Gender

Mits we rekening houden met een aantal maatschappelijke verworvenheden zou de invoering van de sharia misschien wel tot een omwenteling in het klassieke rollenpatroon kunnen leiden.

Bezoek

Sommige mensen vragen zich nooit af of zij wel welkom zijn.

Thuis

Thuis zorgde vader er vooral voor dat de krant ook daadwerkelijk werd gelezen.

Verkeerdgetrouwden

Toen ik gisteren voor mijn reconvalescentie een wandeling langs het bos maakte bespeurde ik, een vijftigtal meter voor mij, een schuchter koppel op de weg, in de schaduw van het lover. Een ongeoefende zou hen nooit opgemerkt hebben, maar mijn jarenlange ervaring met de doelgroep heeft mij zeer alert gemaakt. Het ging hier duidelijk om verkeerdgetrouwden. Een mannetje en een wijfje. Preciezer nog, het was een koppel van verkeerdgetrouwden in staat van buitenechtelijk sociaal contact. Het is de kleding die dat verraad. En de boodschappentas. Boodschappen zijn vaak voorwendsels voor het aangaan van buitenechtelijk sociaal contact.

"Hé," riep ik op iets of wat archaïsche antropologische wijze, om hen niet af te schrikken,
"Ik weet wat jullie zijn. Wees echter niet bang, ik heb louter goede bedoelingen."
"Bedoelt u ons?" probeerde het mannetje hen er nog uit te praten, alsof er nog meer levende wezens in de buurt waren.
"Natuurlijk, wie anders?"
Daar had hij niet van terug.
"Mag ik jullie iets vragen?" beende ik bij, "Ik constateer dat jullie verkeerdgetrouwd zijn, maar wat ik nu voor de volledigheid ook nog gaarne wil weten is hoe jullie dat volhouden?"

Van dichtbij bleek deze toevallig tot stand gekomen ontmoeting nog interessanter dan ik eerst al bevroedde. De zachte rimpels in hun gelaat spraken boekdelen: jonge verkeerdgetrouwde veertigers! Wat een voltreffer!!!

"Wij? Verkeerd getrouwd? Hoe komt u erbij?"

Het is een gedocumenteerd feit dat wijfjes in het nauw de vreemdste uitvluchten verzinnen om de realiteit niet onder ogen te hoeven zien:

"Wij zijn overspeligen. Wij komen net uit het bos alwaar wij vieze, maar toch prettige dingen hebben gedaan met behulp van de artefacten die je zoal in een het bos vindt."

Het was een sluw gambiet, maar ik doorzag het wel. Het gebruik van moeilijke woorden lag haar duidelijk niet.

"Kom kom, je kan mij vertrouwen hoor! Dit is strikt wetenschappelijk en blijft onder ons, maar als ik een man zie met een bruine loden en een boodschappentas met prei en scharreleieren, in het gezelschap van een vrouw in een onopvallende grijzige regenjas en haar kapsel secuur verstopt onder een wollen muts, dan weet ik het wel: verkeerdgetrouwden! Bovendien, jullie kleren zijn veel te schoon om zopas in de bosmodder te hebben gerollebold."
Dat brak de veer.

"U gaat ons toch niet verraden?"
"Laat ons toch, wij hebben niks misdaan."
"Mijn vrouw zou het besterven als het uitkomt."
"Mijn man bedoelt het zo goed, hij doet alles voor mij. Het zou zijn hart breken mocht ik als verkeerdgetrouwde aan de kaak worden gesteld."

"Maar mensen toch, kalmeer asjeblief. Nogmaals, ik ben een amateur-wetenschapper. Jullie privacy is totaal verzekerd. Ik ben gewoon nieuwsgierig wat jullie ertoe beweegt? Hoe jullie het volhouden? Nu, anno 2007? Verkeerdgetrouwd zijn?"

"Tja, dat is moeilijk te zeggen. Voor mij gaat het om het respect en het delen van een gemeenschappelijk verleden, toch? Mijn vrouw en ik, wij passen dan misschien niet zo goed bij elkaar als ik aanvankelijk had gedacht, maar ja, het leven is geen sprookje denk ik dan altijd maar, en zolang het geen nachtmerrie wordt kan een mens veel verdragen."

Precies wat ik altijd al had gedacht! Matrimoniaal atavisme!!! Eigenschappen (zoals huwelijkstrouw, plichtsgevoel, verantwoordelijkheid) die aanwezig zijn in een bepaalde tijd in het verleden, maar die in tussenliggende generaties verdwenen lijken te zijn gegaan kunnen werkelijk, zo nu en dan, opnieuw de kop opsteken en vormen dan op zich oorzaken voor sociaal minder courant gedrag!

"En u mevrouw?"

"Ik zou het mijn moeder, die nu negenenzestig is, nooit kunnen aandoen. Een goede man, een beleefde schoonzoon en een brave vader voor zijn kinderen zomaar laten vallen voor iets wat misschien alleen maar een bevlieging is. Dat valt nooit goed te praten."

Daarmee had ik de bevestiging. Het bewijs voor mijn stelling stond in levende lijve voor mijn neus.

"Hartelijk dank goede mensen. Dan laat ik jullie maar."

Ik stelde mij op in de schaduw van een verdorde beuk en keek hen een tijdje verrukt na.

Hola, wat was dat? Het leek wel of het vrouwtje haar arm onder de arm van het mannetje schoof! Was mijn aanpak te bruusk geweest? Het is een wetenschappelijk feit dat een te offensieve aanwezigheid van de onderzoeker in het milieu van zijn studieobject de gedragingen van dat object uit balans kan stoten, en ik had hen in elkaars aanwezigheid toch dingen doen zeggen die wel eens als trigger kunnen gekwalificeerd worden! Even later gooide het mannetje met een atletische zwaai zijn boodschappen het bos in.

“O Karel, hadden we dat nu eerder van elkaar geweten dan…,” hoorde ik het wijfje zeggen.

Na deze onverwachte wending besloot ik hen achterna te gaan.

Zonder woorden

(Klik op de prent om de details beter te zien!)

Mijn boeken

Onlangs gestoten op de perfecte manier waarop een individu zoals ik zijn lectuur kan indelen. Voor mij komt het ongeveer op het volgende neer:

Boeken die ik niet gelezen hebt (minstens 485).
Boeken die ik niet per se hoef te lezen (1958).
Boeken bestemd voor ander gebruik dan lezen (9).
Boeken die ik al gelezen heb zonder dat ik ze zelfs maar open hoef te slaan aangezien ze behoren tot de categorie het reeds gelezene nog voor het geschreven is (936).
Boeken die ik als ik meer levens had zeker ook graag zou lezen maar helaas zijn de dagen die ik te leven heb slechts die ze zijn (34)
Boeken die ik van plan ben te lezen maar eerst zou ik er andere moeten lezen (17).
Te dure boeken waarmee ik zou kunnen wachten tot ze voor de halve prijs verkocht worden (56).
Te dure boeken waarmee ik zou kunnen wachten tot ze herdrukt worden in een pocketreeks (37).
Boeken die ik van iemand te leen zou kunnen vragen (11).
Boeken die iedereen gelezen heeft dus het is net of ik ze ook gelezen heb (247).
Boeken die ik al zo lang op mijn leesprogramma heb (44)
Boeken die ik al jaren zoek zonder ze te vinden (12)
Boeken die over iets gaan waar ik me op dit moment mee bezighoud (3)
Boeken die ik wil hebben om ze voor alle zekerheid binnen handbereik te hebben (16)
Boeken die ik apart zou kunnen leggen om misschien deze zomer te lezen (9).
Boeken die nog horen naast andere boeken in mijn kast (48).
Boeken waar ik opeens heel nieuwsgierig naar wordt, razend nieuwsgierig zonder dat ik dat duidelijk kan rechtvaardigen (2).
Boeken die ik zo lang geleden gelezen heb dat ik ze nodig zou moeten herlezen (7)
Boeken waarvan ik altijd gedaan heb of ik ze heb gelezen terwijl ik ze nu eindelijk eens echt zou moeten gaan lezen (21).
Nieuwe boeken waarvan de schrijver of het onderwerp mij aantrekken (4).
Nieuwe boeken van niet nieuwe schrijvers of over niet nieuwe onderwerpen (voor mij of in het algemeen) (0).
Nieuwe boeken van volkomen nieuwe schrijvers over volkomen nieuwe onderwerpen (althans voor mij) (1)

De titels bespaar ik u in deze feestperiode, misschien kom ik er later nog wel eens op terug.

(met dank aan Italo Calvino)

Kerstmeisje

Ik zat te lezen toen er stilletjes een jonge vrouw binnensloop.

"Dag," groette zij,
"ik ben een kerstmeisje."
Ik vond het vreemd dat zij zich op die manier voorstelde. Het gebeurt niet vaak.
"Dag."
"U bent wel kortaf."
"En jij bent vrijpostig. Ik zit te lezen en jij komt hier zomaar binnen."
"Ja, ik zag u zitten en dacht, wat een fijne lezende man, die wil ik wel leren kennen. Misschien passen wij wel bij elkaar en worden wij heel gelukkig eens we van zijn vrouw af zijn. Krijg ik niets te drinken? Een kerstdrank?"

Uiteraard ben ik beleefd gebleven. Het is kerstmis. En we zien wel voor de rest...

Letterman

Een van mijn minst vruchtbare ontmoetingen was met de letterman.
Hij liep mij stil en in zichzelf gekeerd voorbij.
Wij hebben geen woord gesproken.

Blogbaas in actie

"Blogbaas, we hebben hier nog tientallen oudere tekstjes die je nog niet gebruikt hebt, pla..."
"Neen, hoe dikwijls moet ik het je zeggen. Die zijn niet goed genoeg. Ik heb je trouwens gevraagd ze te verbranden."

Jan en Ingrid

"Leuk hè, Jan? Zo samen in de tuin werken. Als we getrouwd zijn zullen wij dat vaak kunnen doen!"
"Maar Ingrid, we doen nu al niks anders."

Partnerkeuze

Het zal u misschien benieuwen hoe ik tot mijn huidige partnerkeuze kwam.

Wel, in feite was ik op zoek naar een wulps en gewillig kind, klaar om de meest buitenissige van mijn invallen in te willigen. Een verstandig gesprek behoorde daarbij niet to mijn allerhoogste prioriteiten. Ik geef dat toe. Edel en volwassen was het allemaal niet, maar het was nu eenmaal zo. Ook dat zal ik maar bekennen.

Tot ik dan op het meisje stuitte dat nu mijn vrouw is:

"Hoe kan ik dat nu weten, jij hebt geen gezicht," antwoordde zij op mijn nogal directe vraag of zij mij mooi vond, "maar weet je wat, als jij mij op je rug je leven indraagt, dan vertel ik je waar je een toonbaar gezicht kan bijeenrapen. Misschien wordt het wel wat op die manier, met ons."

Jaja, zo is dat gegaan.

De ontploffing van de wereld

De gebroeders I. en F. Trampolini, exact één uur voor zij de wereld tot ontploffing brachten. Althans volgens hun eigen berekeningen.

Geluk

Terwijl haar man zogezegd op zakenreis is laat Cordelia op tijd en stond zijn schaduw uit. Het zijn innige momenten waar zij bewust van geniet!

Vroeger

Op een winderige dag kon je vroeger, met wat geluk, de koning zien voorbijvliegen.

Notities 05/12

Ontstekingen.
Pijn in borst.
Altijd hoofdpijn.

Zal wel beteren.
Nog enkele dagen.

(Blogbaas)

Hals

Hoewel ik allang thuis had moeten zijn bevond ik mij daar nog lang niet.
Ineens stond er een ooievaarachtige dame voor mij die blijkbaar iets op het hart had.
"Zegt u het maar,"
knikte ik bemoedigend.
"Wat vindt u van mijn hals?"
"Die mag er best zijn..."
antwoordde ik aarzelend, want in feite was het een hals om te zoenen.
"Is dat alles?"
en zij opende haar kraag om nog wat meer hals te tonen.
"Nou... uw hals mag er écht wel zijn,"
antwoordde ik opnieuw oneerlijk.
"Ik vermoedde het al,"
besloot zij gelaten,
"mijn hals is inderdaad niet zo bijzonder."
Zij maakte aanstalten om haar kraag weer op te plooien.
"Héla, wacht even! Ik vind uw hals eigenlijk wel om te zoenen."
Het was alsof de zon voor de tweede keer die dag opkwam, haar stralende glimlach.
"Meent u dat werkelijk?"
"Natuurlijk! Een prachthals is het. Ik begrijp niet waarom u daaraan twijfelt."
"Echt waar?"
Ik voelde de warmte van de zon toenemen.
"Dat spreekt vanzelf!"
"Wat heerlijk om te weten."
Stralend nam zij afscheid.
Wie weet zag zij in mij een kenner?

Razzia

"Wat staan wij hier eigenlijk te doen?"
"De tijd van handelen is gekomen. Vannacht pakken wij ze allemaal op, alle bedeesden. En morgen dwingen wij de dorpers om naar ze te komen kijken. Het zal mij benieuwen hoe ze zullen kronkelen. Vuurrood van schaamte. Niet wetende waarheen te kijken, alle blikken ontwijkend, zich achter elkaar verstoppend om toch maar niet gezien te worden."
"?"
"Het is een opdracht. Leuk is anders uiteraard, dat spreekt vanzelf. Maar wij hebben geen keuze! Dat zal de geschiedenis wel bewijzen."

De didactische aanpak

Anatomie van de mannelijke geslachtsorganen
1=urineblaas, 2=schaambeen, 3=penis, 4=zwellichaam, 5=eikel, 6=voorhuid, 7=urinebuis, 8=dikke darm, 9=endeldarm, 10=zaadblaas, 11=zaadleider, 12=prostaat, 13=Cowperse klier, 14=anus, 15=zaadleider, 16=bijbal, 17=teelbal, 18=scrotum


Nadat ik haar heel omslachtig, met behulp van enig realistisch didactisch materiaal gekregen van mijn oude schoolmeester, de werking van mijn penis had uitgelegd, was ik ervan overtuigd dat zij mij begrepen had.

"Volgende keer is het jouw beurt," zei ik met een knipoog.

Welnu, ik heb haar nooit meer weergezien.

Ontsnapt

HAHAHA...
Ik ben ontsnapt!
Ik heb mij in vogel verkleed en ben simpel weggevlogen.

Maar stel je daar maar niks bij voor.
Ik ben geen adelaar.
Eerder een mus.