Sharon, de badende waarzegster

Van achter de deur van de badkamer vang ik op wat ze zegt. Soms vraag ik verduidelijking en breng dan de voorspelling over naar de client of de cliente in het belendend vertrek en loop eventueel, als er bijkomende vragen worden gesteld, terug naar de badkamerdeur. Het is altijd hetzelfde.

„Zal ik lang leven?”,
„Is dit de ware voor mij?”,
„Krijg ik een gezond kind?”
„Moet ik het zeggen?”

Vragen die iedereen zich stelt.

Sharon heeft eerder korte benen maar is best wel een mooie vrouw. Ze leest ook graag. Wat haar bijzonder maakt is dat zij haar voorspellingen vanuit haar bad doet. Een handgemaakte badkuip die zij speciaal op maat van haar lichaamslengte en heupbreedte liet maken toen zij nog getrouwd was. Het is het enige wat zij nog van haar huwelijk overhield en zij is er erg aan gehecht. Ik heb daar alle begrip voor. Want wie heeft er nu een handgemaakte badkuip? Dat is uitzonderlijk en zegt waarschijnlijk iets over de eigenaar.
Soms, ik weet niet wat haar daartoe drijft, vraagt ze mij om bij haar in bad plaats te nemen. Dan praten wij gewoon. Het zijn aangename, maar naar mijn aanvoelen, altijd wat afstandelijke gesprekken. Alsof er iets ongezegd blijft.
U hoort mij niet zeggen dat ik niet graag bij Sharon in bad zit, integendeel, ik besef maar al te goed dat ik de enige ben die dat mag. Daarenboven omvat mijn uiteinde van het bad ook perfect mijn rug en billen. Alsof die plaats mij gewoon toebehoort. Dat kan ik haar uiteraard niet zeggen.
Perfect voorspelbaar wat ze dan van mij zou denken.