Wat een rare week.
Ik heb drie ochtenden na elkaar echt ontbeten (eergisteren liefst twee keer) en ik ben zelfs gaan fitnessen. Dat was leuk. Volgende week gaan we opnieuw. Ik ben echt van plan om fitnessen tot een vaste gewoonte in mijn leven te maken. Om diverse redenen, maar daar kom ik later misschien nog op terug.
Voor de rest was het dus "Mohamed-cartoon"-week en is vandaag het boek van Jean-Marie De Decker verschenen. Vreemd toch hoe de media zich in iets kunnen vastbijten. Honderden nieuwsfeiten worden straal genegeerd. Een tiental worden slechts belicht. Overbelicht. Elk facet wordt uitvergroot en in zekere zin vervormd omdat er geen ruimte of tijd is voor nuancering.
We hebben deze week heel wat platitudes te horen gekregen:
"De vrijheid van de ene houdt op waar die van de andere begint."
"Het recht op vrije meningsuiting is absoluut!"
Zoals de uitspraak van Jan Leyers: "Is de oorlog tussen het westen en de Islam begonnen?". Daarover gaat hij morgen in zijn programma debatteren.
Verder wil ik mij dit weekend wat bezinnen over welke kant het opmoet met deze blog. "Piet en Riet" heeft nog een paar afleveringen te gaan en ik wil ook een wekelijkse aflevering van "Inspecteur Börner lost op" schrijven.
Ik worstel echter nog steeds met het "timbre" van de blog in zijn geheel. Die is nog niet hoe ik het wil. Naast de verhalen die ik verzin wil ik er dus ook dagboekachtige fragmenten en/of dagelijkse bespiegelingen in kwijt, maar ik vrees dat dit niet door iedereen op een correcte manier zal kunnen worden ingeschat. Ik bedoel, de grens tussen nonsens, sarcasme, ernst, ironie, ... is vaak heel klein en ik ben er mij ook van bewust dat ik niet over alles consistente meningen heb.
Het idee dat alles wat op een of andere manier dagboek of bespiegeling is onder de titel "In de Viewmaster..." komt te staan spreekt mij zéér aan, maar anderzijds moet ik toegeven dat ik daarin nog niet erg consistent ben geweest. Bovendien vind ik die titulatuur soms nogal zwaar.
Het zwaarste accent zal voorlopig wel op de fictie blijven liggen. Alleen, wat die fictie betreft, denk ik dat het allemaal nogal eenzijdig wordt. Het is in mijn hoofd al wat "Piet en Riet" dat de klok slaat. Uiteraard omdat ik zwaar worstel met de thematiek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten