen je hier alle kansen geven. Je zal ze toch grijpen?'

'Absoluut heer, absoluut.'

Alle kansen

– Absoluut Jozefa, absoluut! Ik heb hem alle kansen gegeven. Hij had mij voor het grijpen.

Lectuur en interpretatie (oefeningen)

 

Gelaarsde vogels

Het waren grote, zwarte, haast menselijke vogels. Of waren het mensen, die daar zo misplaatst hun zware laarzen en zwarte jassen hadden aangetrokken, hun zwarte bolhoeden opgezet? Nee; voor mensen waren ze nog iets te schichtig.

    Met al die ballast raakten de vogels nog amper van de grond. Het is waar, bij hun uitrusting hadden ze een grote zwarte paraplu meegekregen, en door die krachtig boven het hoofd open en dicht te klappen konden ze de verminderde draagkracht van hun vleugels goedmaken. Niet dat ze er bizonder handig in waren. Was het een duidelijke weerzin tegen het gebruik van de paraplu? Hij gaf hun meer de allure van een overgroeide vleermuis dan van een vogel; was het niet denkbaar dat zij juist voor zulk onderscheid gevoelig waren?

• Uit respect voor jullie, lezers, gaan we ervan uit dat jullie de auteur van dit werk heel goed kennen en koesteren. Wij stellen dan ook geen biografische vragen.
• Uit hoeveel verhalen hoort deze bundel eigenlijk te bestaan, en hoeveel staan er werkelijk in?
• Welke verhalen staan er jammer genoeg niet in?
• De ontmaagding van een trap
• Verbanning
• Winterlieven
• Telegram
• Waaraan merk je dat Gust Gils ook gedichten schreef?
• In recensies van het werk van Gust Gils komt het woord 'waanzin' vaak voor. Is dit omdat:
1. Recensenten vaak van elkaar overschrijven?
2. Recensenten het best geplaatst zijn om te weten wat waanzin is?
3. Omdat zij niet op het woord 'wanhoop' kwamen?
• Wat weet je over het gebruik van fosforbommen in een stad met een rivier? Of met andere woorden: Is Gust Gils een betrouwbare getuige?

Bindtekst

Ja, vroeger was alles beter! De mannen kaler en de soep was heter... Daarom, om de gemoederen wat op te hitsen, brengen wij nu een oud fascistisch lied. Misschien kennen sommigen onder jullie het nog wel! Zingen jullie mee? Vandaag kan u nog weigeren, morgen niet meer! 

Waarin ik mijn geheimerd misschien wel dood!

Ik hoop op een dag

van de schaatsbaan naar huis te gaan

en onderweg een tearoom in te lopen

alwaar in een hoekje heel alleen

iemand nipt aan een café-au-lait

'Verhip!

ik wist dat het vandaag mis zou gaan

Je bent uren te laat

en als wie jou kent zou weten dat jij hier naar binnen bent geslopen

krijg jij gegarandeerd billenkoek'

Wat ik hier doe is mijn zaak', zei ik waardig

'Alsof je daarmee wegkomt,' sprak mijn geheimerd scherp

'En waarom niet?' wilde ik dan meteen weten

'Pardon?'

'Pardon?'

'Omdat ik jou niet zomaar weer laat gaan.'

Er was ook deze keer geen beginnen aan en ik besloot weer weg te gaan.

Plots voelde ik handen om mijn keel en

ik kon niet anders dan keihard om me heen te stompen.

In het raam zag ik mijn geheimerd gebaren maken;

Zij was niet alleen!

'Jij....'

''En jij laffe...'

'Kom dan, vecht het uit...'

'Goed! En wel op leven en dood!'

Mijn geheimerd had een boksbeugel

Ik gooide met een tafel

Haar trawanten kwamen tussen ons in

Toen gingen de lichten uit

Pikdonker

Ik hoorde geschuifel en gefluister en ik haalde uit

Oempf !

Ik werd neergeslagen

Mijn geheimerd vluchtte weg

niet zonder eerst te fluisteren:

'Ik heb dit niet gewild'

Toen had ik ineens een revolver in mijn hand.

Pief poef paf!

Zo scheidt je het koren van het kaf

Ondertussen verscheen de politie ten tonele

en drie ambulances

Ik werd aan de tand gevoeld terwijl buiten in de verte

mijn geheimerd via de horizon trachtte te ontkomen

Weer richtte ik mijn revolver

Paf poef pief !

Deze keer trof ik mijn lief

Ik, maar ik niet alleen, ... we hebben haar zien vallen

Hiep hiep hiep!

Ter zake (29)

Ik hou zeker van dons. Ik denk niet dat ik ooit op een atol heb gestaan. Dat zou ik me herinneren. Ik weet ook zeker dat ik nog nooit een paard heb opgetuigd. Het zal er ook niet meer van komen. Een boerenerf  (met paard) boezemt mij steeds ontzag in. Ik vermijd altijd om het schuin over te steken en als er een boerenerfhond is dan kijk ik dubbel uit. Verder ben ik niet zo dol op witte kleding, maar als ik het draag dan moet het smetteloos zijn. Vroeger, toen er nog volop handelaren in garen en band waren, was de wereld er niet beter aan toe dan nu. En heden ten dage, nu de boeren niet meer karnen, is hij er ook niet beter aan toe dan vroeger. Dat ligt aan het feit dat wij westerlingen het kleine niet meer eren, en het grote veel te graag begeren, maar ook aan heel wat andere dingen. Het heeft vast iets te maken met de aard van de mens. Het is jaren geleden dat ik nog kaarsjes heb uitgeblazen op mijn verjaardagstaart.  Laat staan dat er taart was. Ik ben het verjaren verleerd.

Haren

'Of we elkaar dan niet in de haren hebben gezeten?'
'Nee. Soms denk ik, was dat maar zo geweest.'

Zegepralende intrede van Lodewijk van Maele te Brussel na de overwinning van Scheut

Met elke overwinning zag Lodewijk zijn kans verkleinen om als 'fijnbesnaard' de geschiedenis in te gaan.
'Wat denkt gij, dienstknaap, zal men de lagere landen ooit als fijnbesnaard roemen?'
'Dat ligt in God's handen heer.'

'Maar misschien kunt gij ermee beginnen?'

'Volgaarne heer.'

De geroepene

Voor de tweede keer in zijn nog jonge leven zag hij het vliegend eiland aan zich voorbijtrekken.

'Kijk.'

'Ja, zoon, prijs je gelukkig, het is maar weinigen gegeven.'

'Ooit ga ik er wonen!'

'Voor een geroepene is het maar een stap.'

'Het is of daar alles goed is.'

'Dat weet je pas als je er leeft.'

(Zo is het inderdaad)

Waarom men indianen doorgaans niet met jazz associeert

'Nee, geef mij maar  je hoed.'

'Een goede keus mijn vriend, in dit klimaat.'

Malgorzata en het bloedend hart

' Kijk eens Malgorzata, wat hier nog ligt! Een bloedend hart!! Wat zal ik daarmee doen?'
'Laat ons samen bidden!'

Benenspel

Dacht je werkelijk dat er in al die jaren wat veranderd is? Natuurlijk niet. Men blijft het benenspel appreciëren. Ook hij hoor! Zie hem daar staan... de gluiperd. Denk eraan jongens en meisjes: het benenspel, leer het kennen en speel het wel!

Zelfkennis

Ook in het gemengd boogschieten ben ik een onbetrouwbare partner.

Een toovenaar wordt naar den brandstapel geleid (XIIIde eeuw)

Het is niet geheel duidelijk wie hier de toovenaar is, noch of de rode wolk op de achtergrond van den brandstapel komt. Is den ouden man met de kroon de tovenaar? Of zie ik dit louter zo omdat hij mij door de tijd heen heeft betooverd? Die tovenaars, waren er meer? Of was het steeds dezelfde die met tooverkunsten telkens weer  zijn vervolgers en zijn beulen misleidde? Misschien kende hij den weg naar den brandstapel beter dan zijn begeleiders? De middeleeuwen blijven raadselachtig.

Lectuur en interpretatie (oefeningen)

 

 Wat alcohol vermag

De man drukte woest zijn sigaret uit in een geraniumpot. Hij had geruime tijd over de Moraviaweg staan staren, vanuit het flatraam. De jonge vrouw keek naar een rug die krom trok van spanning. Nu draaide hij zich om, zijn gezicht als een masker.

Ik ga, zei hij toonloos, "ik vertrek, Sonja. Ik laat je hier, je zoekt het maar uit. Ik heb geen zin meer in je.

Meteen begon ze als een gek geworden vogel door de kamer te fladderen. Nee Peter, niet weggaan! Blijf bij me! Het was heus allemaal niets met die John.. .

De man was de gang al op. Hij rukte de tochtdeur open, sloeg een gleufhoed op zijn hoofd, trenchcoat over een schouder, en smeet toen zo bruusk de buitendeur toe, dat haar vingers er bijna tussen raakten.

'Au, au!' gilde ze, hoewel er niets gehavend was. Ze liep de kämer weer in en keek uit het raam naar beneden. Haar mond hing half open, haar boezem ging vlug op en neer. Ze zag nog juist zijn bruine schoen in de auto verdwijnen. Het portier klapte dicht en de Chevrolet schoot weg, richting binnenstad.

Na enige tijd merkte ze, dat ze een geranium kapot stond te trekken; de vloer lag vol rode blaadjes.

Vuile schoft,' siste ze. 'Heeft natuurlijk zelf een of andere meid, nou heeft hij een mooi excuus om mij te laten zitten.'

Over de Moraviaweg waren dames in zomermantels bedaard op weg om boodschappen te doen, in de nieuwe winkels van de randwijk. Het grote middengazon werd door een gemeenteman met een roller gemaaid. Het leven ging gewoon door!

Wat moet ik?'

Ze stond met de telefoonhoorn in de hand, maar wist niet wie ze bellen moest.

• Wat vermag alcohol? (Dit is een vraag voor lezers ouder dan achttien jaar.)
• Kan je dit verhaal situeren in de tijd?
• Las je deze blog, of het boek omdat je de illustratie/kaft mooi vindt?
• Verdient deze auteur meer bekendheid? Of spreek je liever over notoriëteit?
• Zou je kunnen houden van een vrouw als Sonja?
• Of van een man als Peter?
• Welke zin in bovenstaande paragraaf raakt jou het meest?
• En welke het minst?
• Zou je hem eventueel van buiten willen leren?
• Doet het ertoe dat de schoen in het fragment bruin is?
• Zegt het woord 'Chevrolet' je iets?

De keus

'Ik? Ik kreeg de keus... Er is onbeantwoordde liefde en er is heel snel beantwoordde liefde! Aan jou de keus zei hij'.

'En?'

'Maar Marie, ik was toen toch al verloofd!'

De verkeerde richting

Op zekere nacht

was ik onderweg naar huis

in de verkeerde richting evenwel!

Ineens voelde ik dat ik mijn hoedje op moest gooien

Het vloog over de gebouwen en

doorkliefde mijn geheimerd

die net een droevig beeld had bedacht

Haar hoofd lag aan haar voeten!

Razend van terechte woede siste zij:

'En zie nu maar hoe jij mij heel kan maken!'

'O sorry, Wee mij, Ach excuus!'

'Niets kan dit weer goed maken!!!'

'Meen je dat echt?'

'Ja, maak mij nu maar heel!'

Ik stond voor eeuwig in haar schuld

maar in ruil voor een wandeling in de duinen

en wat tralala

sloot ze een compromis:

Het is goed voor één keer!

BekoMiele

Je kan het afgoderij noemen, maar de troost die wij bij BekoMiele vinden is heel reëel. BekoMiele, onze stille toeverlaat.

Ter zake (28)

Een nucleaire catastrofe of een allesvernietigende oorlog zou de mensheid – als die het overleeft – nederiger kunnen maken denk ik, al vrees ik ook dat dat effect maar een generatie of drie zou duren. Wat ik van terriërs denk heb ik eerder al geschreven. Ik ben ook al wel eens door een hond gebeten. Door een ezel nog niet. Nee, het was geen terriër die me beet. Dat zou ik me herinneren, want ik vind het lelijke beesten. Mijn moeder heeft mij leren breien, maar daar heb ik nooit iets mee gedaan. Neen, ik hoef geen modelspoorbaan met miniatuurstation erbij in mijn huis, of men me het nu aanbiedt voor niets, of het er een van een gerenommeerd merk zou zijn, of zelfs niet als men het speciaal voor mij zou bouwen, komaan zeg. Het zou een van die weinige dingen zijn die ik met plezier in brand zou steken. Zonder context doet het woord 'schadelijk' me altijd aan alcohol denken.

Piramiden in Almere

In die dagen verdiende ik bij met het torsen van toeristische vergezichten. Het waren de jaren van beperktere mobiliteit en op die manier kregen minder bereisde medeburgers ook al eens een architectonisch wonder te zien. Het was toen mij drie weken piramiden in Almere werd aangeboden dat ik omwille van rugklachten ontslag nam.

Zork de redder

Ze vertelde het Zork pas jaren later, maar het waren zijn neusgaten die het hem deden. Dat en het feit dat haar wereld niet meer bestond.

Koningin Maria van Brabant en de Verminnezanger (XIIIe eeuw)

Terwijl Koningin Maria de boodschap in het lied ook al niet te persoonlijk opvatte, zat haar hofdame zich af te vragen of dit lied de tand des tijds wel zou doorstaan.

Één of andere dààg

dààr kun je van op ààààn...

Stap ik uit de stroom

van m'n dagelijks bestaan

Literatuur en interpretatie (oefeningen)

 

 

 Toen hij een poos gereden had, dacht Bill: Ik kan niet langer in de verkeerde richting blijven rijden! Fort Larned ligt ergens anders en daar moet ik beslist heen. Maar als ik plotseling een andere richting zou inslaan, zouden de Indianen het onmiddellijk merken. Wat zal ik doen?

Toevallig kwam hij juist bij een heuvel aan, en die kwam hem goed te stade. Na een korte galop had Buffalo Bill de heuvel achter zich gelaten. Nu sloeg hij de richting van Fort Larned in, gaf zijn muildier de sporen en riep hem toe: Vooruit, Langzame Voet! Mijn redding schuilt in jouw benen!

Nadat hij drie mijlen in razend tempo had afgelegd, draaide hij zich weer eens in het zadel om. Tot zijn schrik moest hij vaststellen dat hij door een groep Indianen werd achtervolgd.

Dat heb ik gevreesd ! zei Bill bij zichzelf. Ze hebben het bedrog gemerkt en zijn woedend geworden.

Maar tegen het muildier riep hij: Voorwaarts! Voorwaarts, Langzame Voet! Als ze ons nog eens te pakken krijgen, komen we er niet meer levend af!

• Zou je de auteur van dit werk 'invoelend' kunnen noemen? Waaraan kan je dit merken?
• Als we ervan uitgaan dat de auteur – Karl May – nooit in Amerika is geweest, waar in Duitsland speelt dit verhaal zich dan af? Of in Nederland?
• Met de kennis van nu, waarom blijven de verhalen van Buffalo Bill aanbevelenswaardige literatuur?
• Als deze verhalen aanbevelingswaardige literatuur zijn, wat is er dan literair aan de stijl van Karl May?
• Als je de verhalen van Buffalo Bill zou aanpassen aan onze tijd, wie zijn dan de indianen? Hoe definieer je dan 'goed' en 'slecht'? (Bijkomende opdracht: herschrijf het fragment, aangepast aan onze tijd.)
• Overleeft Langzame Voet het hoofdstuk waaruit we citeren?

Tweespalt op Upsilon Andromedae A

'Verdorie Ella, néé, blijf van mijn pistool, ÌK vertegenwoordig hier het menselijk ras!

De Jannen

De Jannen, 's werelds enige twee-eiige eenling zoeken niet enkel naar het waarom, maar ook naar het waarom niet.
'Jan, ik ben een verscheurd mens.'

'Dat hoef je mij niet te zeggen, Jan.'

De neerbuigenden

Maakt kennis met de neerbuigenden. Het zijn uiteenlopende karakters en zij werken in diverse milieus. Sommigen zijn veelverdiener en anderen wat minder. Maar hun neerbuigendheid hebben zij gemeen. Vooral interessant is hoe zij elkaar bejegenen! Maar daar kijkt u niet van op denk ik.

Wat afgeluisterd werd!

'Dus zijn geheimerd is verschenen?'

'Ja. Haar liefde is alomvattend.'

'Zei je AL-omvattend?'

''Ja. Met '"al" in hoofdletters!'

'AL-lemachtig.'

(Meer werd niet afgeluisterd.)

Vijf na twaalf

'Je beseft toch wel Arabel dat mijn liefde voor jou al die jaren is gebleven?!'
'Jezus Jan, het is vijf na twaalf!'

'Precies!'

Juffrouw Elza en de K.W.A.A.K.

Nu haar poging om te infiltreren bij de K.W.A.A.K. en zo hun levenswijze te bestuderen was mislukt, ontdeed Jufffrouw Elza, de jonge avonturierster, zich van haar vermomming, om hen naakt tegemoet te treden. Zo hoopte zij alsnog aan hun wraak te ontkomen door toch op hun eisen in te gaan en ieder van hen te kussen, zodat zij er zich van konden vergewissen wie van hen een door de heks betoverde prins was. De K.W.A.A.K. aanvaardden haar voorstel met enige tegenzin, aangezien zij om fysische redenen geen naakte mensenvrouwen kunnen waarnemen en op de tast zoenen enigszins vies vinden.  Vanuit hun standpunt was er geen zekerheid dat het inderdaad Elza was die ze zoenden. Een zekerheid die ook ik de lezer niet kan bieden.