Weten dat hij mij volgt is een hele troost

Het gesprek was al een hele tijd stilgevallen toen zij ineens, heel stilletjes zei:
“Wist je dat ik in deze kamer ooit de stem van God heb gehoord?”
“De stem van God Irma? Ben je zeker? Daar hebben wij nooit iets van gemerkt, niet waar Carla?”
Carla, mijn vrouw, knikte instemmend terwijl zij nauwlettend toekeek hoe Irma haar kopje thee niet helemaal secuur op het schoteltje zette.
“Het was daar in de linkerbovenhoek, een heel duidelijke betekenisvolle stem: Hou vol Irma zei hij. Dat kan alleen maar Jezus geweest zijn, toch?”
“Misschien is het omdat wij deze kamer opnieuw hebben behangen toen wij het huis betrokken?” verklaarde Carla, om onze onwetendheid op een of andere manier te verontschuldigen.
Met tranen in haar ogen staarde Irma naar de linkerbovenhoek waar zij de stem van God had gehoord.
“Weten dat Hij mij volgt en steunt is een hele troost,” besloot zij.
“Zeg Irma, ging jij niet nog naar de slager? Als je wil zal Jan je wel brengen.”
Bij ons is het altijd Carla die weet hoe je je uit moeilijke situaties praat.