Op aarde

De Blaggs maakten er een punt van elke avond een wandeling door de wijk te maken om hun buren te tonen hoe volmaakt en verliefd zij nog waren na elf jaar huwelijk en zij genoten zichtbaar van de vriendelijkheid waarmee zij als buitenstaanders door de meesten bejegend werden.
Na de wandeling gingen zij dan weer naar hun huis op de heuvel waar zij, eens binnen en aan het zicht onttrokken, opnieuw veranderden in twee dertienpotige insecten die op ultrasone wijze met elkaar communiceerden en zich onophoudelijk voedden door met hun hoornige slurven het magma onder de aardkorst op te zuigen. Zij voelden zich hier echt thuis op aarde.