Vaak zag hij de waarheid gewoon op de muren staan en hoefde hij die maar voor te lezen aan ons die de gave niet hadden. Ik was altijd heel benieuwd.
"Staat er niks," vroeg ik toen we al een tijdje voorbij een lange muur liepen.
"Neen," dit keer niet. Hoezo?"
"Omdat je ons vorige keer ook de waarheid hebt gespeld."
Wij krijgen daar inderdaad niet genoeg van, al pakt het ook nogal eens verkeerd uit.
En nu stond er dus geen waarheid. Dan valt er ook niets te lezen uiteraard.Dan moeten we het daar maar mee doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten