Laten we het eens over schoonheid hebben, zei het wezen dat op waarlijk onmogelijke wijze ons leven kwam ingewandeld, en om hem of haar niet te verdrieten, deden we dat dan ook maar.
Met alle gevolgen van nadien...
“Waarom zei je dat?"
“Ik moest toch iets zeggen?"
“Ja, maar dàt?"
“Hoe kon ik anders zeggen dat een en ander toch maar relatief is? Jij hield heel de tijd je mond."
“Maar je had het wel over mij!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten