Vandaag nam ik deel aan een technische meeting inzake de hervorming van de suikerproducerende nijverheid in Europa. Hier had je vakbonden, werkgevers en vertegenwoordigers van de Europese instellingen aan één tafel.
Op technisch vlak was het een goede bijeenkomst, dat is het punt niet, maar wat mij treft is hoe jong veel van die ambtenaartjes zijn. Ik stel mij de vraag waar zij vandaan komen? Waarop baseren zij hun expertise? Zijn het advokaatjes? Juristjes? sociaal assistentjes? Zonen of dochters van de EU-nomenclatura? Moeilijk om in te schatten en ik ben wel zo kies het niet vlakweg te vragen. Eén ding is echter duidelijk: zij deden hun mond niet open. Zij keken allen wel heel deskundig om zich heen!
Ik bedoel maar dit: zit onze maatschappij niet met een enorm deficiet aan persoonlijke en algemene levenservaring in allerlei cenakels op vele niveau's waar het beleid gestalte krijgt en waar beslissingen worden genomen?
In de marge van deze meeting had ik een zeer fijne ontmoeting met de Bulgaarse delegatie.
Twee elegant geklede heren en hun jonge, bloedstollend mooie tolk. Ik heb haar naam niet begrepen en durfde het geen derde keer meer te vragen, dus noem ik haar maar Ludmilla!
De Bulgaarse delegatie was ten zeerste geïnteresseerd in een ontwikkelingsproject. Ook ik kan niet direct een hinderpaal bedenken en zal positief rapporteren bij onze diensten!
