Haast bij toeval viel mijn blik op het gebouw aan de overkant en op alle verlokkingen aldaar, waarvan ik uiteraard wel had gehoord.
En ja hoor, ik heb daar wel een en ander gezien! Men sprak er met elkaar en ik zag aanrakingen. Er werd daar afgezonderd en gelachen. Ook gezucht! Men was daar zichtbaar van geluk vervuld en in die zin ongetwijfeld algeheel zonder schaamte.
Zulks valt uiteraard niet meer te rijmen met tal van dingen die ik weet en terdege heb ondervonden, al was het maar in dìt gebouw. U zal mij dus niet meer schaamteloos naar overkanten weten kijken. Ik kijk er voortaan rakelings langs of over, vèrder, naar wat zich daarachter voordoet. Want zo iemand ben ik wel. Per slot van rekening.
2 opmerkingen:
Zou u het erg vinden als ik nu en dan,
sporadisch als u dat liever wil, gewoon, bijna ongezien, hier schrijf:
prachtig.
Ik houd het bescheiden zonder uitroepingsteken.
Dàt beloof ik u.
voor Uvi:
U hoeft niks te beloven hoor! Zelfs met een uitroepteken alleen ben ik al blij.
Een reactie posten