Wat anders!

Zij zat er voor een bepaald soort mannen. Mannen die thuis wat anders gewend waren!

Terugblik

"Jààà hoor, ik ben ook eens geknepen in het donker, ooit!"
"O! Wat spànnend, vertel, vertel!"
"Nou, het is mij ook maar één keer overkomen. Het bleek al snel een vergissing ook. Het is mij daarna nooit meer gebeurd."
"Ja, dat schijnt vaker te gebeuren."

De manier

"En wat als het te lang duurt voor er iemand aankomt?"
"Dan gebruik ik even mijn andere arm om de lamp op te houden."
"O, is dat de manier!"

De Gevoelens

Als totaal van de dagelijkse realiteit onthechtte man was ik ooit met een vrouw die mij mijn beperkingen leerde kennen. Haar grootste passie, naast het bereiden van vegetarische pizza's, was het kweken van vliegende dwergvissen die zij stuk voor stuk een naam gaf, maar in totaliteit "Mijn Gevoelens" noemde.
Zo bezat zij onder andere drie "Passie's", een "Hevige", een "Voortdurende" en een "Knagende", een stuk of vijf "Verdrieten", om één of andere reden slechts één "Zalig" en één "Nù", een "Blijdschap", een "Onverschilligheid", een paar "Harmonieën", en ook een "Melancholia". Natuurlijk was er ook nog de fantastische "Niet Stoppen Nu!".
Die beesten vergden heel wat onderhoud en toezicht. Vooral omdat zij op de meest onberekenbare momenten uit de vijver sprongen en, zoals dat nogal eens met gevoelens gaat, zich te ver van de rand begaven om nog veilig terug te kunnen vliegen. Het was dan aan mij om ze snel weer bijeen te drijven en terug te jagen, maar dat mislukte keer op keer omdat ik eigenlijk altijd ergens anders ben met mijn gedachten. Er zijn er dan ook heel wat dood gegaan.
Uiteindelijk betrapte zij mij toen ik er stiekem eentje stond te roosteren. Het was meteen uit tussen ons. Dat ik onhandig of verstrooid was heeft zij mij altijd kunnen vergeven, maar haar Gevoelens waren uiteindelijk hààr gevoelens.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor de prent die u ook hier kan zien.

Wat ik denk tijdens het rijden

Van alle mensen die mij kennen ben ik de enige die mij van het atletische type zou noemen, maar ik ken mezelf dan ook het beste!

FC Barcelona

Mijn liefje FC Barcelona heeft het graag wanneer ik over haar flanken ga, terwijl ik mij toch eigenlijk liever onmiddellijk doormidden beweeg, dat is nog zo efficiënt!
"Maar gun haar toch ook wat spelplezier," zeggen mijn vrienden die haar ook kennen. Goed dat begrijp ik en ik zal daar meer aandacht aan besteden in het vervolg.

Maar Galatasaray was toch héél anders, dat wil ik ook wel eens gezegd hebben!

Een aforisme van oom Floris

Het lichaam is ook een kerk die door velen wordt verwaarloosd.

Chocola

Soms is er ineens de zin
om iemand te likken
en dan schrikt die en vraagt
waarom je dat doet en dan
ben je wel verplicht te zeggen dat zij
vanbinnen één en al chocola is
(sommige mensen kennen zichzelf namelijk niet altijd even goed)
en dat je dat niet kunt weerstaan.
Daarna, voor de goede smaak, nemen jullie dan afscheid van wie ook aanwezig
en laat hen het raden:
fondant of praliné.

Met bijzondere dank aan Ferdinance.Crane voor de prent: "Couple de chiens".

U zegt het maar!

Zo, ik word
papieren vliegtuigje
gewoon om u te verbijsteren
als ik voorbij vlieg.
Wat anders nog?

Zeker!

Op een zekere leeftijd gekomen daagt het bij een bepaald soort heren dat zij de weg te vlug hebben afgelegd en dat zij daardoor waarschijnlijk heel wat hebben gemist. Dan ziet men hen met rasse schreden terugkeren. Blijkbaar even zeker als voorheen.

Een zeker besef

Hoewel J. haast even dikwijls paart als aardappelen schilt aan de keukentafel en van zichzelf vindt dat die eerste activiteit hem beter afgaat dan de tweede, is het toch bij de uitoefening van die tweede dat hij tot zijn meer interessante levensinzichten komt.

Eenvoud

Om het thuis precies te kunnen beschrijven, probeerden alerte ooggetuigen zich zo goed en zo kwaad mogelijk het uitzicht van het nieuwe zebrapad in te prenten. Gelukkig was het geen al te ingewikkeld concept!

Uit dankbaarheid

Het succes van mijn vrouw bij de Amerikanen grenst aan het abnormale, al draait alles om dankbaarheid.
"Ach, wat wil je," zei ze vergoelijkend toen zij zich weer eens liet bepotelen door een roodharige Texaan en ik haar daarvoor terechtwees, "Zij menen het niet kwaad en voor mij is het een kleine moeite. Trouwens, het is een lichte prijs als je bekijkt hoe lang wij al mogen leven onder de koepel van hun culturele, commerciële en militaire gulheid."
Inderdaad, als je het zo bekijkt zijn wij toch een zeer ondankbaar volkje, en ik moet zeggen, wanneer ik haar - nu ik weet wat haar wezenlijk drijft - bezig zie onze historische schuld in te lossen, dan voel ik mij op een of andere manier ook patriot. Ja, misschien moet ik toch ook wat offers brengen.

Het allerlaatste gesprek van de zusters Donk

"Hoor ik daar nu gebonk?"
"Maar nee, dat is getonk."
"O, dan zeg ik niets meer."

Een aforisme van oom Floris

Veel rijken genieten nog het meest van de tijd dat ze nog arm waren.

Op de koop toe

Ik heb heel lang uitgekeken naar de dag dat wij samen zelfmoord zouden plegen en had mij daar gaandeweg heel wat van voorgesteld. Tot het dan zo ver was en zij schoorvoetend argumenteerde dat wij er toch misschien nog een paar jaartjes konden bij doen? Want waren wij dan niet gelukkig samen? En dat was natuurlijk zo. Even wierp ik nog op dat ik voor nà deze dag eigenlijk niets bijzonder meer had voorzien, maar zij lachte dat weg. Op de koop toe streelde zij nog even door mijn haren. Ja, wat moest ik dan nog?

Jan en Ingrid (Camille Saint-Saëns)

"Zeg Jan, moeten wij het niet eens hebben over onze relatie?"
"Ja Ingrid, maar dan moeten wij het eerst hebben over Camille Saint-Saëns!"
"Camille Saint-Saëns? Daar weten wij toch niets van af?"
"Over relaties toch ook niet!?"

Lena?

Op zekere dag werd er aangebeld door een aardige mevrouw.
"Dag mevrouw, waarmee kan ik u helpen?" vroeg ik op mijn hoede omdat mij in dit soort omstandigheden toch al een en ander overkomen is.
Zij keek mij weifelend aan, en dan, op een toon van nu ik hier toch sta, vroeg zij:
"Zou ù mij een naam willen geven? Ik heb er namelijk geen."
"Ik?" antwoordde ik verbaasd, want zij zag er alles uit behalve een vrouw zonder naam, "waarom vraagt u mij dat?"
Uw kinderen zitten op dezelfde school als de mijne en zij hebben zulke prachtige namen dat ik er steevast van ga huilen telkens ik ze hoor. Zo pàssend!"
Dat is waar. Mijn kinderen hebben inderdaad volmaakte namen. Namen waarmee zij als vanzelf in het leven worden voortgestuwd. Op naar ongetwijfeld grootse daden.
"O, maar dan vrees ik dat ik u niet echt kan helpen mevrouw, het is namelijk mijn echtgenote die die namen speciaal voor hen heeft bedacht. Als het aan mij lag dan zou ik u Lena noemen, maar misschien bent u wel een Linda!"
Met deze woorden zag de mevrouw onmiddellijk in welk een groot risico zij met mij liep en aanvaardde zij een afspraak met mijn vrouw.

Een aforisme van oom Floris

Je moet wel precies de juiste dingen doen om ècht ongelukkig te worden, anders komt het er niet van.

Waarin Paul McCartney met een merel spreekt in de lucht

Alsof het zo moest zijn bevond Paul McCartney zich op eenentwintig meter hoogte in een zwerm vogels. Merels dacht hij, al was hij geen groot ornitoloog.
"Waar gaan we heen?"
"Wij zijn op de vlucht."
"Op de vlucht waarvoor?" vroeg Paul die geen onrechtvaardigheid verdroeg.
"Daar hebben wij geen woorden voor," antwoordde de merel, terwijl de zwerm plots naar rechts uitweek.
Paul McCartney, door dit manoeuver achterop rakend, overschouwde zijn gezellen en zag inderdaad dat zij alleen maar wègvlogen, nergens hèèn. Zo leven die merels dus constant in ... meende hij inzicht te krijgen in een van de wetten van de natuur.
"Dat had je niet gedacht, hè?" onderbrak de merel zijn gedachten.
"Neen, maar er moet toch iets aan te doen zijn," antwoordde Paul weifelend.
"Je doet maar."
Terug op de begane grond wist Paul deze ervaring op een positieve manier te verwerken door het componeren van een niet zozeer therapeutisch, maar wel beklijvend lied.

Telefoongesprek over mijn eenzaamheid

"Zoals u weet koester ik mijn eenzaamheid. Ik grijp elke kans om haar te verfijnen. Soms boek ik dan ineens zoveel vooruitgang dat het niet te harden is. Dat zijn de verschrikkelijkste momenten."
"..."
"Ja."

First things first

"En die... die Irma waarmee papa nu is, is die veel mooier dan jij mama?"
"Kom kind, concentreer je op je werk."

Niks voor ons!

Door eens naar een andere kapper te gaan kwam ik er achter dat mijn vrouw een pornografische column schrijft in een van de betere herenmagazines en ik geef het toe: dat was even slikken.
Maar naarmate ik haar columns las en ik haar inventiviteit steeds meer moest bewonderen begon ik haar ook met andere ogen te bekijken. Tot ik haar uiteindelijk confronteerde met het feit dat ik "er van" wist. Wij zijn in onze huiselijke kring niet gewoon al te directe woorden te gebruiken. Het duurde dan ook even voor het tot haar doordrong dat ik wel degelijk "dààr van" op de hoogte was, al haastte ik mij om duidelijk te stellen dat ik dààr als moderne man natuurlijk geen probleem mee had.
Integendeel. In de mate dat haar publicaties steeds origineler werden (zij viel zelden in herhaling mag ik wel zeggen!) kwam het logischerwijs bij mij op om eens te polsen of wij haar kennis, niet al te vaak natuurlijk, ook niet binnen ons huwelijk en tot beider voordeel in de praktijk konden omzetten.
Haar antwoord was duidelijk:
"Hoe kom je daar op? Dat is helemaal niks voor ons!"

Een aforisme van oom Floris

Wie beweert dat geld niet belangrijk is, weet niet wat geld is.

De baan van de aarde

Geconfronteerd met onweerlegbare feiten begon Evy altijd onbedaarlijk te zweten. Zo ook toen wij haar vertelden dat de aarde rond de zon draait.

Wetenschap

Kort voor mijn vriendin te klein zou worden om nog door een microscoop zichtbaar te zijn hadden wij ons laatste gesprek. Zij bedankte mij om nog zo lang voor haar gezorgd te hebben en drukte mij nogmaals op het hart me niet schuldig te voelen voor wat er was gebeurd. Zij had gewoon beter naar mij moeten luisteren en niet moeten toegeven aan haar nieuwsgierigheid. In zekere zin was zij zelfs blij mij op deze manier van dienst te zijn geweest. Met een krop in de keel beloofde ik haar dat ik haar nooit zou vergeten en er alles zou aan doen om alles weer om te keren. Wat zij toen nog riep verstond ik niet meer...

Voor alle zekerheid heb ik mijn huidige vriendin geïnstrueerd om nooit of nooit mijn petrischaaltjes aan te raken. In de drie jaar dat wij nu al omgang hebben lijkt zij zich daar strikt aan te houden al gelooft zij mij niet als ik haar vertel wat haar voorgangster is overkomen. Wetenschap interesseert haar ook helemaal niet.

Het keukenleven

Ooit had ik een vriendin die er de voorkeur aan gaf om in de keuken te blijven. Toen ik haar vroeg of zij zinnens was dat heel haar leven vol te houden en wat dat dan moest betekenen voor onze relatie antwoordde zij:
"Ik voel mij hier veilig en goed. Wij kunnen hier toch ook samen ons leven uitbouwen? Wij hebben hier alles!"
"Ik vrees van niet, je moet je horizon leren verruimen Asta."
Daarop barstte zij in tranen uit. Toen dat voorbij was polste zij stilletjes:
"Maar als ik hier buiten kom, zal jij er dan altijd voor mij zijn?"

Kort nieuws

Zij waren met zijn drieën en zij overleefden het niet.

Het blozend bureel

zo af en toe word
ook ik ontboden
in het blozend bureel
waar ik mij
naar best vermogen
van mijn plichten kwijt

dat volstaat doorgaans
om weer voor lange tijd
genegeerd te worden

Een aforisme van oom Floris

De waarheid heeft vaak zulk een persoonlijke waarde dat diegene die ze kent er voor opteert ze niet te vertellen.

Jan quantumtheoretsich beschouwd

"Ik weer laat? Maar Ingrid, quantumtheoretisch beschouwd is het helemaal niet meer zo zeker dat het straks later is dan nu. Veel hangt er van af waar ik mij dan zal bevinden en dat laatste kan ik je nu even niet toelichten!"

Een aforisme van oom Floris

Niets erger dan mensen die niets te vertellen hebben, maar die tòch praten.

Overgave

"Neen! Nu niet opgeven. Bijna en ik weersta niet meer aan de verleiding, echt waar!"

Heel andere talenten

L. is de vrouw met wie ik het gelukkigst ben geweest. Zij begreep mij beter dan wie ook en is altijd voor mij opgekomen. Vooral op die momenten waarop ik anders, zonder haar, en door mijn bedeesde aard, in mijn schulp zou zijn gekropen. Hoe dierbaar ik haar was en hoe ik haar altijd wist te troosten in momenten van zelftwijfel, en vooral hoe mijn penis de meest flexibele, de mooiste en de aangenaamste was die zij ooit bij een man (en dat waren er toen al wel wat) had meegemaakt. Dat laatste is zij trouwens altijd blijven zeggen, ook nu nog, nu wij toch al jaren uiteen zijn. Het moet voor de mannen die zij daarna ook nog heeft leren kennen niet gemakkelijk zijn geweest. Maar goed, die hebben dan weer heel andere talenten.

Jan en Ingrid

"Maar Ingrid, hou nu toch eens op met dat gewiebel met je been, ik kan niet slapen."
"Sorry."

Het interview

"En, wat denkt u van onze firma?"
"Tja, blij dat u het vraagt, ik had het toch eigenlijk niet zo ernstig op in mijn gedachten, zo van zichzelf vervuld bedoel ik."

O!

"Een pub! Gaan we nu weer drinken?"
"Neen, luisteren naar de grootspraak van de kleine man."
"O!"