Maar hoe ouder je wordt, hoe kleiner alles begint te lijken. Jij krimpt, de stad krimpt, iedereen gaat in de was. Terwijl ik in mijn ogen nog altijd zeventien ben, twintig op z'n hoogst. En zeker niet de rare dertiger die ik intussen schijn te zijn.
(Uit Bea van Kamiel Vanhole, p.91)
Bij het lezen van die woorden ben ik iets gaan beseffen over mezelf. Ik voel mij ook al jarenlang jonger dan mijn biologische leeftijd. Het gevoel dat een mens ook een absolute leeftijd heeft naast zijn exact aantal jaren. Lang lag die leeftijd voor mij zo tussen de vierentwintig en de dertig, maar de laatste jaren, zonder dat ik er erg in had, lijkt alles te zijn opgeschoven, meer rond de vijfendertig à veertig jaar. Is dat volwassen worden? Komt dat doordat ervaringen en tegenslagen uiteindelijk toch hun sporen nalaten, terwijl ik het op het moment zelf niet kan of wil toegeven? Of niet eens besef?
Als het bovenstaande klopt, dan doe ik er misschien goed aan om eens per jaar ook mijn absolute leeftijd te vieren. Al is vieren als woord misschien te uitbundig voor een dag van melancholische introspectie. Want dat zou het voor mij betekenen. Zoiets hoort volgens mij niet samen te vallen met mijn biologische verjaardag.
Overigens is Bea toch weer een prachtig boek na Een demon in Brussel, De beet van de schildpad en Overstekend Wild. Wat ik zo apprecieer bij Kamiel Vanhole is het gevoel van zorg voor taal, en op die manier respect voor lezers, dat van de woorden en zinnen lijkt af te stralen.
Blogbaas
vrijdag 30 juni 2006
donderdag 29 juni 2006
Bodegas Valdepablo
Gisteren en vandaag hebben die woorden de godganse dag door mijn hoofd gespeeld:
Bodegas Valdepablo !
Ik kon mij helemaal niet inbeelden waar ik die toch vandaan haalde.
Bodegas Valdepablo
Tot ik zopas water ging halen in de kelder.
Daar stond die kartonnen doos met spulletjes van mijn vader.
En daarop in mooie Spaanse letters:
Bodegas Valdepablo
Zij hebben een website en daar haalde ik dit prentje vandaan.
Bodegas Valdepablo !
Ik kon mij helemaal niet inbeelden waar ik die toch vandaan haalde.
Bodegas Valdepablo
Tot ik zopas water ging halen in de kelder.
Daar stond die kartonnen doos met spulletjes van mijn vader.
En daarop in mooie Spaanse letters:
Bodegas Valdepablo
Zij hebben een website en daar haalde ik dit prentje vandaan.
Woordenwisseling
- Ik ben toch mijn eigen baas zeker!
- Neen, dat ben je niet. Zolang je onder ons dak woont zijn wij de baas en wij verwachten op z'n minst van jou dat je op tijd en stond laat weten waar je zoal uithangt!
- Altijd maar controleren en bemoeien, dat kunnen jullie wel. Ik heb toch ook recht op een eigen leven.
- Ja, dat staat ook niet ter discussie. Maar jouw leven is wel een deel van het onze. Als je dat niet kan of wil begrijpen dan... dan..., euh... zal je vader moeten ingrijpen!
BLAMM (= geluid van een deur die dichtgesmeten wordt)
woensdag 28 juni 2006
Allochtonen
wo 28/06/06 - De Nederlandse politie heeft een Belg opgepakt op verdenking van ontvoering en afpersing.
Hij zou vorige maand samen met enkele anderen een Nederlander hebben ontvoerd.
Die werd door gemaskerde mannen in een auto gesleurd. Hij werd vrijgelaten omdat hij beloofde om honderdduizend euro te betalen.
Het slachtoffer liet het geld voor de ontvoerders ook effectief achter op een plek in een bos. Maar een wandelaar vond het eerst en stapte ermee naar de politie.
Er zijn ook drie Nederlanders opgepakt in de zaak. Meer details maakt de politie niet bekend.
(bron: VRTnieuws.net)
Laten we toch vooral niet uit het oog verliezen dat ontvoering een zwaar crimineel misdrijf is en dat Belgen in Nederland in de strikte betekenis van het woord ook allochtonen zijn!
Blogbaas
Hij zou vorige maand samen met enkele anderen een Nederlander hebben ontvoerd.
Die werd door gemaskerde mannen in een auto gesleurd. Hij werd vrijgelaten omdat hij beloofde om honderdduizend euro te betalen.
Het slachtoffer liet het geld voor de ontvoerders ook effectief achter op een plek in een bos. Maar een wandelaar vond het eerst en stapte ermee naar de politie.
Er zijn ook drie Nederlanders opgepakt in de zaak. Meer details maakt de politie niet bekend.
(bron: VRTnieuws.net)
Laten we toch vooral niet uit het oog verliezen dat ontvoering een zwaar crimineel misdrijf is en dat Belgen in Nederland in de strikte betekenis van het woord ook allochtonen zijn!
Blogbaas
Onzichtbaren en normalen
Vooral wanneer een mooie normale vrouw zich publiek vertoont met een onzichtbare dan wordt dat vaak niet geapprecieerd door normale mannen.De onzichtbare vriend van Dorothée Habay ondervond dit aan den lijve op 23 juni 2004 toen hij lelijk afgetuigd werd teruggevonden in de duinen. Tot op de dag van vandaag kampt hij met aanvallen van duizeligheid en oorsuizingen. Het waren drie normalen, zegt hij.
dinsdag 27 juni 2006
Wat ook kan stinken!
Een bruinsmeurig en nog walmend mannentoilet, vooral als de laatste gebruiker er ook nog gerookt heeft!
maandag 26 juni 2006
Lunchgarden
Hij vrat als een varken, een andere beschrijving kan ik er niet voor verzinnen. Smekken, slurpen, schrapen en gemors op zijn hemd. Een wind heb ik hem niet horen laten, maar daarvoor was het misschien iets te rumoerig in de Lunchgarden.
Wat dacht die vrouw bij hem ervan? Waren het collega's? Houdt zij van hem? Hebben zij een relatie misschien? Of zat ze gewoon met hem opgescheept? Haar chef misschien?
Ik zag haar heel dikwijls knikken en zij gingen samen weg.
Wat dacht die vrouw bij hem ervan? Waren het collega's? Houdt zij van hem? Hebben zij een relatie misschien? Of zat ze gewoon met hem opgescheept? Haar chef misschien?
Ik zag haar heel dikwijls knikken en zij gingen samen weg.
Jan en Ingrid
- Nu ben ik het beu!- Wat Ingrid?
- Overal vind ik vuile onderbroeken en sokken terug: onder ons bed, onder de sofa, tot in het tuinhuis toe. Als je nu nog niet weet dat we een "vuile wasmand" hebben was dan maar zélf je kleren. Slordige paljas.
- Maar Ingrid, ik weet dat wij het hierover al ontelbare malen hebben gehad en ik geef toe dat ik nogal slordig ben, maar ik zweer je, het is al meer dan een jaar geleden dat ik nog onderbroeken of sokken onder ons bed heb weggelegd hoor. Ik ben echt verbeterd, echt waar!
- Jij beweert dus dat ik al een jaar met mijn hoofd boven dit stinkend vaan van jou slaap! Hier, pak aan, trek het over je kop of val dood, het kan mij niet meer schelen, maar ik was dat ding niet meer.
- Sorry Ingrid, het was écht niet met opzet.
- Neen dat ontbrak er nog aan, lapzwans!
zondag 25 juni 2006
Impersonatie nr. 1
Zondag 12 juni 2006. Blogbaas en familie impersoneren een schilderij van Edward Hopper. Een onvergetelijke ervaring en een innerlijke verrijking.
zaterdag 24 juni 2006
Tweede Grote Prijs " 't Vliegend Eiland"
Dag allemaal.
Laat ik nog eens een wedstrijdje organiseren! De vraag is moeilijker dan de vorige keer, maar de prijs zal ook navenant zijn!
Hoe heet de (Vlaamse) auteur die zijn roman met deze paragraaf begint en hoe heet de roman zelf?
"Hier een nieuwe roman! Met niet te veel bedenkingen, boordevol personages, bruisend van actie, en ik ben de regisseur. De poppetjes gaan dansen! Ik laat ze boeken schrijven, stelen, verbranden, verdwijnen tussen boeken. De mens is van stof en as, ik lees in mezelf, doorblader en herlees mijn gedqchten, giet 'n ontbladeringsmiddel in m'n hoofd..."
Wie als eerste volledig en correct antwoordt krijgt een mooie (nieuwe)sporttas die hij of zij zelf kan vullen met zijn favoriete lectuur!
Blogbaas
Laat ik nog eens een wedstrijdje organiseren! De vraag is moeilijker dan de vorige keer, maar de prijs zal ook navenant zijn!
Hoe heet de (Vlaamse) auteur die zijn roman met deze paragraaf begint en hoe heet de roman zelf?
"Hier een nieuwe roman! Met niet te veel bedenkingen, boordevol personages, bruisend van actie, en ik ben de regisseur. De poppetjes gaan dansen! Ik laat ze boeken schrijven, stelen, verbranden, verdwijnen tussen boeken. De mens is van stof en as, ik lees in mezelf, doorblader en herlees mijn gedqchten, giet 'n ontbladeringsmiddel in m'n hoofd..."
Wie als eerste volledig en correct antwoordt krijgt een mooie (nieuwe)sporttas die hij of zij zelf kan vullen met zijn favoriete lectuur!
Blogbaas
vrijdag 23 juni 2006
Drieëntwintig juni. De zon schijnt helder en doet de glasplassen op de parking in de middenberm van de Boulevard Poincaré vrolijk glinsteren. Er zal dus wel weer vrolijk ingebroken zijn in een aantal auto's. Ik hoop dat de boefjes veel plezier hebben van hun gestolen CD's, zonnebrillen, after-shave, kinderzitjes, condooms of wat een mens nog zoal achterlaat in zijn auto.
De zon schijn voor iedereen, niet waar?
De zon schijn voor iedereen, niet waar?
Boudewijn en Fabiola
Toen Prins Boudewijn voor het eerst Doña Fabiola de Mora y Aragon ontmoette droeg hij een das in dezelfde kleur als de jurk van de latere vorstin van België.
Toeval? Misschien, maar het waren de hoeden die wederzijds indruk maakten.
donderdag 22 juni 2006
Fit-O-Meter
Te zien aan de staat waarin de meeste toestellen (of zijn het installaties?) zich bevinden is die rage nu wel definitief voorbij. De nog niet zo lenige Belg zoekt zijn heil blijkbaar elders.
woensdag 21 juni 2006
Generatiepact
De jong-VLD viel wat uit de toon op het strand van Sint-Anneke. Vooral toen zij ook het Generatiepact wensten aan te kaarten.
dinsdag 20 juni 2006
Unizo
Met verve zette de heer A. de visie van Unizo op de rol van de middenstand in stedelijke centra en de taak van het openbaar vervoer daarin uiteen.
maandag 19 juni 2006
Oef!
Eindelijk uitgelezen: Laat maar bloeden van Ian Rankin. Oftewel een Inspecteur Rebus verhaal.
Zware kost. Vooral de eerste hoofdstukken. Zeer verwarrend. Na een derde van het boek komt het verhaal wel op gang. Op een of andere manier doet Rankin mij denken aan Mankell. Maar ik had veel meer moeite om mij met de figuur van Rebus te identificeren dan met de figuur van Kurt Wallander.
Veel wil ik er verder niet over kwijt want ik heb geen zin iets over de inhoud te verklappen.
Geen slecht boek: acht op tien!
En nu kan ik eindelijk beginnen aan Bea van Kamiel Vanhole
Blogbaas
Eindelijk uitgelezen: Laat maar bloeden van Ian Rankin. Oftewel een Inspecteur Rebus verhaal.
Zware kost. Vooral de eerste hoofdstukken. Zeer verwarrend. Na een derde van het boek komt het verhaal wel op gang. Op een of andere manier doet Rankin mij denken aan Mankell. Maar ik had veel meer moeite om mij met de figuur van Rebus te identificeren dan met de figuur van Kurt Wallander.
Veel wil ik er verder niet over kwijt want ik heb geen zin iets over de inhoud te verklappen.
Geen slecht boek: acht op tien!
En nu kan ik eindelijk beginnen aan Bea van Kamiel Vanhole
Blogbaas
zondag 18 juni 2006
Zomaar wat diverse feiten.
Eergisteren verschafte ik mijzelf de eer om aanwezig te zijn op een academische zitting alwaar de eerste ministers van België en Finland uitblonken met hun redenaarskunsten. Onze eerste minister door zijn klare taal, de Finse - de heer Pata Tipatatanen - door de doffe dreun in zijn sprekerstimbre.
Zie mij nu niet voor meer aan dan ik ben, ik ben er ook maar toevallig binnengestapt. De security was nagenoeg onbestaande. Een zéér sympathieke bedoening was het dus. Ik zie het president Bush nog niet doen!
Vanochtend dan nog eens gerepeteerd met het vermaarde koor "De Ruusbroec Swingers". Nu ja, swingers? Leeftijdgewijs zouden wij niet uit de toon vallen in een rusthuis.
Was het nu het goede weer, het vroege uur of het jaargetijde? Ik weet het niet, maar de discipline was ver zoek! Geen enkel respect kennen wij onderling. Als de ene stem zijn partij inoefent, kwetteren de anderen er lustig doorheen. Ik geloof dat het er gedisciplineerder aan toe gaat op stakersposten van het ABVV - Metaal dan in ons koor.
Volgende week wordt beroepsgewijs ook weer zwaar en mijn klankbord Bert is met vakantie. Het weze hem gegund. Geniet er van Bert, ik zal wel alleen gaan fitnessen. Buikspieroefeningen en fietsen.
Blogbaas
Eergisteren verschafte ik mijzelf de eer om aanwezig te zijn op een academische zitting alwaar de eerste ministers van België en Finland uitblonken met hun redenaarskunsten. Onze eerste minister door zijn klare taal, de Finse - de heer Pata Tipatatanen - door de doffe dreun in zijn sprekerstimbre.
Zie mij nu niet voor meer aan dan ik ben, ik ben er ook maar toevallig binnengestapt. De security was nagenoeg onbestaande. Een zéér sympathieke bedoening was het dus. Ik zie het president Bush nog niet doen!
Vanochtend dan nog eens gerepeteerd met het vermaarde koor "De Ruusbroec Swingers". Nu ja, swingers? Leeftijdgewijs zouden wij niet uit de toon vallen in een rusthuis.
Was het nu het goede weer, het vroege uur of het jaargetijde? Ik weet het niet, maar de discipline was ver zoek! Geen enkel respect kennen wij onderling. Als de ene stem zijn partij inoefent, kwetteren de anderen er lustig doorheen. Ik geloof dat het er gedisciplineerder aan toe gaat op stakersposten van het ABVV - Metaal dan in ons koor.
Volgende week wordt beroepsgewijs ook weer zwaar en mijn klankbord Bert is met vakantie. Het weze hem gegund. Geniet er van Bert, ik zal wel alleen gaan fitnessen. Buikspieroefeningen en fietsen.
Blogbaas
zaterdag 17 juni 2006
Boerka
Het was voor Charles de eerste keer dat hij voor geld gebruik maakte van de diensten van een dame. Zijn vrouw wist uiteraard van niets.
En Rietje Ruk stelde hem niet teleur!
Charles kraaide van plezier toen hij eindelijk doorhad hoe je een boerka aanvaardbaar kon laten doorgaan voor een westers kledingstuk. Wat zou zijn vrouw hem bewonderen als hij het haar voordeed en hoe zou zij op haar beurt schitteren op het feest van de ambassadeur van Tsetsjenië.
donderdag 15 juni 2006
Minette versus de onzichtbaren
Kent U Minette?
Tot voor kort werkte zij als kinderopvangster voor de Makro in Deurne, maar ook zij werd het slachtoffer van het niets ontziende aandeelhouderskapitalisme. Makro sloot onlangs haar kinderopvang en bood de overtollig geworden kinderopvangsters een alternatieve baan aan!
Minette ruimt nu de winkelwagentjes op de parking op.
U hebt dat soort werk waarschijnlijk al aanschouwd: een eenzame man of vrouw die in weer en wind meterslange in elkaar geschoven rijen winkelwagens voor zich uit duwt, terug naar de ingang van de winkelingang.
Het is fysiek heel zwaar werk dat door heel wat mensen niet naar waarde wordt geschat.
Kijk, hier ziet u Minette tijdens haar dagelijkse buikspieroefeningen. Inderdaad, het vergt ook buiten de werkuren een zeer rigoureuze inzet van de winkelwagenduwers om de lichamelijke conditie op peil te houden. Hiermee staat of valt voor hen het behoud van hun baan. Het is bekend dat massa's onzichtbaren klaar staan om deze in hun ogen lucratieve functies in te palmen. Zij zijn er met hun atletisch anders geproportioneerde lichamen ook zeer geschikt voor!
Wij leven in een harde wereld, dat zal Minette beamen!
Tot voor kort werkte zij als kinderopvangster voor de Makro in Deurne, maar ook zij werd het slachtoffer van het niets ontziende aandeelhouderskapitalisme. Makro sloot onlangs haar kinderopvang en bood de overtollig geworden kinderopvangsters een alternatieve baan aan!
Minette ruimt nu de winkelwagentjes op de parking op.
U hebt dat soort werk waarschijnlijk al aanschouwd: een eenzame man of vrouw die in weer en wind meterslange in elkaar geschoven rijen winkelwagens voor zich uit duwt, terug naar de ingang van de winkelingang.
Het is fysiek heel zwaar werk dat door heel wat mensen niet naar waarde wordt geschat.
Kijk, hier ziet u Minette tijdens haar dagelijkse buikspieroefeningen. Inderdaad, het vergt ook buiten de werkuren een zeer rigoureuze inzet van de winkelwagenduwers om de lichamelijke conditie op peil te houden. Hiermee staat of valt voor hen het behoud van hun baan. Het is bekend dat massa's onzichtbaren klaar staan om deze in hun ogen lucratieve functies in te palmen. Zij zijn er met hun atletisch anders geproportioneerde lichamen ook zeer geschikt voor!Wij leven in een harde wereld, dat zal Minette beamen!
Nadat mijn broer het mij vertelde kon ik mij nog twee dagen beheersen, maar gisteren werd het mij te machtig: ik heb de Dag Allemaal met bijhorende DVD met het beste van Bert en Ernie gekocht. Die moest ik hebben, niet het flutblad maar de DVD.
A compelling urge to buy!!!
Een ding weze duidelijk lezers. Niet de uitzending van de Monty Phyton reeks op Canvas, maar wel de DVD van Bert en Ernie is de belangrijkste gebeurtenis op mediatiek gebied in Vlaanderen dit jaar, of toch deze zomer.
Ik verkneukel mij al op de sketch met de banaan in het oor!
Het wordt feesten!
Dag allemaal,
Blogbaas
A compelling urge to buy!!!
Een ding weze duidelijk lezers. Niet de uitzending van de Monty Phyton reeks op Canvas, maar wel de DVD van Bert en Ernie is de belangrijkste gebeurtenis op mediatiek gebied in Vlaanderen dit jaar, of toch deze zomer.
Ik verkneukel mij al op de sketch met de banaan in het oor!
Het wordt feesten!
Dag allemaal,
Blogbaas
woensdag 14 juni 2006
dinsdag 13 juni 2006
Zoals de Nijl eenmaal per jaar uit zijn oevers treedt en het land bevrucht zo loopt eens per jaar ook onze wasmachine over. Deze keer heeft de Godheid van het Welriekende Linnen er echter definitief de brui aan gegeven. Kapotte pomp en nog wat euveltjes. De vorige herstellingskosten mee in rekening gebracht vind ik het ook te duur om nog geld aan Hem te offeren.
Bauknecht WA 951 behoort nu definitief tot de sferen van de religieuze archeologie.
Morgen gaan mijn vrouw, een andere Godin waar ik nog meer aan te danken heb, en ik op zoek naar een nieuwe Godheid, een comfortabelere cultus!
Blogbaas
Een verdeler
- Kijk Irma, ik zal het aanschouwelijk uitleggen: vijfentwintig procent van alle opbrengsten gaat gewoonlijk naar het klootjesvolk. Tast toe, lekker niet!- Ja Bart.... mmmm, héél lekker. Dank je wel. Zo véél!
En de rest, voor wie is dat dan?
- Voor de verdelers Irma, maar eet eerst je mond leeg voor je spreekt, die zijn zo discreet dat over hun deel doorgaans niet wordt gesproken. Laten we het hier bij houden. Zoals in het echt!
maandag 12 juni 2006
De zieke jongen
Kijk, een zieke jongen!
Hoe kan dat nu met dit mooie weer?
Wat scheelt er aan?
De dokter weet het niet. De jongen braakt niet. Hij zweet niet. Hij heeft geen koorts. Toch komt hij al twee dagen niet uit zijn bed.
Het is een gevoelige jongen, dat wel. Hij trekt zich de dingen aan. Het verdriet van het meisje waar hij verliefd op is en dat geplaagd wordt door twee heel stèrke bengels waar hij zelf ook bang van is. Maar ook de belangrijke dingen in de media: rampen, moorden, ongeluk en leugens.
Wat is dat nu met die zelfmoord van drie gevangen in de omstreden Amerikaanse gevangenis van Guantanamo Bay? En wat zegt die lelijke Amerikaanse ambtenaar daarover. Die zelfmoord is een «oorlogsdaad tegen de VS» ?
Nu heeft onze zieke jongen al vaak soldaatje gespeeld. Hij is zelfs dikwijls Amerikaantje geweest! Maar zelfmoordenaartje? Nee, dàt heeft hij nog niet gespeeld. Dat is vals! Hij begrijpt het niet en raakt er helemaal beduusd van.
Spelen die Amerikaanse soldaatjes soms vals?
En wat zegt die lelijke man nog meer op het nieuws?
«Ze hebben geen respect voor het menselijk leven, dat van ons noch dat van henzelf»
Hij krijgt er rillingen van, onze jongen.
Misschien is hij wel ziek omdat hij ervan rilt.
Dat is mogelijk. Mits een goeie medische verklaring natuurlijk.
Ik heb geld gekregen van mijn ouders.
Eerst van mijn vader 200 euro!
" Om te verdelen onder de kinderen!"
Een half uur later gaf mijn moeder mij 200 euro!
" Om te verdelen onder de kinderen!"
Wat moet ik daarvan denken? Was dit de bedoeling? Op die manier? Bij mijn weten hebben zij nog steeds de lotto niet gewonnen.
's Avonds voor alle zekerheid eens opgebeld.
"Neen hoor, wat gebeurd is is gebeurd" zei mijn pa, "zoiets vraag je toch niet terug? En de kinderen zullen er wel raad mee weten!"
Begint het zo? Het begin van het einde? Met vrolijke vergissingen?
Blogbaas
Eerst van mijn vader 200 euro!
" Om te verdelen onder de kinderen!"
Een half uur later gaf mijn moeder mij 200 euro!
" Om te verdelen onder de kinderen!"
Wat moet ik daarvan denken? Was dit de bedoeling? Op die manier? Bij mijn weten hebben zij nog steeds de lotto niet gewonnen.
's Avonds voor alle zekerheid eens opgebeld.
"Neen hoor, wat gebeurd is is gebeurd" zei mijn pa, "zoiets vraag je toch niet terug? En de kinderen zullen er wel raad mee weten!"
Begint het zo? Het begin van het einde? Met vrolijke vergissingen?
Blogbaas
zondag 11 juni 2006
Moderne ziektebeelden: salarialis
Salarialis komt eigenlijk voor in twee varianten:
Van anorexia salarialis is sprake wanneer de patiënt een ernstige drang tot loonbeperking vertoont. Een van de belangrijke kenmerken is dat de getroffene zijn inkomen als riant ervaart, zelfs wanneer hij of zij van een uitkering leeft. Veel mensen met deze vorm van anorexia gaan zich te buiten aan dwangmatig en buitensporig veel en hard werken zonder hiervoor het sociaal aanvaardbaar loon te vragen. Het is hen bovendien onmogelijk hun toestand als een reëel probleem te onderkennen. Zo zien zij, in dienst van koppelbazen bijvoorbeeld, hun werkgevers vaak als weldoeners. Als de jaarlijkse belastingaangifte van de patiënt aantoont dat zijn gezinsbudget en/of persoonlijk vermogen niet geleidelijk aangroeit, of in tegendeel zelfs blijkt af te nemen, dan kan een arts vermoeden dat er sprake is van anorexia salarialis.
Een andere vorm van deze kwaal is het minder bekende bulimia salarialis of de dwangmatige zucht naar steeds meer geld. Deze ziektevorm komt veel voor in traditioneel liberale middens, vooral middenstandsgezinnen, maar wordt sinds de eeuwwisseling ook significant meer in andere milieus aangetroffen. De wetenschap is nog niet eensluidend over wat de precieze oorzaken eigenlijk zijn. Zijn ze psychosomatisch, lichamelijk of sociaal van aard? Bulimia salarialis is een van de moeilijkst diagnosticeerbare aandoeningen van de westerse wereld omdat het ethisch maatschappelijk aanvaard is dat men door eerlijk, veel en hard te werken zijn sociale en financiële status verbeterd. Het niet opnemen van jaarlijkse vakantiedagen, het regelmatig bijklussen op vrije en weekenddagen, het presteren van onmenselijk veel overuren zijn symptomen die geoefende artsen op het goede spoor kunnen zetten. Men zou zich vragen kunnen stellen bij de diepere premissen waarop onze maatschappij is gebaseerd.
Anorexia salarialis kan, mits tijdig onderkennen van de ziekte, vrij makkelijk behandeld worden door de patiënt onder permanent toezicht van een maatschappelijk assistent of vrijgestelde van een van de drie nationaal erkende vakbonden te plaatsen.
De bulimia variant is bij ons weten niet behandelbaar zolang onze maatschappij status en waarde in geld blijft uitdrukken. Er zijn heden nog geen tekenen waargenomen dat een evolutie naar een systeem van ruilhandel of een maatschappij gebaseerd op extreem socialistische principes op een realistische basis mag voorgespiegeld worden. De enige min of meer probate remedie tot op heden is om mensen die aan bulimia salarialis lijden in de hoogste belastingschalen onder te brengen en hen zo het overmatig werken te ontraden. Uiteraard vergt dit ook ernstige inspanningen van overheidswege om zwart werk en fraude tegen te gaan. Ook vereist het verplaatsen van individuen naar hogere belastingschalen een medisch dossier en attest van een door de overheid erkende instelling.
Van anorexia salarialis is sprake wanneer de patiënt een ernstige drang tot loonbeperking vertoont. Een van de belangrijke kenmerken is dat de getroffene zijn inkomen als riant ervaart, zelfs wanneer hij of zij van een uitkering leeft. Veel mensen met deze vorm van anorexia gaan zich te buiten aan dwangmatig en buitensporig veel en hard werken zonder hiervoor het sociaal aanvaardbaar loon te vragen. Het is hen bovendien onmogelijk hun toestand als een reëel probleem te onderkennen. Zo zien zij, in dienst van koppelbazen bijvoorbeeld, hun werkgevers vaak als weldoeners. Als de jaarlijkse belastingaangifte van de patiënt aantoont dat zijn gezinsbudget en/of persoonlijk vermogen niet geleidelijk aangroeit, of in tegendeel zelfs blijkt af te nemen, dan kan een arts vermoeden dat er sprake is van anorexia salarialis.
Een andere vorm van deze kwaal is het minder bekende bulimia salarialis of de dwangmatige zucht naar steeds meer geld. Deze ziektevorm komt veel voor in traditioneel liberale middens, vooral middenstandsgezinnen, maar wordt sinds de eeuwwisseling ook significant meer in andere milieus aangetroffen. De wetenschap is nog niet eensluidend over wat de precieze oorzaken eigenlijk zijn. Zijn ze psychosomatisch, lichamelijk of sociaal van aard? Bulimia salarialis is een van de moeilijkst diagnosticeerbare aandoeningen van de westerse wereld omdat het ethisch maatschappelijk aanvaard is dat men door eerlijk, veel en hard te werken zijn sociale en financiële status verbeterd. Het niet opnemen van jaarlijkse vakantiedagen, het regelmatig bijklussen op vrije en weekenddagen, het presteren van onmenselijk veel overuren zijn symptomen die geoefende artsen op het goede spoor kunnen zetten. Men zou zich vragen kunnen stellen bij de diepere premissen waarop onze maatschappij is gebaseerd.
Anorexia salarialis kan, mits tijdig onderkennen van de ziekte, vrij makkelijk behandeld worden door de patiënt onder permanent toezicht van een maatschappelijk assistent of vrijgestelde van een van de drie nationaal erkende vakbonden te plaatsen.
De bulimia variant is bij ons weten niet behandelbaar zolang onze maatschappij status en waarde in geld blijft uitdrukken. Er zijn heden nog geen tekenen waargenomen dat een evolutie naar een systeem van ruilhandel of een maatschappij gebaseerd op extreem socialistische principes op een realistische basis mag voorgespiegeld worden. De enige min of meer probate remedie tot op heden is om mensen die aan bulimia salarialis lijden in de hoogste belastingschalen onder te brengen en hen zo het overmatig werken te ontraden. Uiteraard vergt dit ook ernstige inspanningen van overheidswege om zwart werk en fraude tegen te gaan. Ook vereist het verplaatsen van individuen naar hogere belastingschalen een medisch dossier en attest van een door de overheid erkende instelling.
zaterdag 10 juni 2006
Zij speelt accordeon
Telkens ik om een of andere futuliteit boos dreig te worden, wat zich vroeger spijtig genoeg uitte in ernstige gewelddadigheden die soms politioneel ingrijpen vereisten ( de zogenaamde afstappingen), dan grijpt mijn vrouw nu naar haar accordeon en barst uit in enkele meeslepende musettes.
Het gaat nog niet van harte, maar soms fluit ik de melodielijn van Retour des Hirondelles mee.
vrijdag 9 juni 2006
Ingrid en Jan
- Jan, weet je nog hoe verliefd wij ooit op elkaar waren?- Ja Ingrid, uiteraard.
- Niet te begrijpen hé, nu we al zo lang getrouwd zijn.
- Ik hou nog altijd van jou hoor Ingrid, als het dat is wat je wil weten.
- Natuurlijk schat, maar we zijn toch niet verliefd meer. Het is niet zo spannend meer tussen ons, dat besef je toch wel? Alles is ontdekt en bekeken.
- Ik begrijp niet wat je bedoelt hoor, of wil je mij soms iets doen zeggen wat ik niet bedoel?
- Maar neen, ik weet toch altijd wat je bedoelt. Daarom ben je ook zo'n schat en hou ik zo veel van jou!
- Maar je bent niet verliefd meer!?
- Precies.
- Dat begrijp ik niet helemaal.
- Dat is nu het verschil!
- Het verschil?
- Tussen verliefd zijn en houden van.
- O, is het dat maar!
donderdag 8 juni 2006
Augustina
Augustina, die de aarde en het gedoe dat er zich op afspeelt beu was, koos er voor om boven de dingen te gaan leven. Vanuit dat hoger standpunt, zo'n negen kilometer hoog in de atmosfeer, kwam zij tot rust en inzicht
Van op een hoogte van negen kilometer zijn de dingen wat ze zijn: hypocrisie is hypocrisie, tuig is tuig. Daar valt niet aan te twijfelen, dat zie je gewoon vanzelf.
Na verloop van tijd werd Augustina ook door niemand meer gemist. Er verscheen nog een artikel in National Geographic, maar daarna loste zij op in de collectieve vergetelheid.
Zij is nu perfect gelukkig. Haar ademhaling is zo regelmatig als de getijden van de zeeën waar zij overheen zweeft en zij concentreert zich op de was!
woensdag 7 juni 2006
Over Michael Jackson en cervela
Peter heeft zijn linkerhand verbrand. Gemorst met een wok ziedend hete arachideolie. Het zal maar een klein klutsje geweest zijn, maar zoals hij het beschrijft lijkt het ook wel op de nakende uitbarsting van de Merapi! Nu ja, behalve dat hij er met zijn wit omzwachtelde hand nu uitziet als een Michael Jackson look-alike, is het nu ook niet om mee te lachen.
Ik hoop voor hem en voor iedereen die hem kent dat het mooi geneest. In de handen van de specialisten van Neder-Over-Heembeek is die kans gelukkig vrij groot.
Zijn kwetsuur gooit onze fitness afspraken wel helemaal door elkaar, want eerlijk gezegd, in mijn eentje naar Sportopolis gaan, daar ontbreekt mij toch wat wilskracht voor. Als hij nu eens gewoon meekwam zonder effectief mee te doen, dat zou al een hele steun zijn. Zo houdt hij er ook de discipline in denk ik. Ik zal het hem toch eens moeten vragen, tenzij hij dit leest natuurlijk. Echte vriendschap gebiedt hem dan om het mij aan te bieden.
Anderzijds, hoe goed ik mij lichamelijk en mentaal ook voel na een robber gewichten opduwen (trekken, schuiven, tegenhouden, enz.): vermageren doe ik er niet van en dat was toch een van de twee redenen om te gaan fitnessen.
En dus... heb ik mij sinds gisteren op een muesli en fruit dieet gezet. En veel water drinken. Behalve twee extra cervela's is het mij ook gelukt om er mij aan te houden.
Vanaf vandaag ontzeg ik mij ook de cervela!
Ik kijk alvast uit naar de magere versie van mezelf. Een oude vriend!
Met achting,
Blogbaas
Ik hoop voor hem en voor iedereen die hem kent dat het mooi geneest. In de handen van de specialisten van Neder-Over-Heembeek is die kans gelukkig vrij groot.
Zijn kwetsuur gooit onze fitness afspraken wel helemaal door elkaar, want eerlijk gezegd, in mijn eentje naar Sportopolis gaan, daar ontbreekt mij toch wat wilskracht voor. Als hij nu eens gewoon meekwam zonder effectief mee te doen, dat zou al een hele steun zijn. Zo houdt hij er ook de discipline in denk ik. Ik zal het hem toch eens moeten vragen, tenzij hij dit leest natuurlijk. Echte vriendschap gebiedt hem dan om het mij aan te bieden.
Anderzijds, hoe goed ik mij lichamelijk en mentaal ook voel na een robber gewichten opduwen (trekken, schuiven, tegenhouden, enz.): vermageren doe ik er niet van en dat was toch een van de twee redenen om te gaan fitnessen.
En dus... heb ik mij sinds gisteren op een muesli en fruit dieet gezet. En veel water drinken. Behalve twee extra cervela's is het mij ook gelukt om er mij aan te houden.
Vanaf vandaag ontzeg ik mij ook de cervela!
Ik kijk alvast uit naar de magere versie van mezelf. Een oude vriend!
Met achting,
Blogbaas
dinsdag 6 juni 2006
Blogbaas kijkt verder!
Een trouwe lezeres heeft het opgemerkt: deze blog is aan vernieuwing toe.
Ik ben tevreden dat ik het al zo lang volhoud, maar toch heb ik het gevoel dat ik mezelf heb klem gezet. Te veel Jan en An, te veel Ingrid en Jan, een te eenzijdige Oom Floris, enz.
Het wordt tijd dat ik wat verder kijk dan mijn neus lang is!
Om een nieuwe adem te vinden heb ik alvast een kleine restyling bedacht, al is een lichtjes aangepaste avatar het enige dat ik tot nu toe kan verzinnen.
Verwacht ook geen radicaal omgooien van het roer. Ik zal alleen wat meer aandacht gaan besteden aan de afwerking van mijn tekstjes en aan een wat strakkere aflijning van het geheel (d.w.z. tekst versus lay-out). Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel!
Het is waarschijnlijk ook niet zo leuk (behalve voor mezelf) om lezers om de oren te slaan met mijn belerende meningen. Ook daar hoop ik voortaan wat eleganter mee om te gaan.
Met achting,
Blogbaas
maandag 5 juni 2006
De onzichtbaren
Naarmate meer en meer onzichtbaren openlijk toonden in welke luxe ook zij leefden nam de maatschappelijke aversie toe. Steeds veelvuldiger werd hun train-de-vie in verband gebracht met kleine criminaliteit. Veel autochtonen slikten die praatjes als zoete koek.
zondag 4 juni 2006
Randschade
Er kwam een Amerikaanse miljonair op bezoek.
Hij had ons ontdekt via onze website en was werkelijk benieuwd om kennis te maken met onze degelijke Vlaamse nuchterheid onze Christelijke Waarden.
Met buitengewone belangstelling bekeek hij onze tuin, de zitkamer, het toilet, de slaapkamer en de zolder.
Toen hij weer in de zitkamer stond vielen zijn blikken op het tegeltje in Delfts blauw met de aloude Vlaamse waarheid:
Eigen haard is goud waard!
O ja? zagen wij hem denken en hij wilde niet meer vertrekken vooraleer wij hem onze haard met inbouwcassette hadden verkocht. Hij had het over randschade en zo.
Nu wonen wij heel wat ruimer en hij vindt ons sympathiek!
zaterdag 3 juni 2006
An en Jan
- An, stel dat ik een perfecte moord zou plegen, zou jij me dan verklikken?
- Jou verklikken? Als het werkelijk zo perfect zou zijn dan is dat toch niet nodig? Zelfs onzinnig!
- Ja? Zo had ik het nog niet bekeken.
- Perfect is perfect Jan, succes met je plannen!
vrijdag 2 juni 2006
Blogbaas koopt een boek van Kamiel Vanhole
- Wie stapt daar zo gezwind?
- Dat is Blogbaas. Onze Blogbaas!
- Waar gaat hij naartoe?
- Ik denk dat hij een boek gaat kopen!
- Een boek kopen? Koopt onze Blogbaas boeken?
- Ja, onze Blogbaas koopt boeken. Onze Blogbaas koopt boeken want hij leest graag!
- En wat leest Blogbaas dan?
- Nu leest Blogbaas: De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop.
- Is dat geen oud boek?
- Ja, dat boek is al héél oud, maar Blogbaas ik ook al héél oud!
- Welk boek koopt Blogbaas vandaag?
- Ik denk dat hij: Bea van Kamiel Vanhole gaat kopen.
- Waar is Kamiel Vanhole?
- Dat weet ik niet. Misschien zit die wel in zijn schrijfkamer te schrijven. Dat doen schrijvers meestal!
- Dat is Blogbaas. Onze Blogbaas!
- Waar gaat hij naartoe?
- Ik denk dat hij een boek gaat kopen!
- Een boek kopen? Koopt onze Blogbaas boeken?
- Ja, onze Blogbaas koopt boeken. Onze Blogbaas koopt boeken want hij leest graag!
- En wat leest Blogbaas dan?
- Nu leest Blogbaas: De avonturen van Pa Pinkelman en Tante Pollewop.
- Is dat geen oud boek?
- Ja, dat boek is al héél oud, maar Blogbaas ik ook al héél oud!
- Welk boek koopt Blogbaas vandaag?
- Ik denk dat hij: Bea van Kamiel Vanhole gaat kopen.
- Waar is Kamiel Vanhole?
- Dat weet ik niet. Misschien zit die wel in zijn schrijfkamer te schrijven. Dat doen schrijvers meestal!
- M-maar dan kan Blogbaas toch Bea niet kopen?! Als Kamiel Vanhole schrijft!
- Wat ben jij een dommerd! Kamiel Van Hole verkoopt niet zelf zijn boeken. Dat doet Standaard Boekhandel voor hem!
- Dan is het goed, want anders loopt Blogbaas daar voor niets met dat domme hoedje en die boekentas.
- Wat ben jij een dommerd! Kamiel Van Hole verkoopt niet zelf zijn boeken. Dat doet Standaard Boekhandel voor hem!
- Dan is het goed, want anders loopt Blogbaas daar voor niets met dat domme hoedje en die boekentas.
(* dit alles om te zeggen dat ik gisteren de nieuwe roman van
Kamiel Vanhole heb gekocht!)
Blogbaas bijt zich vast: 40 jaar na de culturele revolutie
Een artikel dat heel wat aandacht hoort te krijgen in onze media:
40 JAAR NA DE CHINESE CULTURELE REVOLUTIE
Westerse zakenlui houden totalitair China overeind
China groeit als kool. Maar is dit land veertig jaar na de Culturele Revolutie definitief verlost van zijn maoïstische demonen? De Franse publicist Guy Sorman meent van niet: "Achter de economische groeicurve blijft een totalitair systeem standhouden met de hulp van westerse investeerders. Die plooien zich naar de wensen van de Communistische Partij."
Halfweg vorige maand gebeurde iets opmerkelijks in China: het internationale accountancybureau Ernst & Young (E&Y) gooide zijn eigen rapport op de brandstapel na protest van The People's Bank of China. De centrale bank betwistte de cijfers van E&Y als zouden de onbetaalbare leningen (bad debts) oplopen tot 710 miljard euro. E&Y gaat nu opnieuw aan het rekenen.
"De vraag hoe hoog de slechte leningen in China werkelijk oplopen, is cruciaal," reageert de Franse publicist Guy Sorman, bekend voor zijn scherpe analyses. "Uit het incident met E&Y blijkt dat de Chinese Communistische Partij (CCP) nog altijd alleen háár waarheid duldt en geen dissidente zienswijze." Sorman trok in 2005 - het jaar van de haan, vandaar de titel van zijn nieuwste boek: L'année du Coq (Chinois et rebelles) - een jaar lang door China, sprak met dissidenten, hoge partijkaders, ondernemers en schetst een somber beeld, dat in schril contrast staat met de Chinahype.
TRENDS. Een van uw stellingen is dat de banken de CCP in leven houden. De banksector wordt nochtans opengesteld voor buitenlandse participaties.
GUY SORMAN. "Iedereen is het erover eens dat het grootste risico, behalve een afname van de wereldvraag, bij het Chinese banksysteem ligt. Bankleningen gebeuren op basis van politieke criteria. Dat gaat zo: u bent bevriend met een partijbons, vraagt geld voor een fabriek, maar stopt dat in speculatief vastgoed. U hoeft die lening zelfs niet terug te betalen. Men zegt mij dat de rente voor een krediet in China 30 % bedraagt en als je dan opwerpt dat dat veel is, krijg je te horen: 'Ja maar, u hoeft alleen 30 % terug te storten aan de bankdirecteur, de plaatselijke partijsecretaris of een andere machthebber'. That's it. Daarmee is uw lening terugbetaald. Anders gezegd: het kredietstelsel maakt het de politieke machthebbers mogelijk hun cliënten te kopen."
Goed, dat zijn geprivilegieerden. Er zijn ondernemers voor wie de geldkraan dichtging sinds de pogingen om de economie af te koelen.
SORMAN. "Akkoord, je komt van alles tegen. Sommige bedrijven moeten leningen terugbetalen, maar de vraag blijft: hoe hoog lopen de bad debts op? E&Y kwam op 710 miljard euro. De regering betwistte dat en E&Y - met 3500 consulenten in Hongkong - reageerde doodleuk: we hebben ons vergist! Dezelfde plooibaarheid als Google (nvdr - dat op verzoek van de regering zijn zoekrobot beperkingen oplegt), wat de geloofwaardigheid van E&Y toch een flinke deuk geeft. Ondanks reële pogingen om de banksector te herstructureren en met de hulp van buitenlandse banken algemeen aanvaarde normen in te voeren, is er veel onduidelijkheid. Er is een race tegen de tijd aan de gang tussen economische rationaliteit en lokale machthebbers. De centrale regering laat een maximum van 5 % slechte leningen toe, maar de plaatselijke gouverneurs gaan onverstoord verder met geld bedelen bij bankdirecteurs.
"De CCP is een merkwaardig systeem, want zeer gedecentraliseerd en de kleine lokale mandarijnen doen wat ze willen. Bij ontsporingen wijst het centrum beschuldigend naar de regio's en omgekeerd, terwijl het één pot nat is. Die slechte leningen zijn geen drama zolang de cash van buitenlandse investeringen binnenkomt en zolang de handelsbalans gunstig evolueert. Maar als de buitenlandse investeerders hun hielen draaien - daarom reageerde de regering zo heftig op E&Y - riskeren de banken in te storten. En de spaarcentjes van de Chinezen zitten in die banken."
De meeste westerse analisten geloven in de goede intenties van de leiders om naar een echte markteconomie en een rechtsstaat te gaan. U niet. De corruptie aanpakken, zou voor hen zelfmoord betekenen.
SORMAN. "De corruptie wordt aangepakt en tegelijk blijft dit systeem corrupt op alle niveaus. Het systeem evolueert enigszins naar meer economische orthodoxie en rechtszekerheid zowel in zaken als privaatrechtelijk, maar voor 80 % van de Chinezen heeft dat allemaal niet de minste betekenis. Zij blijven rechteloos."
Onze bedrijven liggen niet wakker van die 80 %, wel van rechtszekerheid voor hun business. Gaat dat de goede kant op?
SORMAN. "Ik heb dat niet vastgesteld. Er zijn meer advocaten actief ja, maar dat neemt niet weg dat er in 99 % van de rechtszaken geen advocaat te pas komt, dat een Chinees in bijna 100 % van de gevallen voor aantijgingen tegen hem schuldig wordt bevonden. Er zijn tekenen van beterschap, maar dat kan niet verhullen dat China in zijn geheel een totalitaire samenleving blijft. Het discours over een rechtsstaat heeft niets te betekenen voor de bevolking en is alleen bedoeld om buitenlanders gunstig te stemmen."
China is immens groot. Het vergt tijd.
SORMAN. "De rechtsstaat is gespreksstof voor seminaries, maar in de realiteit hebben de Chinezen geen enkel recht. Het discours over meer politieke openheid is belangrijk, omdat westerlingen erin geloven. De Chinezen blijven echter steken in propaganda, overgoten met de nieuwste marketingtechnieken - heel wat intelligenter dan onder het maoïstische systeem."
De leiders beseffen toch dat de kloof dichten met de rijke kustprovincies en een verschuiving van welvaart naar het binnenland voor hen een kwestie van overleven is?
SORMAN. "Ja, maar wezenlijk verandert dat niets. De CCP en het leger bezitten alles, zodat ze naar eigen goeddunken de arbeidskrachten kunnen benutten en winstmarges realiseren. Ze hebben er geen belang bij dit systeem te wijzigen. Het is geen democratie, de kiezers zullen hen niet buitenwerken."
Er zijn almaar meer opstanden en sociale onrust.
SORMAN. "Er zijn boerenopstanden en steeds vaker ook in de steden door migrerende arbeiders. Niettemin doet de partij niets: scholen op het platteland blijven verwaarloosd, geneeskundige zorgen zijn onbetaalbaar, er blijven aparte identiteitskaarten bestaan voor plattelandsbewoners en de stedelingen. In Peking hoor je alleen een geruststellend discours, de westerse ambassades zijn vol lof over 'de spectaculaire evolutie' van China, maar ga eens 300 kilometer buiten de megasteden en daar gebeurt niets, absoluut niets. Het wordt alleen maar erger. Omdat de boerenopstanden in gespreide slagorde verlopen, vormen ze geen bedreiging voor het systeem, dat alles stevig in zijn greep houdt. De dreiging komt van het banksysteem, want dat zou de middenklasse en de stedelingen treffen."
Is het Chinese mirakel dan een mythe?
SORMAN. "Het is geen mythe en evenmin een mirakel. De Chinese groei is eenvoudig te vatten: plaats een archaïsche landbouwer in een ultramoderne fabriek en het resultaat is hoge productiviteit en economische groei. China volgt dezelfde evolutie als alle opstartende economieën. Wel in versneld tempo, omdat ze de nieuwste productie- en managementtechnieken in de schoot geworpen krijgen, gefinancierd door de Chinese diaspora en buitenlandse investeringen. Hun arbeidsreservoir is oneindig en goedkoop, voeg daar de grote vraag van de wereldmarkt aan toe en alle voorwaarden zijn vervuld. Ik ontken dus de realiteit niet van 300 miljoen armoelijders die in één generatie tot een middenklasse verheven zijn, maar kijken naar China is een kwestie van het halfvolle of het halflege glas. De meesten zien alleen het halfvolle of zelfs een overlopend glas, ik focus op het halflege gedeelte en stel vast dat die economische groei slechts op een kwart van de bevolking slaat."
Is de CCP een rem of toch de katalysator van de Chinese economie?
SORMAN. "We weten niet wat China zonder de CCP zou zijn, maar de partij heeft de autoriteit om zonder discussies zijn infrastructuur ter beschikking te stellen van de wereldeconomie. De keerzijde is dat de partij alleen geïnteresseerd is in wat ze zelf 'het nuttige China' noemt - de kust-streek en de megasteden - terwijl ze 80 % van de bevolking negeert."
Wellicht komt de rest aan zijn trekken op de langere termijn, tien à twintig jaar?
SORMAN. "Er komt geen langere termijn. Het systeem zit barstensvol contradicties - sociale en religieuze revoltes - en de banken dreigen over kop te gaan. Voeg daarbij dat de wereldmarkt niet tot in het oneindige Made in China-producten zal blijven absorberen. Men zal iets anders moeten vinden."
Ziet u de assemblageplek van de wereld niet evolueren naar innovatie en toegevoegde waarde?
SORMAN. "Niet echt. We zien al een verschuiving van Japanse investeringen van China naar India. Ook andere opdrachtgevers in onderaanneming trekken weg omdat ze China ingewikkeld vinden, en riskant. Ze leggen niet langer al hun eieren in de Chinese mand."
Is het communistische systeem een rem op innovatie?
SORMAN. "Absoluut. Het regime is zo repressief tegenover vrije meningsuiting dat onderzoek en innovatie ernstig afgeremd worden. Daarom keert de helft van de studenten ook niet terug uit Amerika of Australië. En omdat China het intellectuele eigendomsrecht niet respecteert, legt een Chinese onderzoeker geen octrooien neer. Dat is de paradox waar ze mee zitten: ze dachten voordeel te halen uit het niet respecteren van intellectuele eigendomsrechten, maar zo vernietigen ze hun eigen onderzoekspotentieel."
Ze hebben toch enkele grote onderzoekscentra aan universiteiten.
SORMAN. "Hier en daar gebeurt natuurlijk wel wat, maar in zijn geheel ontbreken de intellectuele voorwaarden voor een diepgaand innovatiebeleid."
De motor van een economie is de middenklasse, maar u spreekt van een pseudomiddenklasse die haar lot verbindt aan de CCP.
SORMAN. "De Amerikaanse middenklasse is de motor van de Chinese economie. Zij gaat inkopen doen bij Wal-Mart & co. die zich in China bevoorraden. De bijdrage van de Chinese middenklasse aan dit systeem is klein. Haar lot is verweven met de politieke en economische macht van de CCP. Men beweert dat de middenklasse uit 200 miljoen mensen bestaat, maar 60 miljoen daarvan is lid van de partij en verweven met de resterende 140 miljoen. Het is grotendeels een klasse van bureaucraten en militairen, van wie het lot wordt bepaald door loyaliteit aan de partij."
Er zijn privéondernemers: in de textielsector bijvoorbeeld is 95 % in privéhanden.
SORMAN. "Wat is privé in China? Begin dat maar eens te ontrafelen. Behalve hun appartement bezitten de Chinezen niets in privé-eigendom, ook hun fabriek niet. De enige private vennootschappen, in de westerse betekenis, zijn buitenlandse bedrijven. Als Chinees heb je alleen het recht om je bedrijf draaiend te houden, een soort concessie. De overheid stelt de ondernemer een gebouw ter beschikking, hij mag werkkrachten re-kruteren en kan dan uurwerken of motoren produceren, en zo meer. Liefst voor de export. Zulke bedrijven functioneren volgens het Chinese privérecht, maar het is de partij die de Chinese 'privéondernemer' toestemming geeft om te ondernemen. Dat heeft niets te maken met onze opvatting van privéondernemerschap. Op elk moment kan de partij de concessie weer intrekken."
Is een terugkeer naar de oude marxistisch gedicteerde economie uit te sluiten?
SORMAN. "Niet helemaal. Er zijn spanningen binnen de CCP tussen modernisten en conservatieven, hoewel slechts een minderheid de klok zou willen terugdraaien. Binnen de partij waarschuwt een linkervleugel voor stijgend ongenoegen onder het volk. Ik ga akkoord met hun analyse, niet met hun oplossing. Het is haast onmogelijk om het juridische en politieke systeem van China van buitenuit te vatten. Je moet goed begrijpen dat er in China maar één baas is en dat is de CCP. Alle anderen - behalve de buitenlanders - zijn op een of andere manier aan die baas ondergeschikt. Als u dingen doet die de partij niet bevallen, kan u als ondernemer van de ene op de andere dag het exploitatierecht van uw bedrijf verliezen. Dat moet je goed begrijpen wanneer de Chinezen desondanks beweren dat ze absoluut dezelfde regels volgen als in het Westen."
Hebben Europese textielproducenten gelijk wanneer ze beweren niet uit protectionisme tegen Chinese import te ageren, maar vanwege oneerlijke concurrentie?
SORMAN. "Wat is fair en unfair in de internationale handel? Ze strijden inderdaad niet met dezelfde wapens, maar vooral hebben Chinese arbeiders geen sociale rechten. Er is geen stakingsrecht, dus geen loonsverhogingen. Milieureglementeringen worden niet nageleefd. Bekeken door de bril van de Wereldhandelsorganisatie gaat het om oneerlijke handel, maar wie profiteert ervan? De Chinese én de westerse consument. Geen wonder dat westerse regeringen zich koest houden."
De Amerikanen hameren voordurend op de overgewaardeerde Chinese munt.
SORMAN. "Ach, dat is een vals probleem. Enerzijds moeten ze de textielarbeiders van South Carolina ter wille zijn, anderzijds weegt de consument bij Wal-Mart zwaarder. De Amerikanen hebben ook een grotere verantwoordelijkheid in de hele Pacific dan Europa. Ze moeten rekening houden met de vrees van Taiwan, Korea en Japan. Vandaar een nieuwe politiek van containment, waar India en Zuidoost-Azië in meespelen. Het probleem met totalitaire regimes is dat ze onvoorspelbaar zijn. Wat is hun beleid op de langere termijn? Geen mens die het weet. Niemand kent de ambitie van de CCP. Daarin zitten vreedzame mensen, maar ook geëxciteerde nationalisten die Taiwan willen binnenvallen en de haat tegen Japan aanwakkeren. Voeg daarbij dat de CCP om de tien jaar haar ideologie wijzigt."
Alle scenario's zijn mogelijk, van optimistische tot de meest gevaarlijke?
SORMAN. "De meest optimistische is een opdeling van de CCP in een linkse en een rechtse vleugel. Dat zou het begin kunnen zijn van een democratische keuzemogelijkheid. Dat is niet uitgesloten, maar alle andere scenario's zijn het evenmin. Ik volg China al veertig jaar en het kan alle kanten op."
Wat moeten westerse regeringen of bedrijven doen om China in de goede richting te duwen?
SORMAN. "China laat zich niet in een richting duwen. We moeten ermee ophouden te doen alsof de CCP de vertegenwoordiger is van het Chinese volk, want het is niet waar en de meeste Chinezen denken er ook zo over. De legitimiteit van de CCP ligt niet in China maar daarbuiten. Wij draven aan met culturele alibi's: 'China was nooit democratisch', dat soort argumenten. Dat is onjuist. China was zeker democratisch na de revolutie van 1911, maar ook doorheen de geschiedenis was het volk boeddhistisch of tao-istisch, dus fundamenteel individualistisch en democratisch. In het taoïsme is het verboden om te knielen voor de keizer. De confucianistisch-hiërarchische opvatting van de CCP staat haaks op de eeuwenoude tradities. Wat moet het Westen doen? Openlijke contacten onderhouden met oppositiebewegingen. We accepteren alles van de Chinese regering: dat ze ngo's eruit gooit, dat ze journalisten opsluit, dat Google de mond gesnoerd wordt. Terwijl Peking het Westen nodig heeft. Ze zijn als de dood dat de Olympische Spelen verstoord zouden worden door westerse bedrijven. Een klein beetje durf zou geen kwaad kunnen."
Een westerse kmo in China kan daar niet tegenop.
SORMAN. "Natuurlijk niet, zo'n kmo mag alleen op de korte termijn spelen, de lange termijn is onvoorspelbaar. Een manager van Hong Kong and Shanghai Banking Corporation tegen wie ik opmerkte dat hun massale investeringen in Chinese banken riskant zijn, antwoordde: 'Dat is zo, maar zelfs als we alles verliezen, is dat slechts 15 % van onze jaarwinst. ' Wat HSBC kan, mag een kmo niet riskeren. Een kmo die naar China trekt, dient goed te beseffen dat ze alles kan verliezen. Je kan er veel verdienen, maar ook alles kwijtspelen. Aandeelhouders duwen grote bedrijven naar China, dan stijgt de beurskoers, maar ze verdienen er niets. Ze blijven, omdat ze hopen dat het op termijn wel losloopt."
Erik Bruyland
40 JAAR NA DE CHINESE CULTURELE REVOLUTIE
Westerse zakenlui houden totalitair China overeind
China groeit als kool. Maar is dit land veertig jaar na de Culturele Revolutie definitief verlost van zijn maoïstische demonen? De Franse publicist Guy Sorman meent van niet: "Achter de economische groeicurve blijft een totalitair systeem standhouden met de hulp van westerse investeerders. Die plooien zich naar de wensen van de Communistische Partij."
Halfweg vorige maand gebeurde iets opmerkelijks in China: het internationale accountancybureau Ernst & Young (E&Y) gooide zijn eigen rapport op de brandstapel na protest van The People's Bank of China. De centrale bank betwistte de cijfers van E&Y als zouden de onbetaalbare leningen (bad debts) oplopen tot 710 miljard euro. E&Y gaat nu opnieuw aan het rekenen.
"De vraag hoe hoog de slechte leningen in China werkelijk oplopen, is cruciaal," reageert de Franse publicist Guy Sorman, bekend voor zijn scherpe analyses. "Uit het incident met E&Y blijkt dat de Chinese Communistische Partij (CCP) nog altijd alleen háár waarheid duldt en geen dissidente zienswijze." Sorman trok in 2005 - het jaar van de haan, vandaar de titel van zijn nieuwste boek: L'année du Coq (Chinois et rebelles) - een jaar lang door China, sprak met dissidenten, hoge partijkaders, ondernemers en schetst een somber beeld, dat in schril contrast staat met de Chinahype.
TRENDS. Een van uw stellingen is dat de banken de CCP in leven houden. De banksector wordt nochtans opengesteld voor buitenlandse participaties.
GUY SORMAN. "Iedereen is het erover eens dat het grootste risico, behalve een afname van de wereldvraag, bij het Chinese banksysteem ligt. Bankleningen gebeuren op basis van politieke criteria. Dat gaat zo: u bent bevriend met een partijbons, vraagt geld voor een fabriek, maar stopt dat in speculatief vastgoed. U hoeft die lening zelfs niet terug te betalen. Men zegt mij dat de rente voor een krediet in China 30 % bedraagt en als je dan opwerpt dat dat veel is, krijg je te horen: 'Ja maar, u hoeft alleen 30 % terug te storten aan de bankdirecteur, de plaatselijke partijsecretaris of een andere machthebber'. That's it. Daarmee is uw lening terugbetaald. Anders gezegd: het kredietstelsel maakt het de politieke machthebbers mogelijk hun cliënten te kopen."
Goed, dat zijn geprivilegieerden. Er zijn ondernemers voor wie de geldkraan dichtging sinds de pogingen om de economie af te koelen.
SORMAN. "Akkoord, je komt van alles tegen. Sommige bedrijven moeten leningen terugbetalen, maar de vraag blijft: hoe hoog lopen de bad debts op? E&Y kwam op 710 miljard euro. De regering betwistte dat en E&Y - met 3500 consulenten in Hongkong - reageerde doodleuk: we hebben ons vergist! Dezelfde plooibaarheid als Google (nvdr - dat op verzoek van de regering zijn zoekrobot beperkingen oplegt), wat de geloofwaardigheid van E&Y toch een flinke deuk geeft. Ondanks reële pogingen om de banksector te herstructureren en met de hulp van buitenlandse banken algemeen aanvaarde normen in te voeren, is er veel onduidelijkheid. Er is een race tegen de tijd aan de gang tussen economische rationaliteit en lokale machthebbers. De centrale regering laat een maximum van 5 % slechte leningen toe, maar de plaatselijke gouverneurs gaan onverstoord verder met geld bedelen bij bankdirecteurs.
"De CCP is een merkwaardig systeem, want zeer gedecentraliseerd en de kleine lokale mandarijnen doen wat ze willen. Bij ontsporingen wijst het centrum beschuldigend naar de regio's en omgekeerd, terwijl het één pot nat is. Die slechte leningen zijn geen drama zolang de cash van buitenlandse investeringen binnenkomt en zolang de handelsbalans gunstig evolueert. Maar als de buitenlandse investeerders hun hielen draaien - daarom reageerde de regering zo heftig op E&Y - riskeren de banken in te storten. En de spaarcentjes van de Chinezen zitten in die banken."
De meeste westerse analisten geloven in de goede intenties van de leiders om naar een echte markteconomie en een rechtsstaat te gaan. U niet. De corruptie aanpakken, zou voor hen zelfmoord betekenen.
SORMAN. "De corruptie wordt aangepakt en tegelijk blijft dit systeem corrupt op alle niveaus. Het systeem evolueert enigszins naar meer economische orthodoxie en rechtszekerheid zowel in zaken als privaatrechtelijk, maar voor 80 % van de Chinezen heeft dat allemaal niet de minste betekenis. Zij blijven rechteloos."
Onze bedrijven liggen niet wakker van die 80 %, wel van rechtszekerheid voor hun business. Gaat dat de goede kant op?
SORMAN. "Ik heb dat niet vastgesteld. Er zijn meer advocaten actief ja, maar dat neemt niet weg dat er in 99 % van de rechtszaken geen advocaat te pas komt, dat een Chinees in bijna 100 % van de gevallen voor aantijgingen tegen hem schuldig wordt bevonden. Er zijn tekenen van beterschap, maar dat kan niet verhullen dat China in zijn geheel een totalitaire samenleving blijft. Het discours over een rechtsstaat heeft niets te betekenen voor de bevolking en is alleen bedoeld om buitenlanders gunstig te stemmen."
China is immens groot. Het vergt tijd.
SORMAN. "De rechtsstaat is gespreksstof voor seminaries, maar in de realiteit hebben de Chinezen geen enkel recht. Het discours over meer politieke openheid is belangrijk, omdat westerlingen erin geloven. De Chinezen blijven echter steken in propaganda, overgoten met de nieuwste marketingtechnieken - heel wat intelligenter dan onder het maoïstische systeem."
De leiders beseffen toch dat de kloof dichten met de rijke kustprovincies en een verschuiving van welvaart naar het binnenland voor hen een kwestie van overleven is?
SORMAN. "Ja, maar wezenlijk verandert dat niets. De CCP en het leger bezitten alles, zodat ze naar eigen goeddunken de arbeidskrachten kunnen benutten en winstmarges realiseren. Ze hebben er geen belang bij dit systeem te wijzigen. Het is geen democratie, de kiezers zullen hen niet buitenwerken."
Er zijn almaar meer opstanden en sociale onrust.
SORMAN. "Er zijn boerenopstanden en steeds vaker ook in de steden door migrerende arbeiders. Niettemin doet de partij niets: scholen op het platteland blijven verwaarloosd, geneeskundige zorgen zijn onbetaalbaar, er blijven aparte identiteitskaarten bestaan voor plattelandsbewoners en de stedelingen. In Peking hoor je alleen een geruststellend discours, de westerse ambassades zijn vol lof over 'de spectaculaire evolutie' van China, maar ga eens 300 kilometer buiten de megasteden en daar gebeurt niets, absoluut niets. Het wordt alleen maar erger. Omdat de boerenopstanden in gespreide slagorde verlopen, vormen ze geen bedreiging voor het systeem, dat alles stevig in zijn greep houdt. De dreiging komt van het banksysteem, want dat zou de middenklasse en de stedelingen treffen."
Is het Chinese mirakel dan een mythe?
SORMAN. "Het is geen mythe en evenmin een mirakel. De Chinese groei is eenvoudig te vatten: plaats een archaïsche landbouwer in een ultramoderne fabriek en het resultaat is hoge productiviteit en economische groei. China volgt dezelfde evolutie als alle opstartende economieën. Wel in versneld tempo, omdat ze de nieuwste productie- en managementtechnieken in de schoot geworpen krijgen, gefinancierd door de Chinese diaspora en buitenlandse investeringen. Hun arbeidsreservoir is oneindig en goedkoop, voeg daar de grote vraag van de wereldmarkt aan toe en alle voorwaarden zijn vervuld. Ik ontken dus de realiteit niet van 300 miljoen armoelijders die in één generatie tot een middenklasse verheven zijn, maar kijken naar China is een kwestie van het halfvolle of het halflege glas. De meesten zien alleen het halfvolle of zelfs een overlopend glas, ik focus op het halflege gedeelte en stel vast dat die economische groei slechts op een kwart van de bevolking slaat."
Is de CCP een rem of toch de katalysator van de Chinese economie?
SORMAN. "We weten niet wat China zonder de CCP zou zijn, maar de partij heeft de autoriteit om zonder discussies zijn infrastructuur ter beschikking te stellen van de wereldeconomie. De keerzijde is dat de partij alleen geïnteresseerd is in wat ze zelf 'het nuttige China' noemt - de kust-streek en de megasteden - terwijl ze 80 % van de bevolking negeert."
Wellicht komt de rest aan zijn trekken op de langere termijn, tien à twintig jaar?
SORMAN. "Er komt geen langere termijn. Het systeem zit barstensvol contradicties - sociale en religieuze revoltes - en de banken dreigen over kop te gaan. Voeg daarbij dat de wereldmarkt niet tot in het oneindige Made in China-producten zal blijven absorberen. Men zal iets anders moeten vinden."
Ziet u de assemblageplek van de wereld niet evolueren naar innovatie en toegevoegde waarde?
SORMAN. "Niet echt. We zien al een verschuiving van Japanse investeringen van China naar India. Ook andere opdrachtgevers in onderaanneming trekken weg omdat ze China ingewikkeld vinden, en riskant. Ze leggen niet langer al hun eieren in de Chinese mand."
Is het communistische systeem een rem op innovatie?
SORMAN. "Absoluut. Het regime is zo repressief tegenover vrije meningsuiting dat onderzoek en innovatie ernstig afgeremd worden. Daarom keert de helft van de studenten ook niet terug uit Amerika of Australië. En omdat China het intellectuele eigendomsrecht niet respecteert, legt een Chinese onderzoeker geen octrooien neer. Dat is de paradox waar ze mee zitten: ze dachten voordeel te halen uit het niet respecteren van intellectuele eigendomsrechten, maar zo vernietigen ze hun eigen onderzoekspotentieel."
Ze hebben toch enkele grote onderzoekscentra aan universiteiten.
SORMAN. "Hier en daar gebeurt natuurlijk wel wat, maar in zijn geheel ontbreken de intellectuele voorwaarden voor een diepgaand innovatiebeleid."
De motor van een economie is de middenklasse, maar u spreekt van een pseudomiddenklasse die haar lot verbindt aan de CCP.
SORMAN. "De Amerikaanse middenklasse is de motor van de Chinese economie. Zij gaat inkopen doen bij Wal-Mart & co. die zich in China bevoorraden. De bijdrage van de Chinese middenklasse aan dit systeem is klein. Haar lot is verweven met de politieke en economische macht van de CCP. Men beweert dat de middenklasse uit 200 miljoen mensen bestaat, maar 60 miljoen daarvan is lid van de partij en verweven met de resterende 140 miljoen. Het is grotendeels een klasse van bureaucraten en militairen, van wie het lot wordt bepaald door loyaliteit aan de partij."
Er zijn privéondernemers: in de textielsector bijvoorbeeld is 95 % in privéhanden.
SORMAN. "Wat is privé in China? Begin dat maar eens te ontrafelen. Behalve hun appartement bezitten de Chinezen niets in privé-eigendom, ook hun fabriek niet. De enige private vennootschappen, in de westerse betekenis, zijn buitenlandse bedrijven. Als Chinees heb je alleen het recht om je bedrijf draaiend te houden, een soort concessie. De overheid stelt de ondernemer een gebouw ter beschikking, hij mag werkkrachten re-kruteren en kan dan uurwerken of motoren produceren, en zo meer. Liefst voor de export. Zulke bedrijven functioneren volgens het Chinese privérecht, maar het is de partij die de Chinese 'privéondernemer' toestemming geeft om te ondernemen. Dat heeft niets te maken met onze opvatting van privéondernemerschap. Op elk moment kan de partij de concessie weer intrekken."
Is een terugkeer naar de oude marxistisch gedicteerde economie uit te sluiten?
SORMAN. "Niet helemaal. Er zijn spanningen binnen de CCP tussen modernisten en conservatieven, hoewel slechts een minderheid de klok zou willen terugdraaien. Binnen de partij waarschuwt een linkervleugel voor stijgend ongenoegen onder het volk. Ik ga akkoord met hun analyse, niet met hun oplossing. Het is haast onmogelijk om het juridische en politieke systeem van China van buitenuit te vatten. Je moet goed begrijpen dat er in China maar één baas is en dat is de CCP. Alle anderen - behalve de buitenlanders - zijn op een of andere manier aan die baas ondergeschikt. Als u dingen doet die de partij niet bevallen, kan u als ondernemer van de ene op de andere dag het exploitatierecht van uw bedrijf verliezen. Dat moet je goed begrijpen wanneer de Chinezen desondanks beweren dat ze absoluut dezelfde regels volgen als in het Westen."
Hebben Europese textielproducenten gelijk wanneer ze beweren niet uit protectionisme tegen Chinese import te ageren, maar vanwege oneerlijke concurrentie?
SORMAN. "Wat is fair en unfair in de internationale handel? Ze strijden inderdaad niet met dezelfde wapens, maar vooral hebben Chinese arbeiders geen sociale rechten. Er is geen stakingsrecht, dus geen loonsverhogingen. Milieureglementeringen worden niet nageleefd. Bekeken door de bril van de Wereldhandelsorganisatie gaat het om oneerlijke handel, maar wie profiteert ervan? De Chinese én de westerse consument. Geen wonder dat westerse regeringen zich koest houden."
De Amerikanen hameren voordurend op de overgewaardeerde Chinese munt.
SORMAN. "Ach, dat is een vals probleem. Enerzijds moeten ze de textielarbeiders van South Carolina ter wille zijn, anderzijds weegt de consument bij Wal-Mart zwaarder. De Amerikanen hebben ook een grotere verantwoordelijkheid in de hele Pacific dan Europa. Ze moeten rekening houden met de vrees van Taiwan, Korea en Japan. Vandaar een nieuwe politiek van containment, waar India en Zuidoost-Azië in meespelen. Het probleem met totalitaire regimes is dat ze onvoorspelbaar zijn. Wat is hun beleid op de langere termijn? Geen mens die het weet. Niemand kent de ambitie van de CCP. Daarin zitten vreedzame mensen, maar ook geëxciteerde nationalisten die Taiwan willen binnenvallen en de haat tegen Japan aanwakkeren. Voeg daarbij dat de CCP om de tien jaar haar ideologie wijzigt."
Alle scenario's zijn mogelijk, van optimistische tot de meest gevaarlijke?
SORMAN. "De meest optimistische is een opdeling van de CCP in een linkse en een rechtse vleugel. Dat zou het begin kunnen zijn van een democratische keuzemogelijkheid. Dat is niet uitgesloten, maar alle andere scenario's zijn het evenmin. Ik volg China al veertig jaar en het kan alle kanten op."
Wat moeten westerse regeringen of bedrijven doen om China in de goede richting te duwen?
SORMAN. "China laat zich niet in een richting duwen. We moeten ermee ophouden te doen alsof de CCP de vertegenwoordiger is van het Chinese volk, want het is niet waar en de meeste Chinezen denken er ook zo over. De legitimiteit van de CCP ligt niet in China maar daarbuiten. Wij draven aan met culturele alibi's: 'China was nooit democratisch', dat soort argumenten. Dat is onjuist. China was zeker democratisch na de revolutie van 1911, maar ook doorheen de geschiedenis was het volk boeddhistisch of tao-istisch, dus fundamenteel individualistisch en democratisch. In het taoïsme is het verboden om te knielen voor de keizer. De confucianistisch-hiërarchische opvatting van de CCP staat haaks op de eeuwenoude tradities. Wat moet het Westen doen? Openlijke contacten onderhouden met oppositiebewegingen. We accepteren alles van de Chinese regering: dat ze ngo's eruit gooit, dat ze journalisten opsluit, dat Google de mond gesnoerd wordt. Terwijl Peking het Westen nodig heeft. Ze zijn als de dood dat de Olympische Spelen verstoord zouden worden door westerse bedrijven. Een klein beetje durf zou geen kwaad kunnen."
Een westerse kmo in China kan daar niet tegenop.
SORMAN. "Natuurlijk niet, zo'n kmo mag alleen op de korte termijn spelen, de lange termijn is onvoorspelbaar. Een manager van Hong Kong and Shanghai Banking Corporation tegen wie ik opmerkte dat hun massale investeringen in Chinese banken riskant zijn, antwoordde: 'Dat is zo, maar zelfs als we alles verliezen, is dat slechts 15 % van onze jaarwinst. ' Wat HSBC kan, mag een kmo niet riskeren. Een kmo die naar China trekt, dient goed te beseffen dat ze alles kan verliezen. Je kan er veel verdienen, maar ook alles kwijtspelen. Aandeelhouders duwen grote bedrijven naar China, dan stijgt de beurskoers, maar ze verdienen er niets. Ze blijven, omdat ze hopen dat het op termijn wel losloopt."
Erik Bruyland
(bron: Trends 01-06-2006)
Ingrid en Jan
- Ingrid, waarom zeg je niks? Wij lopen hier nu al een halve dag rond en je hebt nog géén woord gezegd!
- Neen Jan, inderdaad, maar het was niet MIJN idee om naar Parijs te gaan.
- Inderdaad Ingrid, dat was MIJN idee. Het was een verrassing voor onze huwelijksverjaardag. Je klaagt al zo lang dat wij er nooit eens tussenuit knijpen, terwijl jouw collega's al de halve wereld hebben gezien.
- Ja, maar dat wil niet zeggen dat we daar ons gèld moeten aan verspillen. Trouwens, onze huwelijksverjaardag, dat is pas over een maand.
- Dat weet ik ook, maar in deze periode is het goedkoper zodat wij hier nog een dag langer kunnen blijven. Ben je nu niet gelukkig?
- Gelukkig? gelukkig? Ik heb nog zo veel te doen thuis! Jij denkt altijd alleen maar aan jezelf, je zou beter wat meer ambitie hebben, met jouw kwaliteiten had je een veel mooiere carrière kunnen maken. Weet je wat het is met jou? Jij bent veel te snel tevreden! Nooit eens zorgen, nooit eens problemen, alles komt wel in orde!
- Maar Ingrid! Wat komen wij eigenlijk tekort? Niks toch!
- Precies! Wij komen niks tekort, ons leventje kabbelt maar voort, niks spanning, niks exotiek, altijd hetzelfde, dag in dag uit!
- Ja zeg, wat wil je dàn? Een dodelijke ziekte? Een gehandicapt kind? Een andere man?
- Och hou op, je weet best wat ik bedoel.
- Neen, ik snap niet wat je bedoelt! driekwart van de wereld komt om van de honger en ik krijg het verwijt dat ik te snel tevreden ben. Het spijt mij al dat we naar Parijs kwamen.
- Ik heb honger.
- Ja typisch, telkens wij het over onze problemen hebben krijg jij honger!
- Ik heb ècht honger, wij lopen hier al van zeven uur rond en hebben nog niks gegeten. Waarom zijn wij hier eigenlijk naartoe gekomen?
- Om eens weg te zijn uit de sleur, wèg van de kinderen, wèg van alles, gewoon wij beidjes!
- Kijk daar een bistrootje, ziet er leuk uit, laten we daar gaan.
(...)
- Mmm, dat was lèkker!
- Ja Ingrid, ik heb zelden zo'n goeie Salade Niçoise gegeten.
- En die chocolat mousse dan. Parijs, zàààààlig! Echt een goed idee van jou. Je bent een schat!
- ?
- Neen Jan, inderdaad, maar het was niet MIJN idee om naar Parijs te gaan.
- Inderdaad Ingrid, dat was MIJN idee. Het was een verrassing voor onze huwelijksverjaardag. Je klaagt al zo lang dat wij er nooit eens tussenuit knijpen, terwijl jouw collega's al de halve wereld hebben gezien.
- Ja, maar dat wil niet zeggen dat we daar ons gèld moeten aan verspillen. Trouwens, onze huwelijksverjaardag, dat is pas over een maand.
- Dat weet ik ook, maar in deze periode is het goedkoper zodat wij hier nog een dag langer kunnen blijven. Ben je nu niet gelukkig?
- Gelukkig? gelukkig? Ik heb nog zo veel te doen thuis! Jij denkt altijd alleen maar aan jezelf, je zou beter wat meer ambitie hebben, met jouw kwaliteiten had je een veel mooiere carrière kunnen maken. Weet je wat het is met jou? Jij bent veel te snel tevreden! Nooit eens zorgen, nooit eens problemen, alles komt wel in orde!
- Maar Ingrid! Wat komen wij eigenlijk tekort? Niks toch!
- Precies! Wij komen niks tekort, ons leventje kabbelt maar voort, niks spanning, niks exotiek, altijd hetzelfde, dag in dag uit!
- Ja zeg, wat wil je dàn? Een dodelijke ziekte? Een gehandicapt kind? Een andere man?
- Och hou op, je weet best wat ik bedoel.
- Neen, ik snap niet wat je bedoelt! driekwart van de wereld komt om van de honger en ik krijg het verwijt dat ik te snel tevreden ben. Het spijt mij al dat we naar Parijs kwamen.
- Ik heb honger.
- Ja typisch, telkens wij het over onze problemen hebben krijg jij honger!
- Ik heb ècht honger, wij lopen hier al van zeven uur rond en hebben nog niks gegeten. Waarom zijn wij hier eigenlijk naartoe gekomen?
- Om eens weg te zijn uit de sleur, wèg van de kinderen, wèg van alles, gewoon wij beidjes!
- Kijk daar een bistrootje, ziet er leuk uit, laten we daar gaan.
(...)
- Mmm, dat was lèkker!
- Ja Ingrid, ik heb zelden zo'n goeie Salade Niçoise gegeten.
- En die chocolat mousse dan. Parijs, zàààààlig! Echt een goed idee van jou. Je bent een schat!
- ?
donderdag 1 juni 2006
1ste grote prijs " 't Vliegend Eiland"
De winnaar van de eerste grote prijs " 't Vliegend Eiland" is bekend. Het is de jonge Mark Meert uit Grimbergen (België).
Hij beantwoordde alle vragen correct:
Ik ben makelaar in koffij, en woon op de Lauriergracht No. 37.
komt uit de alombekende "Max Havelaar" van Multatuli.
De "ik" die zich voorstelt heet Batavus Droogstoppel
Mark vreest in de hel terecht te komen en wint dus een biljet van 50.000.000,- dollar uitgegeven door de Hell Bank.
Veel waard in het hiernamaals en bij leven bruikbaar als bladwijzer.
Wij sturen het hem vandaag nog op!
Proficiat Mark Meert
Blogbaas
P.S.: het biljet dat wij naar Mark sturen in van een andere denominatie dan het hier afgebeelde:
Hij beantwoordde alle vragen correct:
Ik ben makelaar in koffij, en woon op de Lauriergracht No. 37.
komt uit de alombekende "Max Havelaar" van Multatuli.
De "ik" die zich voorstelt heet Batavus Droogstoppel
Mark vreest in de hel terecht te komen en wint dus een biljet van 50.000.000,- dollar uitgegeven door de Hell Bank.
Veel waard in het hiernamaals en bij leven bruikbaar als bladwijzer.
Wij sturen het hem vandaag nog op!
Proficiat Mark Meert
Blogbaas
P.S.: het biljet dat wij naar Mark sturen in van een andere denominatie dan het hier afgebeelde:
Hartelijk welkom Dalai Lama!
Het is mij wegens drukke professionele activiteiten eigenlijk ontgaan, maar de Dalai Lama is in het land!
In verband met dit bezoek kan ik alleen maar onze politieke oppositie bijtreden: het is een regelrechte schande hoe onze regering plooit en kruipt om in "de gunst" van de Volksrepubliek China te blijven staan. De grootste dictatuur ter wereld stelt tot in ons parlement zijn wetten.
Ethiek en politiek, het gaat blijkbaar toch niet samen! Niettegenstaande alle gekwek over mensenrechten, gelijke kansen, racisme, enz.
Blogbaas
In verband met dit bezoek kan ik alleen maar onze politieke oppositie bijtreden: het is een regelrechte schande hoe onze regering plooit en kruipt om in "de gunst" van de Volksrepubliek China te blijven staan. De grootste dictatuur ter wereld stelt tot in ons parlement zijn wetten.
Ethiek en politiek, het gaat blijkbaar toch niet samen! Niettegenstaande alle gekwek over mensenrechten, gelijke kansen, racisme, enz.
Blogbaas
Maximaaltjes
Na de strapatsen in verband met Maxima's vader, en nu dat gemier in verband met de ware voorgeschiedenis en naam van Ayaan Hirsi Ali, hielden Prins Alexander en Prinses Maxima de eer aan zich zelf en traden af. Je wist maar nooit dat minister Verdonk haar strenge beleid zou verderzetten!
Alexander ging in zaken en vergaarde een fortuin met de verkoop van de Maximaaltjes, ook wel koninginnenborsten genaamd: een lekkernij op basis van witte chocolade, gevuld me vanillemelk, afgetopt met een puntje roze marsepein.
Een verzoek om alsnog de troon te bestijgen - zij hadden per slot toch maar bewezen op eigen benen te kunnen staan - legden zij vorstelijk naast zich neer.
Abonneren op:
Posts (Atom)