Een mens krijgt op tijd en stond te maken met specifieke waarheden waarmee hij doorgaans niets aanvangt, u kent dat wel. Zo kreeg ik er eens een mee in een oude schoenendoos, samen met allerlei andere spullen die ik later nog wel eens zal sorteren. Thuisgekomen zette ik ze weg op een kast in de garage om ze in het zicht te houden.
Dat gebeurde een week later al toen ik vluchtig de parafernalia in ogenschouw nam, maar om een of andere reden die specifieke waarheid snel weer onderin stak. Voor later.
Enkele jaren later kregen we oude vrienden op bezoek waarvan wij veronderstelden dat zij net als wij nederig waren gebleven. In de loop van de gesprekken kregen wij het uiteraard ook over oude waarheden, waardoor ik mij herinnerde dat ik er dus ook één had, ergens in een oude doos. Misschien interesseerde het hen? Bleek dat mijn vrouw net een week of wat eerder de doos ergens anders had gezet omdat ze al zo lang in het zicht stond. Zij kon zich niet precies herinneren waar echter, maar ze had ze niet weggegooid! Waarna de gesprekken snel over andere dingen gingen. Over hoe het ons voor de wind gaat en we dat toch niet als vanzelfsprekend beschouwen. Een mens staat niet lang stil bij waarheden, dat is onderhand wel bekend.
Is het toeval? Ja, maar enkele weken later kwam mijn dochter de kamer ingewandeld met die doos met spulletjes, en of zij die kreeg? Zij is dol op vintage, wat het ondertussen blijkbaar allemaal geworden was, zelfs de doos. Uiteraard kreeg zij alles. Als er iets in zou zitten dat ons kon aanbelangen zou zij het wel laten weten.
"Ach kind," lachte mijn vrouw, "We hebben er jaren niet naar omgekeken, nu zal het dus ook geen verschil meer maken.
Zo, ik ben blij dat ik u toch over één specifieke waarheid heb vertellen, de meesten komen zelfs daar niet toe.
_____
Geen opmerkingen:
Een reactie posten