Ik zat te lezen toen er stilletjes een jonge vrouw binnensloop.
"Dag," groette zij,
"ik ben een kerstmeisje."
Ik vond het vreemd dat zij zich op die manier voorstelde. Het gebeurt niet vaak.
"Dag."
"U bent wel kortaf."
"En jij bent vrijpostig. Ik zit te lezen en jij komt hier zomaar binnen."
"Ja, ik zag u zitten en dacht, wat een fijne lezende man, die wil ik wel leren kennen. Misschien passen wij wel bij elkaar en worden wij heel gelukkig eens we van zijn vrouw af zijn. Krijg ik niets te drinken? Een kerstdrank?"
Uiteraard ben ik beleefd gebleven. Het is kerstmis. En we zien wel voor de rest...
4 opmerkingen:
... en je hebt zelf iets gedronken en kreeg vleugels en bent gaan vliegen, of...?
Ik geloof dat u stil aan weer op kruissnelheid aan het komen bent, Blogbaas.
Het doet me overigens plezier dat 'kerstmeisjes' het voor lezende mannen zouden kunnen hebben... Ik had dat nl. niet verwacht. Andersom is een andere zaak, nietwaar? Ook al klinkt het wat afwachtend.
Denkt u er wel aan voldoende rust te nemen, deze dagen?
voor meneertje confituur:
Neen hoor, ik heb mij over haar ontfermd en toen er tegen de avond een arme dakloze aanbelde voor een aalmoes heb ik hen aan elkaar voorgesteld. Het was liefde op het eerste gezicht!"
voor sodade:
De verleiding was héél groot, maar uiteindelijk zou het voor haar een afknapper geworden zijn. Een lezende man in huis is ook niet alles. Het beste wat zo'n man kan doen is niet in de weg zitten en zelfs dat kan ik aan niemand beloven.
Wat die kruissnelheid betreft, zo voelt het voor mij nog niet aan. Maar rusten daar ben ik wel volop mee bezig. Het tij zal wel eens keren...
Een reactie posten