Er was eens een rover en een bandiet die steeds maar waardevollere dingen wilde roven en altijd maar gruwelijkere mishandelingen wilde plegen. Hij was gezegend met de drang om de beste te worden in zijn stiel, zou men er tegenwoordig van zeggen, en niet alleen de beste te worden, maar ook de beste te blijven. Dat veroorzaakte uiteraard enorme stress bij hem, omdat hij wel goed, maar niet altijd succesvol was.
Na „mislukkingen” zoals hij zijn mindere exploten noemde, sliep hij slecht. Althans, toch voor een tijdje. Tot hij weer nieuwe doelen en vooruitzichten had. Zo ging dat.
Waarom stelt hij zich toch zulke hoge doelen, vroegen wij (die onder zijn ijver en de gevolgen daarvan zeer leden) ons telkenmale af. Het antwoord ligt natuurlijk voor de hand: omdat hij de beste was in zijn vak! Om niets anders. Hij was een èchte rover!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten