De vijand!

Zolang vader muntjes had konden wij de vijand! zien komen.

Soms

Soms is het gewoon
van de weeromstuit
genieten

Achtergrondinformatie!

Ingenieur Hoofdpersonage is gewapend. Dadelijk zal blijken waarom! Ingenieur Hoofdpersonage is een kei in het raden van wat blinde privé-detectives, die een geslaagde geslachtsverandering ondergingen, denken en in hun schild voeren. Op dit eigenste moment raadt Ingenieur Hoofdpersonage dat privé-detective Sinister, die met zijn handpalmen de achterkant van aan twee kanten beschreven vellen papier kan lezen, er achter komt dat Ingenieur Hoofdpersonage een verhouding heeft met een vooraanstaande politica met vele talenten èn dat privé-detective Sinister dat geheim aan de grote klok zal hangen. Ingenieur Hoofdpersonage aarzelt dan ook geen seconde en schiet met zijn revolver, ja, men zou geloven dat hij dergelijke klussen wel meer aan de hand had, en dat is ook zo, privé-detective Sinister pardoes een kogel door het hart, waarbij diens linkerborst lelijk wordt verminkt. Dit laatste detail doet er in feite niet meer toe.

Jan komt thuis

„O Jan, wat ben ik blij dat je thuis bent, nu zijn we vanavond eens lekker onder ons tweetjes.”
„Ja Ingrid, staat het eten al klaar?”

Lucky Luke en het ware gelaat van Oppenheimer

"Kijk Jolly, er is blijkbaar iets aan de hand in Los Alamos. Laten we eens een kijkje gaan nemen."
"Zouden wij dit avontuur niet beter achterwege laten, Luke?"

Kruissnelheid

Eens op kruissnelheid voltrok zich een merkwaardig fenomeen.

Eind april

Ook eind april weet de eigenaar van de kleinste maar mooiste kerstboom van het dorp nog met volle teugen van zijn eigendom te genieten.

Een aforisme van oom Floris

Weinig dingen zo vals als bescheidenheid.

Maar hoe doen anderen dat eigenlijk

Papa en Mama hielden echt waar heel veel van elkaar maar maakten ook altijd kletterende ruzie over wat zij meenden dat ik toen nog niet kon begrijpen maar uiteraard hou ik echt van jou schreeuwde Papa dan op een bepaald moment altijd radeloos nadat hij Mama weer eens had neergeslagen hoe kun je daar nu na al die tijd samen nog aan twijfelen omdat wij mensen zonder schaduw zijn van wie niks neerslaat op een ander snikte Mama dan weer en daarna begon Papa doorgaans te wenen sshhhhttt... de kleine luistert fluisterde Mama dan ineens beschaamd waarop Papa weer ineens glimlachte en zei ’t is niets jongen ’t is tussen Mama en Papa het is niet erg en zeker niets om je zorgen over te maken wij zijn zo en dan begreep ik hem wel want ik weet altijd al dat wij inderdaad geen schaduw hebben en dat wij toch van elkaar houden want dat is het enige wat wij kunnen en daar moeten wij het maar mee doen hier en ook op zee uiteraard

De sprong

„Hoe diep is hij?” wilden zij onmiddellijk weten, maar daar kon ik zo vroeg toch geen antwoord op geven? Hoe kan ik nu weten hoe diep deze put is? Ik val nog maar pas. Ik ben er nog maar net in gesprongen. Het kan nog uren duren.

„Het is een brede, gladde, nogal vochtige schacht, en ik blijf maar vallen en vallen,” zo krijgen zij alvast een indruk van hoe het op het moment verloopt, „en warm!”

„En nu?” hoor ik, maar hun stemmen klinken al verder weg. Ik zit duidelijk een stuk dieper nu. Het gaat vanzelf.

Hoe lang zullen zij blijven wachten op mijn antwoord, vraag ik mij af. Ik blijf maar vallen. Eigenlijk kunnen zij beter naar huis gaan, het ziet er niet naar uit dat ik snel nieuws zal hebben over hoe het daar beneden is. Misschien is een en ander wel veel minder spectaculair dan zij denken. Of Ik beslis om deze ervaring voor mezelf te houden.

Een initiatief van Jan

„Een ouderwetse brief posten in Engeland..., dat doen we dus allemaal omdat je nog eens in die blog wenst opgevoerd te worden, Jan?”
„SSSHHHHTT..., zeg het niet te luid Ingrid, anders komt het niet uit.”
„Sorry...”

Galina

Tom en Jeff waren gewone jongens die zich graag lieten opsluiten door Galina, de mooie Russische van wie zij allebei weg waren, alleen, zij wisten toen nog niet voor hoe lang!

Een aforisme van oom Floris

Indrukwekkend met hoeveel men soms kan zijn om niets te doen!

Het allerlaatste stukje

„Prachtig!”
„Ja kom, nu het allerlaatste stukje.”
„Doe jij het maar.”
„Mag ik? O, dank je wel!”
„Ja, doe jij maar.”
"Eerst eens drinken."
"Kom, treuzel nu niet."
"Goed, hier gaan we dan... Hè? Het past niet!”
"Hoe kan dat nu?"

Kunstenaarstypes

In zijn vrije tijd placht hij zich graag met kunstenaarstypes in te laten.

Waardigheid

Meneer Dupont is een bijzonder man.
Hij kan namelijk heel goed in auto’s stappen.
Kijk, hier zien wij meneer Dupont op jongere leeftijd aan de gang.
Meneer Dupont was toen een ietsje te snel in woord en daad.
Dat is er nu uit.
Tegenwoordig stapt meneer Dupont met waardigheid in auto’s.
Waardigheid.
Een woord om over na te denken.

Wij kennen geen fatsoen

Ooit leefden zij alleen op hun eiland, samen met de mythische dieren die voor hen zongen en hen voedden en troostten. Zij genoten toen nog van hun eigen verhalen over een toekomst vol aandacht, vreemde rituelen en aanbidding door de wezens die hen op een dag zouden ontdekken en volledig naar waarde schatten, zachtaardig en ernstig, maar geketend aan dat verdoemde eiland.

Inderdaad, zo kwamen wij mannen door ontdekking aan onze godinnen van wie wij onmiddellijk het onmogelijke eisten en hen naargelang behandelden, want wij zijn veel sterker, kennen geen fatsoen en weten onze slachtoffers te kiezen! Dat klinkt hard, maar aangezien wij niet aan onszelf werken zijn wij ook niet volmaakt.

De dans van de verdwenen schatjes

„Kom schatjes, je weet wat je te doen staan,” moedigde de vos hen opnieuw aan, „Jullie dansen op de melodie van mijn fluit en telkens wanneer ik ophoud met spelen moeten jullie stokstijf blijven staan.”
„Wat gebeurt er dan?” vroeg het allernieuwste schatje dat pas gisteren was verdwenen.
„Als jullie precies tegelijk allemaal stil blijven staan komt er ergens in de wereld weer een eenzame man bij!”
„O, op die manier!”
„Precies, je denkt toch niet dat mannen vanzelf eenzaam worden? Neen hoor, dat komt door jullie harde werk.”

Interessant!

Bij gebrek aan een eigen indrukwekkende schaduw leerden de handigsten onder ons er een interessantere te simuleren!

Schaduwen met een hoed

Schaduwen met een hoed boezemen heel wat respect in, soms zelfs regelrechte angst. Daarbij hoeven zij niet eens iets te zeggen. Alleen maar wat bewegen.

De opgenomenen

Slechts een kleine groep van ingewijden wist dat God die dag zou verschijnen op een waterfiets. Zij zouden, hiervoor rijkelijk gesponsord door onze hoopvolle gemeenschap, daarover exclusief aan ons rapporteren. Vermits er sedertdien echter van hen niets meer is vernomen moeten wij er van uit gaan dat zij werden Opgenomen. Net zoals het geld dat van hun bankrekeningen verdween.

Een aforisme van oom Floris

Beter een kogel door de kerk dan door iemands hoofd! Alhoewel...

Op aarde

De Blaggs maakten er een punt van elke avond een wandeling door de wijk te maken om hun buren te tonen hoe volmaakt en verliefd zij nog waren na elf jaar huwelijk en zij genoten zichtbaar van de vriendelijkheid waarmee zij als buitenstaanders door de meesten bejegend werden.
Na de wandeling gingen zij dan weer naar hun huis op de heuvel waar zij, eens binnen en aan het zicht onttrokken, opnieuw veranderden in twee dertienpotige insecten die op ultrasone wijze met elkaar communiceerden en zich onophoudelijk voedden door met hun hoornige slurven het magma onder de aardkorst op te zuigen. Zij voelden zich hier echt thuis op aarde.

Een aforisme van oom Floris

Geld speelt helemaal geen rol, het schrijft het scenario!

La femme sans famille

Moeder heeft zich nooit echt thuis gevoeld bij ons. Een gevoel dat met de jaren sterker is geworden omdat wij geen enkele inspanning deden om haar te laten beseffen dat zij op een of andere manier toch ook deel uitmaakte van ons gezin. Dat kwam niet in ons op.Toen zij, als signaal waarschijnlijk, een kreet om aandacht, haar baard liet staan, deden wij of wij dat niet zagen. We waren hem trouwens heel snel gewoon. (Dat zal het proces nog hebben versneld, bedenk ik ineens).
Het verbaasde ons dus eigenlijk niet toen wij haar op een dag in een vrachtwagen, van het circus dat dat jaar onze stad aandeed, zagen stappen om zich voor de rest van haar leven, en niet zonder succes zo vernamen wij van rondreizende vrienden, in Oost-Europese steden als La femme sans famille aan een betalend publiek ten toon te stellen.

Onnodig bang

Diepe kloven zorgen er voor dat geen cowboy onze leefwereld kan binnendringen, al gaan er stemmen op die stellen dat wij misschien onnodig bang zijn.

The Boys of Bullshit

Jawel, The Boys of Bullshit hadden het vandaag over de enorme economische voordelen van de broncokweek, waarover zij, naar wij gevoeglijk aannemen, werkelijk alles weten. Het is echter niet zeker of zij zich zelf in deze bijzondere bedrijfstak zullen storten. Betrouwbare bronnen achten het evenwel niet zeer waarschijnlijk, want The Boys of Bullshit beperken zich in de regel tot wat zij het beste kunnen: het spitsvondige debat met daarin meer dan zorgvuldige aandacht voor de ware betekenis van woorden. Dat vergt, zoals een bedreven insider bevestigde, doorgaans geen kennis van zaken.

Gentse waterzooi

Op zoek naar een dodelijk en onopspoorbaar vergif ontdekte magister Prak bij toeval Gentse waterzooi. Dit moest in grote dosissen worden toegediend.

De toekomst van de heemkunde

"Kijk, dat is de oude Marius. Van alle ouderlingen weet hij het meeste over de mensen in het dorp."
"O ja? En wat weet hij dan zoal?"
"Och, dat kan ons geen reet schelen."

Messen!

"Weet je, ik ben eens met een mes geweest, maar uiteindelijk stak het mij toch in de rug."
"Ja, dat hoor je wel meer over messen. Maar ze zijn niet allemaal zo denk ik."

Een aforisme van oom Floris

Wie streng is voor anderen heeft al heel wat geleerd in het leven!

De man die vond dat er te veel van zichzelf was.

De man die vond dat er te veel van zichzelf was deed, waarschijnlijk toevallig, ook onze streken aan. Hij bloedde uit enige verschrikkelijke wonden, maar wij raakten toch in gesprek. Ook ons bood hij enige stukken aan van het beste van zichzelf. Hij wees ze aan met zijn in het zonlicht flikkerend mes. Wij meenden toen evenwel dat wij dat niet mochten aanvaarden. Het was pas vele jaren later dat wij gingen begrijpen wat wij hadden geweigerd en hoe diep dat zou gaan snijden.

Een aforisme van oom Floris

Wie in het geld verdrinkt ontmoet veel redders!

Eredienst voor meerdere goden

„Een stokbrood. Wat er mij ineens doet aan denken dat ik onlangs deelnam aan een mysteriecultus, je weet wel, zo’n geheime eredienst voor één of meerdere godheden, het waren er meerdere deze keer, waaraan enkel ingewijden, zoals ik dus, mogen deelnemen. Tijdens de dienst benadrukten wij vooral het bovennatuurlijke en hebben wij onze tanden gezet in enkele zonden, waarvoor wij dan ook meteen en passant hebben geboet. Voor de rest is het mij echter op straffe des doods verboden te spreken over de voltrokken cultushandelingen, al veronderstel ik dat je je wel een en ander kunt inbeelden. Je moet het ook eens proberen, het is geloof ik echt iets voor jou.”
„Ik zal er eens met mijn man over spreken.”

Ja waarom?

Ach, waarom deze snol het leven redden? vroeg Jack Busibody zich af, en hij liet het schaars geklede lichaam terug in het stuwmeer glijden. De beroemde speurneus stond erom bekend altijd onverwijld de daad bij het woord te voegen!

De juiste woorden

Ik wilde heel veel zeggen maar kwam niet op de juiste woorden!

Is en Was

Het is algemeen bekend dat het huwelijk van Is, en zijn vrouw Was, niet over een leien dakje loopt, maar toch doen zij hun best, zij werken er aan zoals dat heet, en zo vertegenwoordigen zij met hun beidjes toch een zekere vorm van Zijn.

Het paard

Het was een prachtpaard. De meeste races waar ik het aan liet deelnemen won het. Uit dankbaarheid omdat ik het goed behandelde, maar ook omdat het graag aan sport deed natuurlijk. Soms, als er niemand in de buurt was liet het alle voorzichtigheid varen en praatten wij honderduit. Over deze of gene jockey, over de manier waarop het in de laatste rechte lijn favorieten inhaalde. Dikwijls ook gewoon roddels die het had opgevangen in de paddock. Maar bij het geringste geluid zwegen wij altijd weer, zodat niemand te weten kwam dat het kon spreken. Dat bleef onder ons.
Vandaag moest ik ineens weer aan dat paard denken - het is nu al jaren dood - omdat ik onlangs een vrouw heb leren kennen met precies hetzelfde stemtimbre.

Passende maatregelen

Niets wees op een zelfmoordterrorist toen de vriendelijke wandelaar bij een paar welopgevoede kinderen informeerde naar het dichtst bij zijnde busstation. Gelukkig leerde de overheid uit dit voorval en nam zij passende maatregelen.

Vlekje

"Tiens..., had jij hier geen vlekje?"
"Ik, een vlekje? Dààr? Geen idee. Blijf er maar af"

Kennis van het Spaans

De vier kandidaat Zorro's werden ook getest op hun kennis van het Spaans. Later volgden nog enkele fysische proeven.

Een aforisme van oom Floris

Gelukkig is het in de natuur zo bestierd dat bedenkers van het eerste uur hoogst zelden in contact komen met uitvoerders van de laatste minuut!