- Neen Jan, inderdaad, maar het was niet MIJN idee om naar Parijs te gaan.
- Inderdaad Ingrid, dat was MIJN idee. Het was een verrassing voor onze huwelijksverjaardag. Je klaagt al zo lang dat wij er nooit eens tussenuit knijpen, terwijl jouw collega's al de halve wereld hebben gezien.
- Ja, maar dat wil niet zeggen dat we daar ons gèld moeten aan verspillen. Trouwens, onze huwelijksverjaardag, dat is pas over een maand.
- Dat weet ik ook, maar in deze periode is het goedkoper zodat wij hier nog een dag langer kunnen blijven. Ben je nu niet gelukkig?
- Gelukkig? gelukkig? Ik heb nog zo veel te doen thuis! Jij denkt altijd alleen maar aan jezelf, je zou beter wat meer ambitie hebben, met jouw kwaliteiten had je een veel mooiere carrière kunnen maken. Weet je wat het is met jou? Jij bent veel te snel tevreden! Nooit eens zorgen, nooit eens problemen, alles komt wel in orde!
- Maar Ingrid! Wat komen wij eigenlijk tekort? Niks toch!
- Precies! Wij komen niks tekort, ons leventje kabbelt maar voort, niks spanning, niks exotiek, altijd hetzelfde, dag in dag uit!
- Ja zeg, wat wil je dàn? Een dodelijke ziekte? Een gehandicapt kind? Een andere man?
- Och hou op, je weet best wat ik bedoel.
- Neen, ik snap niet wat je bedoelt! driekwart van de wereld komt om van de honger en ik krijg het verwijt dat ik te snel tevreden ben. Het spijt mij al dat we naar Parijs kwamen.
- Ik heb honger.
- Ja typisch, telkens wij het over onze problemen hebben krijg jij honger!
- Ik heb ècht honger, wij lopen hier al van zeven uur rond en hebben nog niks gegeten. Waarom zijn wij hier eigenlijk naartoe gekomen?
- Om eens weg te zijn uit de sleur, wèg van de kinderen, wèg van alles, gewoon wij beidjes!
- Kijk daar een bistrootje, ziet er leuk uit, laten we daar gaan.
(...)
- Mmm, dat was lèkker!
- Ja Ingrid, ik heb zelden zo'n goeie Salade Niçoise gegeten.
- En die chocolat mousse dan. Parijs, zàààààlig! Echt een goed idee van jou. Je bent een schat!
- ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten