Nadat M., de enige vrouw van wie ik waarschijnlijk echt zal houden, opbiechtte dat zij "iets voelde" voor een minotaurus sloegen bij mij de stoppen door en zette ik alles op alles om die liefde te torpederen.
Maar wat ik ook intrigeerde of deed, het leidde er alleen maar toe dat ik haar steeds definitiever verloor tot ik uiteindelijk toch inzag dat ik haar haar liefde niet mocht ontzeggen. Ook wel met de bijgedachte dat ik moest vermijden haar helemaal kwijt te spelen.
Toen zij uiteindelijk besliste om voorgoed bij haar monster in te trekken gaf ik haar een bol draad.
"Hier, je beseft toch wel in wat voor labyrint je je nu begeeft? Neem dit een wikkel hem af indien nodig, dan kan ik je altijd vinden."
Wanneer zij een dag later onze flat had ontruimd en definitief vertrokken was was het enige wat zij als aandenken achterliet de bol draad die nog op het aanrecht stond.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten